已经是第一章了
ตอนที่ 95 เป็นครั้งแรกที่รู้สึกสำคัญ
ตอนที่ 95 เป็นครั้งแรกที่รู้สึกสำคัญ
“อา...ฉัน....” นพนานึกไม่ถึงว่าตรีภพจะพูดกับเธอเช่นนี้ จึงไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับไป
ทางด้านชญาภาที่เห็นคนเป็นพ่อชักสีหน้าใส่มารดาของตัวเองเช่นนั้น ในใจรู้สึกเกลียดชังยิ่งนัก แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา จึงได้แต่ช่วยมารดาอธิบาย “พ่อคะ แม่ก็แค่ดีใจมากไปหน่อย นี่ก็เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่พี่กลับมา แถมยังกลับมาในช่วงวันเวลาแบบนี้ นั่นแสดงว่าเขายกโทษให้พวกเราแล้ว แม่คงดีใจ ก็เลยขัดจังหวะการคุยกันของพ่อไปแบบนั้นเองค่ะ”
เมื่อว่าจบดังนั้นชญาภาก็แสร้งทำเป็นคนดีแล้วหันไปถามมารดาของตัวเอง “ใช่ไหมแม่?”
“อา...ใช่ค่ะ ใช่” ฟังลูกสาวที่แก้ตัวให้ตัวเองดังนั้น นพนาจึงพยักหน้ารับไป หลังจากนั้นจึงมองตรีภพด้วยท่าทางรู้สึกละอายใจ “ขอโทษนะคะคุณ เมื่อสักครู่ฉันเห็นจรีภรณ์กลับมา ฉันตื่นเต้นมากไปหน่อยก็เลยโพล่งเข้าไปแบบนั้น ฉันรู้ค่ะว่าคุณเองก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน พูดคุยกันแบบนี้กับเขามานานแล้ว รู้สึกดีใจแทนพวกคุณจริงๆ ฉันผิดเองค่ะ ฉันไม่ดีเอง”
ตรีภพมองท่าทางตำหนิตัวเองของนพนา แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เมื่อนึกได้ว่ายังมีเวลาอีกนาน ล้วนเป็นโอกาสของเขาทั้งนั้น จึงไม่ได้เรียกร้องอะไรมาก แล้วนั่งจิบชาอุ่นๆอยู่ตรงนั้นแล้วเอ่ยถามขึ้น “วันนี้นวิยาได้พูดอะไรไหม?”
“ไม่มีนะคะ เธอเพียงแค่ตกใจน่ะค่ะ จริงๆแล้วเธอก็ไม่ได้ถามอะไรอีกนะคะ” นพนากลับสู่ท่าทางปกติอย่างรวดเร็ว แล้วยิ้มให้กับตรีภพ ราวกับเมื่อครู่ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น
“หึ ตกใจ? ผมว่ารู้สึกเสียใจมากกว่าล่ะมั้ง?” ตรีภพวางแก้วชาลงด้วยน้ำหนักแรงพอสมควรทำให้เกิดเสียงดังปึงขึ้น นพนาหันมามองหน้าชญาภาแล้วหันกลับไปโดยไม่ได้พูดอะไร
“เขาจะไม่โทษคุณที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเขาเลยหรือ?” ตรีภพนึกถึงความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างเขาทั้งสองคน พวกเขามักจะไปเล่นไพ่ด้วยกัน จึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เรื่องนี้..” นพนามีท่าทางลังเล “ฉันเพียงบอกเขาไปว่าตอนนั้นจรีภรณ์ไปใช้ชีวิตเติบโตข้างนอกตั้งแต่เด็ก ช่วงหลังๆมาก็ไม่ได้ยินข่าวคราวเลย จนสุดท้ายจึงเพิ่งจะได้มาเจอกัน จริงๆแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วล่ะค่ะ”
“อืม” ตรีภพพยักหน้า แล้วจิบน้ำชาต่อ “เอาอย่างนี้แล้วกัน ไม่ว่าเขาจะเชื่อหรือไม่เชื่อ เรื่องมันก็มาถึงตรงนี้แล้ว ถ้าเขารู้สึกไม่พอใจหรืออยากจะยกเลิกงานแต่งงานไหม?” พูดจบเขาก็ถอนหายใจออกมา
