ตอนที่6 สตรีงามดุจเทพธิดา

ตอนที่6 สตรีงามดุจเทพธิดา สายตาตามุ่งไปที่ห้องใหญ่ที่ทั้งมืดและเงียบสงัด...นางกำลังพิจารณาว่าจะเสียงหรือไม่เสี่ยงพุ่งเข้าไป คว้าชายสักคนแล้วขืนใจมัน! ถ้าหากนางพุ่งเข้าไปจริง ก็สามารถหากล่องเครื่องมืออัจฉริยะพบก่อนอกจะแตกตาย เซรุ่มแก้พิษที่อยู่ข้างในสามารถช่วยนางถอนได้สารพัดพิษ อย่าว่าแต่ยาเสน่ห์ขี้ปะติ๋วนี่เลย ทว่านางกลับไม่รู้เลยว่าบ้านรกร้างแห่งนี้แท้จริงแล้วคือที่ประดิษฐานกล่องอัจฉริยะของนาง โชคชะตาก็มักจะบังเอิญเช่นนี้ “เจ้าพวกไร้ค่า! แม้กระทั่งสตรีนางเดียวก็จับไว้ไม่ได้!” ภายใต้โทสะของฮ่องเต้ กระทั่งสังหารขันทีและยามไปหลายสิบนายที่ละเลยการปฏิบัติหน้าที่ หลังจากตัณหาและความดิบเถื่อนสงบลง เขาจึงได้ใคร่ครวญอย่างสงบ เหตุใดภายในวังหลวงจึงปรากฏสตรีงามดุจเทพธิดาอย่างกระทันหัน? เป็นนักฆ่าจริงหรือ? แต่ถ้านางต้องการจะลอบฆ่า เหตุใดจึงต้องหลบหนีไป? หรือว่าจุดประสงค์ของนางก็คือ...กล่องศักดิ์สิทธิ์์งั้นอย่างงั้นหรือ? มู่หรงฉู่นำทหารองครักษ์ในชุดเต็มอัตราศึกกลุ่มหนึ่งมุ่งตรงไปยังตำหนักเทพประตูทางเข้าตำหนักเทพมู่หรงฉู่ให้ทหารองครักษ์ทั้งหมดรออยู่ที่ด้านหน้าประตูและเดินเข้าไปข้างในเพียงคนเดียว! ตำหนักเทพเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์มากที่สุดของพระราชวัง นอกจากองค์จักรพรรดิแล้วผู้ใดก็ไม่อาจเข้าถึง ใครที่บุกเข้าตำหนักเทพล้วนต้องถูกประหารสถานเดียวเพื่อบูชาต่อเทพเซียน คนในพระราชวังโดยปกติก็ล้วนไม่ใช่คนที่รักการใช้แรงงาน ดังนั้นตำหนักเทพจึงกลายเป็นที่แสนสุดเปลี่ยวร้างของพระราชวัง มู่หรงฉู่ผลักประตูเดินเข้ามา ต้นเหมย*ยังคงทรุดโทรม ส่วนหญ้าวัชพืชกลับเจริญงอกงามมากขึ้น…. มู่หรงฉู่ขมวดคิ้วมุ่นพุ่งตรงเข้ามาในตำหนักเทพ สายตาสำรวจว่ากล่องศักดิ์สิทธิ์นั้นยังอยู่หรือไม่ ซินเหยาที่อดกลั้นจนถึงขีดจำกัดทันทีที่เห็นบุรุษเย็นชารูปงามบุกเข้ามา ในใจปิติยินดียิ่งนัก! “ก็หล่ออยู่นะเนี่ย!” “ดูเหมือนสวรรค์จะไม่ทอดทิ้งฉัน!” นางพลางเก็บหินก้อนหนึ่งขึ้นมาจากพื้น หลังจากนั้นก็รวบรวมพละกำลังในร่างเฮือกสุดท้าย ร่างพุ่งรวดเร็วดั่งคันลูกธนูออกจากแล้ว ใช้คมหินแหลมจ่อที่ลำคอบุรุษ “ถ้าหากนายซี้ซั้วตะโกนฉันจะฆ่านาย!” ฮ่องเต้ควบแน่นกำลังภายใน นัยย์ตาเย็นเยียบสาดประกายเขย่าขวัญผู้คน “นักฆ่าหรือ?” เขารู้สึกถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น ฝ่ามือรวบรวมกำลังภายใน ขณะที่ฝ่ามือกำลังจะบุกจู่โจมอวัยวะภายในอย่างรวดเร็ว! แต่ทันใดนั้นกลับได้ยินเสียงอันคุ้นเคยสายหนึ่ง….. ถึงแม้ว่าเขาจะฟังคำพูดของฝ่ายตรงข้ามไม่เข้าใจแม้แต่น้อย แต่ทว่าเสียงนั้นเขากลับจำมันได้ นี่คือเทพธิดาที่หนีออกมา…. เขาฝืนกดปราณสังหารและรั้งกำลังภายในไว้ “คุณพระ! หนุ่มหล่อเหลาผู้นี้ช่างหนอมเหลือเกิน สะอาดสะอ้าน อ่อนโยน บนร่างแผ่กลิ่นหอมชวนหลงบางอย่างที่ผสมผสานกลิ่นอายความแข็งแกร่งของบุรุษ…” ภายในร่างซินเหยาลุกโชน เตรียมจะกระทำมิดีมิร้าย….. “หนุ่มหล่อ ฉันต้องการยืมตัวนายสักคืน วางใจเถอะ ฉันไม่ให้นายเหนื่อยฟรี ฉันจะให้เงินนายด้วย!” ซินเหยาถึงแม้ว่าจะเป็นสาวพรหมจรรย์คนหนึ่ง แต่ทัศนคติกลับไม่ใช่พวกอนุรักษ์นิยม ถึงแม้ว่านางจะไม่ใช่คนสำส่อน แต่การที่ควบคุมไม่ได้ในขณะที่ตกอยู่ในห้วงยาเสน่ห์ก็ยังเป็นเรื่องที่ไร้ปัญญาใช้หนุ่มบริการสักครั้งแล้วกัน นางรู้จักผู้หญิงมากมาย ครั้งแรกก็เรียกใช้หนุ่มบริการกันทั้งนั้น เนื่องด้วยว่าทักษะของหนุ่มบริการในการทำเรื่องอย่างว่านั้นล้วนเชี่ยวชาญ อีกทั้งต้องเปย์เงินซื้อความสุข การปรนนิบัติของหนุ่มบริหารนั้นละเอียดใส่ใจมาก อ่อนโยนโรแมนติก...เช่นนี้แล้วครั้งแรกนั้นคงจะไม่เจ็บปวดเกินไป คำกล่าวของซินเหยา ฮ่องเต้ทรราชย์มิอาจฟังเข้าใจ ซินเหยาเห็นว่าเขาไม่พูดอะไรก็คิดว่าตกลงยอมรับ ดังนั้นจึงเอื้อมมือถอดเสื้อผ้าของเขา แล้วโอบร่างเขากลิ้งเข้าพงหญ้า ฮ่องเต้ลืมความโกรธหมดสิ้น กลิ่นหอมอันหวานล้ำทำให้เขาปราชัยด้วยความมัวเมา….. ด้วยทักษะของฮ่องเต้ที่ผ่านสตรีมานับไม่ถ้วนย่อมเหนือล้ำกว่าหนุ่มบริการอย่างสิ้นเชิง ริมฝีปากร้อนแรงสลับกลับแขกเป็นเจ้าบ้าน เผยอเปิดปากรูปผลอิงเถาของนางอย่างเชี่ยวชาญ….