ตอนที่ 94 กลับมาในช่วงเวลานี้

ตอนที่ 94 กลับมาในช่วงเวลานี้ หลังจากส่งนวิยากลับไปแล้วนั้น นพนาและชญาภากลับต้องพ่นลมหายใจออกมากันยกใหญ่ ทั้งที่วันนี้เป็นวันดีๆวันหนึ่ง ไม่คิดเลยว่าอยู่ดีๆจรีภรณ์จะโผล่เข้ามา นั่นทำให้นพนารู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ต้องทำเป็นพูดจาออกมาอย่างอ่อนโยนและใจกว้าง แม้ว่าเธอจะอยากพูดจาไม่ดีแค่ไหนก็ตาม แต่นั่นก็เพื่อลูกสาวของเธอ เธอจึงทำได้เพียงแค่อดทนเท่านั้น ทางด้านชญาภาเองก็เช่นกัน ตอนที่เธอเห็นจรีภรณ์นนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยรอยยิ้มที่มองมายังเธอกับจิรภาสเช่นนั้น เธอตกใจมากเสียจนเกือบจะทำแก้วในมือแตก ยังดีที่จิรภาสช่วยรับไว้ได้ทัน มิเช่นนั้นวันนี้คงได้กลายเป็นเรื่องตลกไปเสียแล้ว แต่โชคดี ที่ตอนที่พวกเธอกำลังคิดว่าที่จรีภรณ์มาวันนี้คงจะเป็นเพราะอยากจะมาทำลายงานในวันนี้ แต่กลับเหนือความคาดหมายในเมื่อเธอเดินหันกลับขึ้นไปยังด้านบนเอาเสียดื้อๆ แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ กลับรู้สึกว่าเมื่อเธอมาปรากฏตัว บรรยากาศทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เป็นความรู้สึกอึดอัดใจพูดออกมาไม่ได้ แถมนวิยายังมารู้ความจริงเรื่องสถานะของจรีภรณ์เสียอีก นี่เป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายเหลือเกิน เธอคิดว่าอย่างจรีภรณ์คงไม่มีทางจะกลับมาเป็นแน่ แต่ใครจะไปรู้ว่าเธอจะกลับมาในช่วงเวลาแบบนี้กัน และพวกเธอเองก็ยังไม่ได้ทันได้เตรียมตัวอะไรเลย โชคดีที่นพนามีปฏิกิริยาตอบรับได้เร็วพอที่จะไม่ทำให้สถานการณ์วุ่นวายไปเสียก่อน ชญาภาเองก็พยายามจะควบคุมแรงยั่วยุเหล่านั้นจึงเลี่ยงที่จะอยู่ให้ห่างๆกันไว้ดีกว่า แต่เพียงแค่นึกถึงนวิยา ชญาภาก็เอ่ยถามด้วยความกังวล “แม่ แม่ว่า คุณป้านวิยารู้สถานะจริงๆของจรีภรณ์แล้วต่อไปเขาจะทำอย่างไรกัน?” “จะเป็นอย่างไรได้ล่ะ?” นพนาขมวดคิ้วแล้วกล่าวต่อ “แกวางใจเถอะ ถึงจะรู้แล้วแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้หรอก อีกอย่างจรีภรณ์ก็หย่ากับจิรภาสไปแล้ว” “แต่แม่ หนูเห็นตอนที่คุณป้านวิยารู้สถานะของจรีภรณ์สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเลยนะ หนูกลัวว่า....” “แกจะกลัวอะไร?” นพนาถามตัดบทไป “หรือแกคิดว่าเขาจะให้จรีภรณ์กับจิรภาสกลับมาแต่งงานกันอีกอย่างนั้นหรือ? แกอย่าเพ้อเจ้อไปหน่อยเลย ถึงนวิยาจะยอม แต่จรีภรณ์ไม่มีทางตกลงแน่ เพราะตอนนี้พวกเขาเหมือนได้ตายจากกันไปตั้งนานแล้ว” “ไม่ใช่แม่ ที่หนูกังวลคือในเมื่อเขารู้ว่าพวกเราปิดบังเขาเสียตั้งนาน เขาจะเกลียดพวกเราไหม แล้วอีกอย่างวันนี้ที่แม่พูดกับเขาไปแบบนั้น เขาจะเชื่อหรือเปล่า?”