已经是第一章了
บทที่ 26 ดื่มกันหน่อย
บทที่ 26 ดื่มกันหน่อย
“ไม่มีๆ”จรินทร์รีบส่ายมือปฏิเสธ ยิ้มตาหยี “ไม่มี แค่รู้สึกว่าตั้งแต่ที่คุณเริ่มกินข้าวจนถึงตอนนี้เวลาก็ผ่านมานานพอสมควรแล้วเนอะ....”
ถ้าเป็นคนปกติได้ยินคำใบ้แบบนี้ก็น่าจะวางตะเกียบลงแล้วไม่ใช่รึไงกัน
แต่ว่าคนที่จรินทร์เจออยู่ตอนนี้ ไม่สามารถวัดจากความคิดของคนปกติได้เลย
已经是最新一章了
加载中
