ตอนที่ 2 ไม่มีใครแพ้ใคร

ตอนที่ 2 ไม่มีใครแพ้ใคร เห็นรอยยิ้มของพงศกรทำให้ทุกคนต่างหลงใหล ได้ใจหญิงสาวทั้งงานภายในพริบตา ส่วนนิภา.....ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงที่เคยหย่ามาแล้ว แต่หลังจากคืนนี้ เธอก็ดูท่าจะกลายเป็นคนโสดที่ใครๆก็ต้องการ จบไปหนึ่งเพลง นิภาและพงศกรจบได้สวย เธอดูสง่า ทำให้สายตาของคนทั้งงานหยุดอยู่ที่เธอ ประตูถูกเปิดออก แขกที่มาสายฐานะก็สูงส่งไม่แพ้กัน ดึงดูดสายตาคนทั้งงานภายในวินาทีเดียว คนที่เข้ามาเป็นตระกูลบ้านดีวาจิน การมาของบ้านดีวาจิน ทำให้ภายในงานคึกคักขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยฐานะของทั้งสองบ้านแล้วผู้คนต่างไม่กล้าพูดอะไรตรงๆ แต่ก็พร้อมใจกันมองไปทางปองธรรม และในขณะที่ทุกคนตามหากชนิภา ภายในงานก็ไม่มีร่องรอยของกชนิภาอีกเลย คนบ้านดีวาจินมากันพร้อมหน้าทุกคน ดูก็รู้เลยว่างานวันเกิดของคุณพรรษชลมีความอลังการแค่ไหน “ดีใจกับคุณพรรษชลด้วยนะครับ ผมมาช้าไปหน่อย ดูเสียมารยาทมากเลยจริงๆครับ” “ไม่เป็นไรเลยหลานรัก แค่มาฉันก็ดีใจมากแล้ว แล้วพ่อของหลาน?” “คุณพ่ออยู่ต่างประเทศครับ ให้ผมมาสวัสดีแทนท่านครับ” ชนเทพเป็นรุ่นน้องเมื่อเทียบกับคุณพรรษชล เขามีมารยาท ส่วนคุณพรรษชลก็เกรงใจ ตอนที่ทั้งสองจับมือกัน คุณพรรษชลก็ออกแรง ชนเทพรู้สึกได้ถึงความแน่นขึ้นมาทันที แล้วมองคุณพรรษชลด้วยความไม่เข้าใจ “คุณพรรษชลครับ?” “รามิล ดูแลแขกดีๆด้วยนะ” “ครับคุณพ่อ” คุณพรรษชลปล่อยมือออก แล้วเดินไปคุยกับเพื่อนเก่าด้วยความเงียบ สำหรับชนเทพแล้ว พรรษชลแค่เห็นหน้าก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดีแล้ว หลักๆแล้วเรื่องนี้ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับนิภาด้วย แต่ก็ยังดี วันนี้เป็นวันพิเศษ ทุกคนต่างก็ไว้หน้ากัน ............... นิภาเดินออกมาจากห้องน้ำ และเจอกับคนสามคนที่ทำให้เธอแปลกใจ “พี่สะใภ้รอง?” วินาทีที่พรรณอรเจอกับกชนิภา เสียงของเธอก็สูงขึ้น สายตาทั้งสองดูแปลกใจมาก ไม่เชื่อว่าจะเจอกับกชนิภาที่นี่ เธอแปลกใจเลยเดินเข้าไปมองรอบตัวของนิภา พอมั่นใจว่าไม่ได้ทักคนผิด ก็เผยให้เห็นสีหน้าที่ดูตื่นเต้นมาก เข้าไปกอดกชนิภาโดยไม่สนใจอะไรแล้ว “น้องอร” พรรณอรดีใจมาก ส่วนนิภาก็ไม่ได้ถือว่าดีใจมาก