ตอนที่5 มือที่3 เริ่มแล้ว

ตอนที่5 มือที่3 เริ่มแล้ว ไม่รู้ว่าทำไม ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนเหลือเกิน ได้แต่ภาวนาให้เขารีบออกไปจากที่นี่เร็วๆ ให้ฉันได้พักหายใจหน่อยเหอะ แต่เขายืนนิ่งเฉยอยู่ตรงหน้าฉัน และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ถามอย่างเยือกเย็นว่า “ ใคร ? ผู้ชายคนไหนมันทำให้เธอรู้สึกอยากลาออกจากงานประจำนี้ และยังตกลงเงื่อนไขของชยรพเพื่อปกป้องเขา “ ลำคอเขาขยับไปมา เหมือนมันร้อนอยู่ข้างใน จนทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ “เธอต้องพูดให้ชัดเจนก่อน “ เขาขมวดคิ้วเหมือนโกรธมาก เหมือนกับจะฆ่าฉันในทันที ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะรู้ว่าฉันขอใบลาออกจากหัวหน้า ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกราวกับว่าฉันมีผู้ปกครองคนนึง คนที่คุ้มครองฉันทุกฝีก้าว ทำให้ฉันคิดถึงพ่อ.......... ก่อนที่พ่อจะปิดตาอย่างสงบ พ่อได้จับมือของคุณธรณ์ไว้ เสียงของพ่อพูดขอร้องเบามาก “ ธรณ์ ถ้าหากวันหนึ่งชนาหมดหนทางไปแล้ว ขอร้องธรณ์ช่วยสอดส่องดูแลเธอ ให้เธอได้เรียนรู้ น้าไม่ขออะไรอีก แค่หวังว่าเธอจะเอาตัวรอดได้ ฉันเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง และไม่มีทรัพย์สมบัติให้เธอได้ปกป้องตัวเอง เธอก็แค่เด็กผู้หญิงคนนึง ที่ไม่มีครอบครัวแล้ว..... ฉันกลัวว่าเธอจะถูกครอบครัวของสามีรังแก..... ธรณ์ หัวใจของน้ามีแค่นี้ อาวางใจไม่ได้...ธรณ์ช่วยอาสอดส่องดูแลเธอจะได้ไหม ? “ คุณธรณ์เป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว เลยตอบไปคำเดียว “ ได้ครับ “ การจากลาในปีที่แล้วมันยังคงติดตาอยู่ ฉันยังคงรู้สึกเจ็บและทนไม่ไหวจนน้ำตาแทบไหลออกมา คุณธรณ์เขายังรักษาสัญญาที่เคยให้ไว้กับพ่อฉัน เขาคอยดูแลฉัน บังคับให้ฉันเรียนสิ่งต่างๆ เพื่อที่จะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น บ้านคชวงศ์ดูแลฉันอย่างดี ยิ่งในเรื่องของการทำงาน คุณธรณ์จะดูแลฉันดีมาก อนาคตของเขากำลังสดใส เขาควรอยู่ห่างจากฉันนะ ฉันกับเขา เหมือนกับก้อนเมฆกับขี้โคลนอ่ะ ฉันกลั้นใจแล้วเงยหน้ามองเขา “ นี่มันเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณเลยสักนิด “ “ เธอแต่งงาน มันไม่เกี่ยวกับฉัน ! เธอแอบมีกิ๊กในโรงพยาบาลฉัน มันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ! ดี ดีมากก ไม่เกี่ยวเลยสักอย่าง ! ตกลงมันเป็นใคร ไหนเธอบอกมาซิ ว่ามันชื่ออะไร ? “ น้ำเสียงคุณธรณ์แสดงออกว่าโกรธได้อย่างชัดเจนมาก ฉันตกใจคุณธรณ์เวอร์ชั่นนี้ จนถอยหลังไปก้าวนึง ปกติเขาจะเป็นคนเงียบๆ คุยน้อย ไม่เคยถามถึงชีวิตฉันเลยด้วยซ้ำ แต่คำถามที่เขาถามวันนี้ เป้นเรื่องส่วนตัวของฉันทั้งนั้น ! ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกว่านี่ไม่ใช่คุณธรณ์คนที่ฉันรู้จัก เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไรนะ ? นิ้วของฉันเกร็งไปหมด “ คุณสนใจได้กว้างจริงๆ ! คุณมันน่ารำคาญตั้งแต่เด็กเลย ! ฉันแต่งงาน จนฉันจะหย่าแล้ว คุณก็ยังคงน่ารำคาญ ! คุณจะเอายังไง ! ฉันเกลียดคุณที่สุดเลย ! “ ฉันตะคอกใส่เขา ! หลังจากนั้นฉันรู้สึกเหมือนกับว่าแน่นๆที่หัว และขนลุกซู่ขึ้นมาทันที ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้ฉันโกรธจนตัวสั่น น้ำตาก็ไหลท่วมใบหน้า ฉันเกลียดเขา ใช่ ฉันแน่ใจมาตั้งแต่เด็กว่าฉันเกลียดเขา พ่อแม่ชอบเอาฉันไปเปรียบกับเขา เขาดีไปหมดทุกอย่าง “ เธอดูพี่ธรณ์สิ ขนาดพ่อแม่เขาไม่เข้มงวดนะ ทำไมเขาได้100คะแนนทุกวิชา ? ตั้งใจเรียนดี ก็ได้ดี ดูเขาสิ เปียโน ไวโอลิน วาดภาพ เขาเก่งทุกอย่าง ! “ “ เธอดูพี่ธรณ์สิ อายุน้อยขนาดนี้ยังได้เป็นตัวแทนของโรงเรียน ไปประกวดที่ต่างประเทศ “ “ เธอดูพี่เขาสิ ทำไมเธอไม่เอาพี่เขาเป็นแบบอย่าง ? “ เขาไม่ใช่แบบอย่างของฉัน แต่เขาเป็นศัตรูของฉันต่างหาก ในสายตาพ่อแม่ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ถูกไปหมด สนับสนุนให้เขาเรียนหมอ พวกเขาไม่สนใจในพรสวรรค์ของฉันเลย ในขณะเดียวกันยังบังคับให้ฉันสอบเป็นหมอซ้ำตั้ง2ครั้ง เหตุผลคือเด็กเรียนดีอนาคตต้องดีกว่าแน่นอน ! ความเด่นในเรื่องการเรียนของเขา ทำให้คนที่ไม่ตั้งใจเรียนอย่างฉัน ต้องอดมื้อกินมื้อ แต่ฉันก็รู้แหละว่าเขาเป็นคนดีจริงๆ ฉันเองที่แย่ ดังนั้นฉันก็ไม่ได้เกลียดเขาเลย แต่ว่าตอนนี้ฉันพูดออกไปว่าฉันเกลียดเขา เขาใส่เสื้อคลุมสีขาว เอื้อมมือมาบีบไหล่ของฉันอย่างแรง มันให้ฉันรู้สึกเจ็บมาก ถ้าหากจะบีบแรงแบบนี้ต่อไปฉันคงไม่มีชีวิตเหลือแน่ มันเจ็บจนต้องกัดฟัน ริมฝีปากของเขาปิดแน่น และเหมือนมีพลังบางอย่าง พร้อมที่จะระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา ฉันกลัวแทบตายยย แต่เมื่อฉันพร้อมที่จะรับผิดและให้เขาอภัยให้ เขาก็ค่อยๆปล่อยมือ แล้วยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก “ คุณควรตัดขาดกับชายคนนั้นซะ...มิฉะนั้น !” คำพูดและสายตาของเขา เหมือนกำลังเตือนฉันอยู่.. จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกไป มิฉะนั้น ? มิฉันนั้นเขาจะทำอย่างไร ? เขาจะจับชายคนที่นอนกับฉันสับเป็นชิ้นๆเหรอ ? เขากำลังจะฆ่าตัวเอง ？ ฉันอารมณ์เสียจริงๆ ลงชั้นล่างไปหาหัวหน้าขอลาหยุด1วัน บอกเขาว่าฉันเวียนหัวอยากอาเจียน ช่วงบ่ายไม่สามารถตรวจคนไข้ได้ เผื่อเดี๋ยวจ่ายยาผิด เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ วันนี้คุณจินดามาก่อเรื่องใหญ่โต สายตาของหัวหน้ากำลังมองฉันแบบไม่แน่ใจ เหมือนกำลังเดาว่า เพื่อนร่วมงานคนไหนที่เป็นกิ๊กฉัน ฉันรู้สึกหงุดหงิดกับสายตาที่เหมือนกำลังจับผิด ฉันก็เลยหันหน้าไปมองด้านข้าง หัวหน้าพูดอย่างจริงจังว่า “ ชนา อย่าไปกังวลเรื่องครอบครัวเลย สามีเธอไปต่างประเทศ2ปีไม่เคยกลับมาเลยด้วยซ้ำ พวกเราต่างก็รู้ ผู้หญิงทั้งสาวและสวย ต้องอยู่คนเดียวในบ้าน พวกเราเข้าใจเธอนะ บ่ายนี้ก็พักผ่อนซะนะ พรุ่งนี้ค่อยมาทำงานปกติละกัน “ หัวหน้าดูเหมือนจะเข้าใจนะ แต่ที่จริงแล้วคำพูดเขาเหมือนเอาน้ำเน่ามาสาดฉันซ้ำเติมไปอีก สำหรับฉันนี่มันก็ความจริงไม่ใช่เหรอ? ฉันกัดริมฝีปากแน่น อยากจะแก้ตัว แต่ก็อดไว้ ฉันคงไม่สามารถพูดออกไปได้ว่าฉันไม่ได้นอกใจ ก็แค่นอนกับคุณธรณ์แค่นั้น ฉันเอาใบลาที่หัวหน้าเซ็นต์เสร็จ และนั่งอยู่บนแท็กซี่กำลังออกจากโรงพยาบาล และฉันก็รับสายจากเอริกา เพื่อนรักที่สนิทที่สุดสมัยมัธยมต้นนั่นเอง “ ชนา ! เธอรีบมาประกันสังคมแผนกสูติของจังหวัดเร็ว” “ เกิดอะไรขึ้น “ เอริกาดูร้อนรนมาก “ เธอทายซิ ว่าฉันเห็นใคร “ “ ใคร “ “ ชยรพ ! เขาไม่ใช่อยู่แอฟริกาเหรอ ? แต่ทำไมฉันเห็นเขากับแม่และพี่สาวของเขา พาผู้หญิงท้องแก่คนนึงมาตรวจครรภ์ ! อีกอย่างเขายังเอาหูแนบที่ท้องของผู้หญิงคนนั้นเพื่อฟังเสียงดิ้นในครรภ์ ! เขาต้องมีเมียน้อยแน่ๆ !”