นพนามองดูตรีภพที่อารมณ์ไม่ค่อยดี จึงได้แต่ยิ้มอย่างเยือกเย็นอยู่ในใจ
ในใจเธอรู้ดี ตั้งแต่ตอนนั้นหลังจากที่นลินนาถตายแล้วเธอเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ สาเหตุส่วนใหญ่เป็นเพราะในตอนนั้นเขากำลังโดนตรวจสอบ ไม่ใช่เป็นเพราะชญาภาที่เป็นลูกสาวของเขาหรือเธอ
หากให้คนอื่นรู้ว่าระหว่างที่ดำรงตำแหน่งนั้นท่านนายกคนนี้ออกนอกลู่นอกทาง แถมยังมีลูกนอกสมรสอีกนั้นจะทำให้หน้าที่ทางการเมืองเขาต้องสิ้นสุดลง หลายปีที่อยู่กับเขา เธอรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้เป็นอย่างไร คนที่เห็นแต่ประโยชน์ของตัวเองแถมยังไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาขัดขวางทางเขา นี่แหล่ะตรีภพ
ดังนั้น เธอได้พาชญาภาเข้ามาในช่วงนั้น เพื่อเป็นการลบล้างคนชื่อนลินนาถออกไป
คงจะไม่พูดคงไม่ได้ ว่านพนาเองก็รักษาโอกาสนั้นไว้เป็นอย่างดี ถือว่าเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวทำให้เธอดันตัวเองให้อยู่ในจุดที่สูงขึ้นได้อย่างรวดเร็ว จนตอนนี้คนที่เห็นเธอก็มักจะเรียกเธอว่าเป็นคุณนายหรือภรรยาท่านนายกไปแล้ว ใครจะรู้ว่าจริงๆแล้วเธอเคยเป็นคนทำงานในร้านตัดผมมาก่อน
ส่วนสถานะของจรีภรณ์นั้น ไม่ช้าก็เร็วนวิยาก็จะต้องรู้อยู่ดี เธอจะกลัวอะไรกัน ถึงอย่างไรตอนนี้ก็กลายเป็นเรื่องดีไปแล้ว เธอไม่เชื่อว่าผู้หญิงอย่างเขาคงจะกล้าทำอะไรที่ไม่ดีขึ้นมาตอนนี้หรอก
ส่วนตรีภพนั้น นวิยาก็คงจะเกรงกลัวเขามากว่าเธอเป็นแน่
เมื่อคิดได้ดังนั้นในใจเธอกลับรู้สึกสบายใจขึ้นมามาก เธอจึงยิ้มออกมาพร้อมเอ่ยถาม “ทำไมหรือคะ? ยังกังวลเรื่องจรีภรณ์อยู่หรือ?”
“ไม่ใช่หรอก” เขาตอบด้วยความกลัดกลุ้ม
“แล้วเป็นอะไรล่ะค่ะ วันนี้คุณเองก็ไม่ใช่ว่าจะดีใจอยู่ไม่ใช่หรือ?” นพนาเอ่ยถามต่อ
“ผมเป็นห่วงชญาภาน่ะ คุณก็รู้ตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นทำร้ายจรีภรณ์อย่างโหดร้ายแค่ไหน เอาจริงๆแล้ว หากไม่ใช่เป็นเพราะชญาภาชอบจรีภรณ์ล่ะก็ ผมจะไม่ยอมยกลูกสาวเราให้กับเขาเป็นอันขาด ผมกลัวว่าชญาภาจะเดินไปเส้นทางเดียวกับจรีภรณ์!” ตรีภพกล่าวออกมาด้วยสายตาที่มีความเศร้ายิ่งนัก เพียงแค่นึกถึงตอนที่จรีภรณ์เคยได้รับความลำบากเช่นนั้นแล้ว เขาเก็บความรู้สึกอึดอัดไว้ภายในใจ ผู้หญิงคนนี้นี่ไม่เหมือนคนทั่วไปจริงๆ
นัยน์ตาของตรีภพไม่ได้เสแสร้งแสดงความรู้สึกออกมา เขาเป็นห่วงชญาภาจริงๆ ถึงแม้ว่าในใจของเขานั้นจรีภรณ์จะสำคัญกว่าเธอก็ตาม แต่ถึงอย่างไรเธอก็เป็นลูกสาวและเลือดเนื้อของเขา