ชญาภารู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย คำพูดของมารดาดูเผินๆราวกับการแต่งงานกับตรีภพจะดูเป็นขั้นเป็นตอน แต่หากไม่ผ่านการกลั่นกรอง จิรภาสคงจะไม่รู้สึกว่าทนฟังไม่ได้แบบนั้น หากให้นวิยารู้ว่าจริงๆแล้วมารดาของเธอเคยเป็นเมียน้อยมาก่อนล่ะก็ เธอเองก็คงจะไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมามองเขาได้อีก ยิ่งความร้ายกาจของผู้หญิงคนนั้นแล้ว ต่อไปไม่แน่ว่าเธออาจจะเอาเรื่องนี้มาทำให้เป็นประเด็นอีกก็เป็นได้ ในตอนนั้นเธอเห็นจรีภรณ์อย่างชัดเจน จริงๆแล้วเธอรู้ว่านวิยาพอใจกับสถานะของเธอ ฐานะลูกสาวของท่านนายก หากเธอไม่ได้มีสถานะนี้ล่ะก็ เธอเชื่อว่าคงไม่มีอะไรจะมาคุ้มกันเธอไว้ได้อีก และ แน่นอนว่าเธอจะต้องถูกนวิยาทรมานเช่นกัน เพราะเธอคงไม่ยอมให้ลูกชายของเธอแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อเธอแน่ เช่นเดียวกับครั้งก่อนเรื่องโครงการที่เขตตะวันออก ตอนนั้นเมื่อรู้ว่าสุดท้ายแล้วโครงการตกเป็นของตระกูลธนะปรีดากุล นวิยาก็แสดงความไม่พอใจออกมาเป็นอย่างมาก หากไม่ใช่เป็นเพราะมารดาของเธอที่พยายามเกลี้ยกล่อมเขา นวิยาคงเอาเรื่องนี้มาหาเรื่องกับเธอแน่ นพนาเห็นท่าทางกลัวกังวลของลูกสาวตัวเองแล้วนั้น ในใจรู้สึกสงสาร หากไม่เป็นเพราะชญาภาชอบจิรภาส เธอคงไม่ยอมยกลูกสาวให้กับตระกูลนั้นเป็นอันขาด เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา “ไม่เชื่อแล้วจะทำอย่างไรล่ะ? เขาจะยกเลิกงานแต่งงานอย่างนั้นหรือ? คิดว่าเราจะทำอะไรอะไรพวกเขาไม่ได้หรืออย่างไร? ตอนนั้นที่เขาทำกับจรีภรณ์แบบนั้น นั่นเป็นเพราะคิดว่าจรีภรณ์คงไม่มีคนคอยสนับสนุน แต่กับแกไม่เหมือนกัน แกมีคนสนับสนุนแก นวิยารู้ว่าแกเป็นลูกเมียน้อยแล้วอย่างไรกัน คงทำได้แค่กัดฟันไปแบบนั้น ต้องรู้นะว่าเป็นเขาเองที่อยากให้แกมาเป็นสะใภ้ตระกูลเขาน่ะ” ได้ยินคำพูดของมารดาดังนั้น ชญาภารู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย แต่เพียงแค่เธอนึกถึงสายตาที่จรีภรณ์มองมายังเธอแล้วนั้น กลับฉุกคิดขึ้นมาได้อีก “แม่ แม่ว่าที่จรีภรณ์กลับมาตอนนี้ มันจะมาทำอะไรไหม?” “แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”นวิยาส่ายหน้า แล้วเอ่ยต่อด้วยความเกลียดชัง “ซวยจริงๆ จะมาตอนไหนไม่มา ดันโผล่มาตอนนี้เสียนี่ ทำเอาแม่รู้สึกกังวลเสียตลอดช่วงบ่าย เลวจริงๆ” “ใช่ค่ะ หนูคิดว่าที่มันกลับมาวันนี้จะต้องมีจุดประสงค์อะไรแน่ๆ แต่ไม่คิดว่าวันนี้มันจะไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย พูดแค่ไม่กี่ประโยคก็เดินขึ้นข้างบนไปซะนี่” “แม่ก็ว่ามันแปลกๆ” นพนาว่าพลางเอามือกุมหน้าผากตัวเอง แล้วจึงเอ่ยเตือนขึ้นมา “ยังไม่ต้องไปสนใจเรื่องนี้หรอก เราลองสังเกตความเคลื่อนไหวของมันไปก่อน กลับไปแกก็พยายามอย่าไปมีเรื่องอะไรกับมันแล้วกัน มีแม่อยู่ แกเองก็รู้ว่าตอนนี้พ่อแกอะไรๆก็มันไปเสียหมด ถ้าแกมีปัญหากับมันล่ะก็ แกไม่มีอะไรกินแน่” “ค่ะ แต่แม่ ทำไมพ่อถึงลำเอียงแบบนี้ล่ะ?”