บทที่1 ฉันจะแจ้งความ

บทที่1 ฉันจะแจ้งความ “คุณจะเอาผิดปวีณประธานบริษัทบลูแอนด์ไวท์?” เจ้าหน้าที่่ยืนตาโตแล้วจ้องผู้หญิงตรงหน้านี่ไว้ “สาเหตุคือ......เขาอยากข่มขืนคุณ?” นิลยาโกรธจนหน้าบวมๆไปหมด “ประธานแล้วยังไง? จะฟ้องไม่ได้หรือไงกัน?” และแล้วเธอเริ่มสงสัยว่าเจ้าหน้าที่่ตำรวจนี่เป็นญาติของปวีณ แต่ที่จริงแล้ว เธอเพิ่งจะรู้ชื่อผู้ชายคนนี้เมื่อก่อนหน้านี้หนึ่งนาทีที่แล้ว เจ้าหน้าที่่ตำรวจบีบปากไปมา ปวีณเป็นคนยังไง มีคนรอขึ้นเตียงเขามากแค่ไหน แล้วเขาจะมาลงไม้ลงมือกับเด็กผู้หญิง? สาวคนนี้คงจะจำผิดคนแน่นอนเลย! ต่อมานิลยาเริ่มกระโวยกระวายขึ้น พร้อมกับทุบโต๊ะแล้วพูด “ฉันไม่สน ฉันจะฟ้องเขา!” เพิ่งจะพูดจบ ทันใดนั้นก็ได้มีบอดี้การ์ดหลายคนสวมเสื้อดำใส่แว่นเดินเข้ามาในโรงพัก บนใบหน้ายิ้มอ่อนๆไว้ “คุณนิลยา ท่านประธานของเราอยากเจอคุณ” “ ท่านประธานของพวกคุณคือใคร? ไม่พบ!” กำลังรีบฟ้องคนอยู่ ไม่ว่างยุ่งด้วย “ ท่านประธานของเราก็คือคนที่คุณกำลังฟ้องร้องอยู่ ปวีณ” ทันใดใจนิลยาก็สั่นสักแป๊บอย่างไม่มีสาเหตุ เงียบอยู่ไม่น้อย แล้วหลบอยู่หลังเจ้าหน้าที่่อย่างอ้อนแอ้น “ พวกนายอย่ามั่วนะ! เจ้าหน้าที่่ตำรวจคอยปกป้องฉันน่ะ!” ทีนี้เจ้าหน้าที่่ตำรวจงงเลย หญิงสาวคนนี้เมื่อกี้ยังดุเดือดอยู่เลย แค่กระพริบตาทำไมหงอยแล้ว “คุณนิลยา หากคุณไม่ไป เราก็จะแจ้งเจ้าหน้าที่่ตำรวจว่าคุณได้ข่มขืนประธานของเรา ขอให้ทางเจ้าหน้าที่่จับตัวคุณไว้” “อะไรน่ะ?” นิลยาอึ้งไปหนึ่งวิ แล้วพูดอย่างโมโห “เขาเป็นคนข่มขืนฉัน! พวกคุณแกล้งจะจับผิดฉัน แล้วจะโจมตีฉันละสิ!” “คุณนิลยา เรามีหลักฐาน สามารถยืนยันได้ว่าคุณข่มขืนท่านประธานของเรา” หลังจากนั้นก็ได้มีรูปภาพหนึ่งกองปรากฏขึ้นมาต่อหน้าเธอ นิลยาเปิดดูหนึ่งรอบอย่างเร่งรีบ นี่เป็นคลิปวิดีโอทางเดินในโรงแรม ในภาพ นิลยาได้ดื่มเหล้า แล้วเดินเอียงไปเอียงมา ควงคอผู้ชายคนหนึ่งไว้ ดึงเขาเข้าไปในห้อง มือของนิลยาเหมือนกับจับมันฝรั่งที่ร้อนอยู่ในมือ กรี๊ดแล้วโยนออกไป “นี่ๆๆๆ นี่มันของปลอม! คุณเจ้าหน้าที่่ตำรวจคุณต้องช่วยฉันน่ะค่ะ!” เจ้าหน้าที่่ตำรวจจับจมูกไปมา “คุณนิลยา สำหรับเรื่องการแจ้งความ......” “ไม่แจ้งความแล้ว!” นิลยาล้างหลอดคอ “อื้มๆๆ.....