เพียงแต่ไม่รู้ทำไม ลูกสาวคนนี้ถึงได้ดูกลัวเขาถึงเพียงนี้ กลัวเขาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ท่าทางเรียบร้อยนั้นทำให้เขารู้สึกราวกับเป็นคนแปลกหน้า แม้ว่าเวลาที่อยู่ต่อหน้าเขาเธอจะแสดงตัวเองออกมาดีแค่ไหน แต่เขาก็ยังหวังที่จะเห็นลูกสาวของตัวเองเข้ามาออดอ้อนเขาบ้าง แต่ราวกับว่าเขาไม่เคยเห็นลูกสาวคนนี้เป็นเช่นนั้นเลย
เห็นดังนั้น เขาก็รู้สึกคิดถึงจรีภรณ์ขึ้นมา เจ้าหญิงตัวน้อยของเขาที่ชอบให้เขากอดแล้วชอบออดอ้อนเวลาอยู่ในอ้อมกอดของเขา น่าเสียดายที่ตั้งแต่นลินนาถตายไป เขาก็ไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของการเป็นพ่อคนอีกเลย
คิดเช่นนั้นแล้ว เขารู้สึกว่าที่หางตาของเขาชื้นขึ้นมาเล็กน้อย เขารู้สึกว่าเขาคงแก่ลงแล้วจริงๆสินะ
นพนามองตรีภพอย่างเย็นชา อยู่ๆก็รู้สึกเจ็บปวด แต่ละครเรื่องนี้ก็ยังคงต้องแสดงต่อไป จึงเอ่ยขึ้นปลอบใจเขา “จะเป็นแบบนั้นได้อย่างไรล่ะคะ? นั่นเป็นเพราะเมื่อก่อนเขาไม่รู้สถานะที่แท้จริงของจรีภรณ์ จึงปฏิบัติกับเธอแบบนั้น แต่กับชญาภานั้นไม่เหมือนกัน สถานะของลูกเขารู้ดีอยู่แล้ว จะไม่ไว้หน้าพระ หน้าเจ้าได้อย่างไรกัน”
ตรีภพฟังคำพูดของนพนาดังนั้น ในใจรู้สึกคลายกังวลไปได้เยอะ ตอนนั้นที่นวิยากลั่นแกล้งรังแกจรีภรณ์ สาเหตุหลักเป็นเพราะว่าเธอคิดว่าจรีภรณ์ไม่มีเบื้องลึกเบื้องหลังใดๆ จึงกล้าทำเช่นนั้น แต่กรณีของชญาภานั้นไม่เหมือนกัน จึงค่อยๆเอ่ยขึ้นมา “ผมก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ” พูดจบเขาก็เอนหลังพิงโซฟา
เมื่อคิดถึงลูกสาวที่กลับมาหาเขาแล้ว และยังยอมพูดคุยกับเขาเป็นเวลานานขนาดนี้แล้ว ในใจก็รู้สึกดีใจขึ้นมาเป็นอย่างมาก “จรีภรณ์กลับมาแล้ว พวกคุณก็ทำดีกับเธอหน่อยนะ ช่วงกี่ปีมานี้เธอใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกเผชิญกับความยากลำบากเพียงลำพัง”
“คุณวางใจได้เลยค่ะ ฉันจะรักเธอให้เหมือนกับเธอเป็นลูกของฉันเอง”
“อืม” ตรีภพมองนพนาอย่างพอใจ พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้น “เธอยังคงจะโกรธพวกคุณอยู่บ้าง หากเธอโมโห พวกคุณก็ยอมๆเธอหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวเวลาผ่านไป เธอก็จะเปลี่ยนไปเอง”
“ค่ะ ฉันเข้าใจ”
“ยังมีอีก ชญาภา” ตรีภพหันมามองยังชญาภา ที่อยู่เงียบๆไม่ได้พูดอะไรเลย เธอนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางน่าเอ็นดู เขาจึงเอ่ยขึ้นพูดกับเธอ “ต่อไปถ้าลูกแต่งงานกับจิรภาสแล้ว ไม่ต้องกลับมาที่นี่บ่อยก็ได้ลูก ลูกก็รู้ ว่าพี่สาวของลูกเคยคบหาอยู่กับเขา จะได้ไม่เป็นการทำร้ายความรู้สึกกัน อีกอย่างก็เพื่อตัวลูกเองด้วย”
“หนูทราบค่ะพ่อ”
“อืม ถ้าอย่างนั้นก็เท่านี้ก่อนแล้วกัน พ่อขอขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะ” ตรีภพมองพวกเขาอย่างพอใจ รู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองเหนื่อยเล็กน้อย จึงขอตัวกลับขึ้นไปพักผ่อนด้านบน