ชญาภารู้สึกขัดใจ เธอก็เป็นลูกสาวของเขาเหมือนกันแต่ทำไมถึงเห็นความแตกต่างมากมายเพียงนี้ ผู้หญิงเลวๆคนนั้นกลับสามารถโต้แย้งกับพ่อได้โดยไม่มีความกังวลใดๆ แต่กับเธอ ทุกครั้งจะต้องคอยระวังคำพูดคำจา หากไม่ระวังก็กลายเป็นเธอที่จะต้องอยู่ภายใต้คำสั่งของผู้เป็นบิดา เธอรู้สึกเหนื่อยเสียจริง “ใช่น่ะสิ เขาลำเอียงมาก” นพนาเองก็รู้สึกไม่ชอบใจเช่นกัน ดูแล้วถึงอย่างไรในสายตาของตาแก่นั่นก็ยังคงมีแต่นลินนาถทั้งยังรักคนของเขามากอีกด้วย เขาคงรักจรีภรณ์มาก แล้วบวกกับต่อมาที่เป็นเพราะเขาทำให้จรีภรณ์ต้องออกจากบ้านไป ทำให้ตรีภพรู้สึกผิดและยิ่งโทษแต่ตัวเอง ดังนั้น จิตใจของเขานั้นมีแต่เพียงจรีภรณ์นั่นส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขาอยากจะชดเชยกับสิ่งที่ผ่านมา และอีกส่วนหนึ่งนั่นเป็นเพราะเธอเป็นลูกสาวของอดีตภรรยาคนก่อน แต่ตอนที่ตาแกนั่นกำลังจะชดเชยกับสิ่งที่ผ่านมาให้กับนังผู้หญิงเลวๆคนนั้น กลับลืมลูกสาวของเธอไปเสียนี่ นี่แหล่ะที่เป็นสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกเกลียดเขาเป็นที่สุด แต่ในเมื่อยิ่งเป็นเช่นนี้ เธอก็ยิ่งไม่ยอม ตอนนั้นที่ตรีภพคบหาอยู่กับนลินนาถนั้น ในสายตาของเขาก็มีแค่เพียงผู้หญิงคนนั้น แต่สุดท้ายล่ะ? คนที่อยู่ข้างๆเขาก็คือเธอ ใครๆก็เรียกเธอและยกให้เธอเป็นภรรยาของท่านนายกทั้งนั้น เป็นเธอที่หัวเราะได้ดังมาจนถึงในตอนสุดท้าย แต่ผู้หญิงคนนั้น กลับไม่มีใครจำเธอได้เลยสักคน ดูเอาแล้วกัน เพียงแค่มีวิธีการของเธอ ไม่มีอะไรที่จะทำไม่ได้ หากวันนี้ผู้หญิงคนนั้นกล้ากลับมา ดีเลย เธอจะทำให้ทุกอย่างของเขาค่อยๆหายไป คิดได้ดังนั้นนพนาจึงหัวเราะออกมาอย่างโหดเหี้ยม แล้วเอ่ยถามขึ้น “เรื่องครั้งที่แล้วจิรภาสไม่ได้สงสัยอะไรใช่ไหม?” “ไม่มีนะคะ เขาเชื่อค่ะไม่ได้สงสัยอะไร ยังคิดว่าเป็นเพราะเขาที่ทำให้หนูแท้งลูก จนถึงตอนนี้เขายังดูจะรู้สึกละอายใจกับหนูอยู่เลย” “อย่างนั้นก็ดี เพียงแค่ทำให้ผู้ชายรู้สึกผิดหรือละอายใจกับเรา เขาก็จะรู้สึกอยากจะชดเชยให้กับเรา จำไว้นะลูก อะไรก็แล้วแต่ในโลกใบนี้ จะได้มาเพราะอาศัยกลอุบายทั้งนั้น แม้ว่าเขาจะเคยรักกันมากแค่ไหน สุดท้ายแล้วก็กลายมาเป็นศัตรูกันได้ทั้งนั้น!” “หนูจะจำไว้ค่ะแม่”ชญาภาฟังคำของมารดา แล้วพนักหน้ารับอย่างเชื่อฟัง กล่าวมาถึงตรงนี้แล้วเธอคงจะไม่ยอมรับกลอุบายของมารดาตัวเองไม่ได้ เรื่องที่จิรภาสตัดสินใจยอมแต่งงานกับเธอก็เป็นเพราะวิธีการของมารดาเธอเช่นกัน วันนั้นเป็นวันที่มารดาของเธอจัดฉากแสดงละครในโรงพยาบาล เป้าหมายก็เพื่อจะแสดงให้จิรภาสดู แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เมื่อจิรภาสรู้เรื่องนี้ ทุกอย่างพังลง และ เรื่องก็ดำเนินไปอย่างราบรื่นตามที่คิดไว้ ตอนที่เขาพาชญาภาไปส่งกลับบ้านนั้น เขาก็เอ่ยบอกกับเธอว่าจะรับผิดชอบเธอ และจะแต่งงานกับเธอ และนี่ก็ทำให้ชญาภาดีใจมาก จนเกือบจะกระโดดขึ้นมา แม่พูดถูก