เจ้าหน้าที่่ตำรวจค่ะ ฉันเพิ่งนึกได้ขึ้นมาว่า ที่จริงแล้วนี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันค่ะ พูดจบ ก็เหมือนกับกระต่ายวิ่งหนีออกไป “คุณนิลยา หยุดก่อนครับ ท่านประธานของเราขอเชิญครับ” ผู้ช่วยขวางทางเธอไว้ พร้อมกับยื่นมือออกมาเหมือนเชิญเธอ นิลยาสติไม่นิ่ง สมองคิดแผนโต้กลับอย่างเร็วมาก “คุณพี่ ไหนๆก็เป็นอุบัติเหตุ ฉันก็ไม่หาโทษของประธานพวกคุณแล้ว เราอนาคตอีกยาวไกล อย่าได้เจอกันอีกเลย ลาก่อน!” ที่จริงเธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เธอดื่มจนเมานึกอะไรไม่ออก ไหนๆตื่นเช้าขึ้นมาก็ตัวเปล่านอนอยู่บนเตียง หน้าต่างทิชชูที่ราคาแพงนั้นก็ถูกแทงทะลุ เห็นได้ชัดว่ามีคนทำเรื่องอุบาทว์กับเธอในตอนที่เธอกำลังเมาอยู่! “ไม่ครับ ท่านประธานของเราพูดแล้ว ความบริสุทธิ์ของเขาถูกคุณทำร้ายหมด คุณต้องมีคำอธิบายให้ท่านประธานด้วยครับ” “What?” นิลยาอึ้งจนตาโต มุมปากตะคิวเล็กน้อย “ฉันเป็นผู้หญิง ฉันเป็นคนเสียเปรียบ!” ฟังดูแล้วปวีณเหมือนกับผู้ชายรักนวลสงวนตัว แต่เธอกลับเหมือนผู้หญิงเจ้าชู้เอามั่วงั้นอ่ะ! อยากเจอเธอไม่สมควร บอดี้การ์ดก็ไม่โกรธ มันหน้าเข้าหาเจ้าหน้าที่่ตำรวจ “ คุณเจ้าหน้าที่ตำรวจ ผมตัวแทนท่านประธานของผม ขอแจ้งความคุณนิลยาโทษข่มขืน ขอเชิญคุณทำตามขบวนการเลยครับ เพื่อคืนความบริสุทธิ์แก่ท่านประธานของเรา” “ฉันจ่าย! ฉันจ่ายเงินยังไม่พอใจอีกไง!” ในตานิลยาเปียกๆ เสียตัวไม่พอแถมยังเสียเงินอีก ไม่ทราบว่ามีเรื่องที่โชคร้ายกว่านี้อีกไหม? เธอเปิดกระเป๋าตังค์ ดึงแบงก์ธนบัตรสีแดงออกมาหลายใบอย่างขี้จี้ “ ฉันก็มีแค่เนี่ยแหละ ให้บุคคลหมด พอใจยัง!” อาทิตย์หน้ากินมาม่าอีกแล้ว ผู้ช่วยอึ้ง แล้วแอบมองไปตรงหน้าโรงพักที่มีรถจอดอยู่ หากท่านประธานรู้ว่ามีคนเห็นตัวเขาเป็นเป็ด ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะโมโหจนบ้าหรือเปล่า “คุณนิลยา ท่านประธานอยู่บนรถ คุณเอาให้เขาเองจะดีกว่าน่ะครับ” นิลยามองออกไปดู เห็นผู้ชายเปิดประตูออกมาจากรถพอดี ทันใดเธอก็ได้รีบวิ่งไปหลบอยู่หลังเจ้าหน้าที่่ตำรวจอีกครั้ง แล้วพูดอย่างเสียงโหดว่า “คุณตำรวจค่ะ เขานี่แหละค่ะ!”