เมื่อรอจนตรีภพเดินไปแล้ว ใบหน้าของนพนาแสดงออกถึงความโมโหขึ้นมาให้เห็นทันที
“แม่ ดูสิทำไม่พ่อถึงได้ลำเอียงแบบนี้”ชญาภานั่งลงยังโซฟาด้วยความรู้สึกโมโห ในสมองกลับนึกถึงคำพูดเมื่อสักครู่ของตรีภพซ้ำไปซ้ำมา อะไรคือการที่บอกให้เธอไม่ต้องกลับมาที่นี่บ่อยๆกัน น่าโมโหจริงๆ
“ตาแกนี่คงจะเบื่อชีวิตตัวเองแล้วสินะ”นพนายังคงโมโหอยู่เช่นกัน เห็นท่าทางน้ำตาซึมๆอยู่ที่หางตาแล้วนั้น อีกนิดเดียวเท่านั้นเธอคงคิดว่าเป็นเพราะเขาแคร์พวกเธอสองคน ยังดีที่เธอรู้ว่าตรีภพเป็นคนอย่างไร มิเช่นนั้นเธอคงจะรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก แต่สายตาเมื่อครู่นี้ทำให้ชญาภารู้สึกได้เป็นครั้งแรกว่าตัวเองก็สำคัญ
“ยังมีอีกสิแม่” ผ่านไปสักพัก ราวกับว่าชญาภาคิดอะไรออก จึงเอ่ยขึ้น “เมื่อครู่ที่นังผู้หญิงเลวคนนั้นคุยกับพ่อด้วยท่าทางสนุกสนานแบบนั้น จะมีจุดประสงค์อะไรหรือเปล่า?”
“อืม เปลี่ยนไปเร็วแบบนี้ จะต้องมีเรื่องอะไรไม่ดีแน่ๆ” นพนาหรี่ตาลงพลางคิดไปถึงฉากเมื่อสักครู่ ผู้หญิงคนนี้เกิดมาเพื่อเป็นตัวซวยของเธอจริงๆ
“แล้วจะทำอย่างไรดีล่ะแม่ มันจะกลับมาแก้แค้นหนูไหม?”ชญามานึกถึงตอนที่จรีภรณ์มองเธอนั้น สายตาเวลาที่หัวเราะยั่วยุเช่นนั้น ทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมาเสียนี่
“แกจะกลัวอะไร?” นพนาถลึงตาใส่ชญาภา “ก็พยายามมาแล้วกัน เพราะอย่างมากถึงตอนนั้นแล้วมันก็คงหายไปเลยเหมือนกับนลินนาถ” พูดจบนพนามองไปยังด้านบน นัยน์ตาเต็มไปด้วยความโหดร้าย
ด้านล่างนพนาแม่ลูกกำลังคิดแผนการกันอยู่ ส่วนทางด้านบนจรีภรณ์ที่นอนอยู่ในห้องกลับนอนไม่หลับพลิกตัวไปมาอยู่อย่างนั้น
วันนี้ที่เธอเห็นจิรภาสยืนอยู่กับชญาภรณ์แบบนั้น อยู่ดีๆเธอก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาราวกับโดนเข็มปัก เธอเคยคิดว่าเธอคงไม่มีความรู้สึกใดๆกับจิรภาสอีกต่อไปแล้ว หัวใจของเธอตายด้านไปแล้ว แต่พอมาจนกระทั่งวันนี้ที่เธอเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน เธอกลับยังรู้สึกเจ็บปวดมาก
ผู้ชายคนที่เคยบอกกับเธอว่าชีวิตนี้จะรักเธอเพียงคนเดียว แต่วันนี้กลับจูงมือผู้หญิงอีกคน คอยตอบรับคำอวยพรของทุกคนอยู่ตรงนั้น ราวกับเป็นภาพที่เคยเห็นที่มาทำให้เธอรู้สึกเศร้าใจ
จรีภรณ์พยายามอดทนกับความต้องการที่จะพุ่งตรงไปหาพวกเขา แต่กลับเลือกที่จะนั่งดูความเป็นไปอย่างเงียบๆ จนกระทั่งแววตาตกใจของทั้งสองคนปรากฏเมื่อมองเห็นเธอ อยู่ๆเธอก็รู้สึกว่าตัวเองมีความรู้สึกที่อยากจะแก้แค้นขึ้นมา
เธอจึงเลือกที่จะกลับมาในวันนี้ เพื่อที่จะมาขัดขวางความสุขของพวกเขา
ตอนใหม่ๆจะอัพเดทวันที่2/12/2019
已经是最新一章了
加载中
