已经是第一章了
บทที่12 ใส่ร้าย
บทที่12 ใส่ร้าย
พอเดินเข้าไปในห้องน้ำ ชามาก็ดึงนิลยาไปข้างๆ “เมื่อกี้ผู้อำนวยการพูดไรกับแก? ธมนท่าทางเหมือนไม่พอใจแกเลย”
นิลยาใส่หัวแล้วพูด “ไม่มีไร” เธอไม่อยากดึงชามาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
และที่สำคัญ เธอก็ยังไม่รู้เลยว่าสุดท้ายแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
“นิลยา ต่อไปแกต้องระมัดระวังตัวนะ......”
พูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกเสียงที่เย็นชาพูดแทรกขึ้นมา
“ชามา เวลาทำงานมาเม้ามอยในห้องน้ำ เธอไม่อยากได้งานแล้วหรอ? คนเขาไม่แคร์ใคร เธอก็จะไม่แคร์ตามเขาด้วยหรอ?”
“ใช่สิ! คนหนึ่งได้ดี ไก่หมาก็จะขึ้นฟ้าว่างั้น? ตลกจริงๆ!”
“ เธอหุบปากนะ!” นิลยาทนไม่ไหวอีกแล้ว ตะโกนออกมายังเสียงดัง “ เพราะแกมีปัญญามีอะไรก็มากับฉันคนเดียว อย่ามารังแกคนอื่น!”
ธมนก็เดินเข้ามา “ จะบอกว่ารังแกได้ยังไง? ฉันเป็นหัวหน้างานของชามา ให้คนอื่นตักเตือนเธอไม่กี่คำเป็นเรื่องปกติ เธอยุ่งอะไรด้วย?”
นิลยาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ “ ต่อจากนี้ไป ชามาไม่ใช่คนในโครงการของเธออีกต่อไป
ตอนแรกฉันยังลังเลอยู่ว่าจะรับโครงการนี้ดีไหม แต่ตอนนี้ตัดสินใจแล้ว เธอจะว่าเพื่อชามาที่จะได้ไม่ต้องถูกรังแกอีก เธอก็จะรับโครงการนี้มาเอง
ปกติแล้วนิลยาไม่ใช่คนชอบหาเรื่องเขาก่อน รู้กาลเทศะเป็นอย่างดี แต่แย่งชิงต่อหน้าต่อตากันแบบนี้ ทำให้ผู้คนข้างๆรู้สึกอึ้งมาก
ทันทีนั้นธมนไม่ทันได้เข้าใจความหมายของเธอ ดูแล้วดูเธออีก แล้วดูชามาต่อ “ จะลาออกหรอ? งั้นก็ดีมาก ทางที่ดีเธอสองคนลาออกพร้อมกัน จะได้ไม่ต้องอยู่ที่นี่ขวางตาคนอื่น!”
ปกติแล้วธมนจะพูดจาแรงๆในบริษัทอยู่แล้ว จะบอกว่าไร้เหตุผลก็ว่าได้ เพื่อนร่วมงานคนอื่นเขาชินกันหมดแล้ว และไม่มีใครกล้าหาเรื่อง
ขับไล่คนเดียวไม่พอ ทางที่ดีที่สุดไล่นิลยาออกไปพร้อมกันด้วยก็ยิ่งดี แบบนี้เธอก็ไม่จำเป็นต้องเอาโครงการนี้ให้ใคร
เธอเตรียมตัวมานานขนาดนี้ จะให้คนอื่นเขาไปได้ฟรีๆได้ยังไง
“ ขอโทษน่ะ แต่ว่าเมื่อกี้ฉันยังไม่ได้พูดอย่างชัดเจน” นิลยานิ่งเข้าไว้ เดินอยู่ไปอยู่ข้างหน้าชามา “ เธอไม่ได้อยากจะลาออก และยังคงติดตามต่อไปเรื่อยๆกับโครงการนี้”
“นิลยา แกย้อฉัน!” ธมนโมโหดีใจซ่ะป่าว
ความหมายของฉันคือ ฉันตกลงรับผิดชอบงานตามที่ผู้อำนวยการให้ และเตรียมตัวรับงานนี้กับมือ ฉะนั้น ต่อไปชามาไม่จำเป็นต้องฟังที่เธอสั่ง
พอเธอพูดจบ ก็ทำให้ธมนอึ้งไปสักพัก สุดท้ายเหมือนกับแมวที่ถูกเหยียบหาง สีหน้าดุเดือดมากเหมือนกับจะกระโดดขึ้นมากัดคน
แต่ยังไงเธอก็ยังคงเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการสู้แข่งอยู่ดี รู้ว่าในบริษัทจะมีคนเหนือกว่าไม่ได้
“นิลยา ตั้งแต่แรกโครงการนี้ฉันก็เป็นคนดูแลเองตลอด ทั้งทีมนี้ฉันเป็นคนฝึกสอนมาเอง แกคิดว่าใช้เส้นสายแล้วจะสามารถแย่งไปได้?
เธอหัวเราะอย่างเย็นชา แล้วจ้องไปที่ชามาพร้อมพูดว่า “บางคนใช้เส้นใช้สายอวดเก่งได้แค่ตอนแรกนี้เองแหละ อย่าหวังจะห้าวได้ตลอดชีวิต ชามา เธอคิดว่านิลยาจะปกป้องเธอได้หรอ?”
ธมนเอามือกอดอกไว้ เหมือนกับราชินีที่อยู่เหนือกว่าใครๆ ใช้ความแกร่งของเธอขู่ชามาไว้
พูดจบ เพื่อนร่วมงานก็ต่างหันหน้าเข้าหากัน มีน้อยมากที่บริษัทจะเปลี่ยนคนรับผิดชอบโครงการต่างๆ เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน
ตอนนี้ฟังธมนพูดมาเยอะขนาดนี้ มีคนบางส่วนเชื่อแล้วว่านิลยามีเส้นสาย ใช้ท่าทีสกปรก ผู้คนที่มองเธอต่างใช้สายตาที่เกลียดชัง
นิลยารู้สึกทั้งตัวเหมือนถูกเข้มทิ่ม การที่พวกเขาจ้องไว้ มันโคตรไม่โอเคเลย “ธมน เธอพอได้แล้ว!”
โดนคนอื่นกล่าวหา ใส่ร้ายแบบนี้ เป็นใครใครก็ไม่มีความสุข
ชามายืนอยู่ข้างหลังนิลยา และทันใด เธอได้ลุกขึ้นยืนออกมา ถึงแม้ว่าเธอจะมีความกลัวต่อธมน แต่เธอก็ลุกขึ้นมาพูดอย่างกล้าหาญ
ฉันรู้จักนิลยาดี เธอไม่ใช่คนแบบนั้น โครงการนี้ผู้อำนวยการเป็นคนมอบหมายให้เธอไปเอง หากเธอมีอะไรไม่พอใจก็ไปหาผู้อำนวยการ แต่มาอย่าใส่ร้ายนิลยาแบบนี้
已经是最新一章了
加载中
