已经是第一章了
บทที่37 ลักพาตัว
บทที่37 ลักพาตัว
วันนั้นเว่ยถิงทรมานหนิงหรานทั้งคืน ทั้งกายและใจของเธออ่อนเพลียอย่างมากจึงทำให้เธอหลับสนิท
รุ่งเช้าของวันต่อมาเมื่อเธอตื่นขึ้นก็พบว่าตัวกำลังอยู่บนรถ
หนิงหรานถามคนขับรถอย่างงุนงง “เราจะไปไหนกันเหรอ”
“นายหญิง เรากำลังจะไปทะเลครับ คุณกับนายท่านต้องไปงานเลี้ยงบนเรือวันนี้ครั
已经是最新一章了
加载中