ไม่มีผู้ชายคนไหนเมื่อรู้ว่าลูกของตัวเองถูกทำลายแล้วจะอยู่นิ่งเฉยได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกชอบผู้หญิงคนนั้น แต่เด็กก็ถือว่าเป็นลูกของเขา เดิมแล้วเขาก็ติดหนี้เธออยู่ ทำกับเธอราวกับคนไม่มีความผิดอะไร เพียงแต่ความละอายใจนี้คงเทียบไม่ได้กับความรักที่เขามีต่อจรีภรณ์ มารดาของเธอจึงคิดวิธีนี้ขึ้นมา ใช้ความละอายใจของจิรภาสให้เขารู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น อีกทั้งก่อนหน้าที่พวกเขายุยงเรื่องระหว่างจรีภรณ์กับนวิยาให้เกิดความขัดแย้งกัน จนสุดท้ายแล้วฟางเส้นสุดท้ายของจิรภาสก็ขาดลง จนชญาภาก็ได้แต่งงานกับเขาตามที่เธอต้องการ เพียงแต่ตอนนี้การปรากฏตัวของจรีภรณ์นั้น ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ แต่เธอคงทำได้เพียงคอยมองดูไปทีละก้าว ในเมื่อหากอยู่ในสายตาของผู้เป็นบิดาของเธอแล้วนั้น จะทำอะไรก็คงไม่ง่ายนัก สองแม่ลูกใช้เวลาอยู่ข้างนอกสักพักแล้วถึงกลับบ้าน พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นจรีภรณ์กับตรีภพนั่งหัวเราะพูดคุยกันอยู่ตรงโซฟา ภาพนี้ทำเอาเธอทั้งสองรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก ดูแล้วการกลับมาของผู้หญิงคนนี้คงจะทำให้พวกเธอวางใจไม่ได้เสียแล้ว เมื่อก่อนท่าทางของเธอที่มีต่อตรีภพไม่เคยดูมีความสุขเช่นนี้มาก่อนเวลาคุยกับเขา แต่ตอนนี้การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ดูเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เลยทีเดียว นพนาและชญาภายืนมองภาพตรงหน้าอย่างเงียบๆ แล้วหลังจากนั้นจึงเดินเข้าไปทักทายจรีภรณ์ด้วยรอยยิ้ม แต่จรีภรณ์ไม่แม้แต่จะมองพวกเธอเลยสักนิด กลับคุยกับตรีภพต่อไป นั่นทำให้นพนารู้สึกเก้ๆกังๆ จึงกล่าวกับตรีภพด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คุณคะ ตอนนี้จรีภรณ์ก็กลับมาแล้ว พรุ่งนี้ฉันไปซื้อของมาทำอาหารที่เธอชอบ พวกเราจะได้ทานข้าวด้วยกันนะคะ” “อ่อ ท่านนายกคงจะต้องคุยธุระต่อใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้น พวกคุณคุยกันเถอะค่ะ ฉันขอตัวไปพักผ่อนด้านบนก่อน” จรีภรณ์กล่าวจบจึงเดินขึ้นไปยังด้านบนเพียงลำพัง โดยไม่เปิดโอกาสให้ตรีภพได้ตอบกลับเลยสักนิด และสำหรับสิ่งที่นพนาพูดเธอเองก็ไม่ได้ให้ความสนใจเลยเช่นกัน ทำเหมือนราวกับเขาเป็นอากาศไปเสียอย่างนั้น เดิมที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่กลับถูกขัดจังหวะขึ้นตรีภพเองก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก เพราะเท่าที่เขาจำได้ นับตั้งแต่ที่นลินนาถจากไปนั้น ลูกสาวของเขาคนนี้ก็ไม่เคยพูดคุยกับเขาเช่นนี้มาก่อนเลย ทำให้เขาอยากจะรักษาความรู้สึกเช่นนี้ไว้ แต่ไม่คิดเลยว่าขณะที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานนั้น นพนาจะเข้ามาแทรกเช่นนั้น เขาจึงเอ่ยถามออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก “คุณจะแทรกเข้ามาทำไม?”