แต่ก็ถือว่าทำตัวดีในระดับหนึ่ง หลายปีที่อยู่บ้านดีวาจิน ก็มีเพียงแต่พรรณอรที่ไม่ว่าเวลาไหนก็อยู่ข้างกายเธอ สำหรับพรรณอรแล้ว เธอก็ปฏิบัติเสมือนเธอเป็นน้องแท้ๆ พรรณอรปล่อยนิภาออก แล้วมองเธอตาแป๋ว “พี่สะใภ้รอง สองปีที่ผ่านมานี้พี่หายไปไหน พี่ชายรอง.....” “พี่สะใภ้รองอะไรกัน?” “............” พรรณอรยังไม่ทันพูดจบ ก็โดนคณพรที่เดินมาทางด้านหลังขัดจังหวะเสียก่อน พึ่งเจอกับนิภา คณพรยังไม่ทันรู้ตัว พอได้สติเธอก็ดึงมือของพรรณอรกลับมา “แม่ทำอะไรเนี่ย?” คณพรทำสีหน้าไม่ดีใส่นิภา นี่ทำให้พรรณอรลำบากใจมาก เพราะตอนนั้นที่อยู่บ้านดีวาจิน คณพรก็เคยรังแกนิภาไม่น้อย รวมทั้งใช้วิธีที่โหดร้อยอำมหิต ในสายตาของคณพร นิภาก็เป็นแค่เด็กกำพร้าคนนึง ถึงตอนนั้นจะท้อง แต่ก็ไม่ได้รับการยอมรับจากคณพร “นี่? ไม่เลวหนิ? วันนี้ใช้มารยาไปอ่อยคนรวยคนไหนอีก? สามารถเข้ามาในนี้ได้? หรือว่า..... หรือไปเป็นเมียน้อยของใคร?” คณพรเห็นการแต่งตัวหรูของนิภา เธอดูแล้วไม่เข้าตามาก เลยประชดกันใหญ่ การรับมือกับการประชดของคณพร นิภาแค่ยิ้มอ่อน ไม่คิดที่จะสนใจคนแบบนี้ “แม่คะ แม่ทำอะไร? พี่สะใภ้รอง.....” “พี่สะใภ้รอง? ลูกอร พี่สะใภ้รองของเธอคือชนนนนะ ถ้าเธอยังทำแบบนี้ ระวังพี่รอง....... ” “แม่ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ” เห็นคณพรพูดมากขึ้น พรรณอรก็ดูจะกระวนกระวาย สองปีมานี้พี่รองพยายามตามหานิภาแค่ไหนเธอรู้เห็นทุกอย่าง การเข้าใจผิดในตอนนั้นเจือจางหมดเพราะกาลเวลา สิ่งเดียวที่สามารถบ่งบอกอดีตได้ก็คือ การที่ปองธรรมตามหานิภาในสองปีนี้ “กชนันท์ ฉันจะบอกให้นะ แกออกห่างปองธรรมไว้นะ เขาจะแต่งงานกับชนนนแล้ว แกอย่าคิดไม่ซื่ออะไรล่ะ ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่” “คุณนายวางใจได้ค่ะ ตามที่คุณนายต้องการเลย ฉันจะออกห่างจากลูกชายของคุณ” “.......” “และฉันขอเตือนหน่อยนะ ดูแลลูกชายของตนเองดีๆ คนข้างหลังนั่นก็ดูแลสามีของตนเองดีๆนะ แค่ไม่ต้องมายุ่งกับฉันก็พอ” “แกคิดว่าแกเป็นใคร ไปยุ่งกับแกทำไม” คำพูดของนิภาทำให้คณพรโมโห กชนันท์ที่เรียบร้อยในอดีตกล้ามาเถียงเธอ เมื่อก่อนไม่ว่าจะพูดอะไร ลูกสะใภ้คนนี้ก็น้อมรับทุกอย่าง และตอนนี้มาเถียงกลับแบบนี้ และยังเป็นคำพูดที่แทงใจ ทำให้สีหน้าของคณพรเสียไปในทันที “แม่ พอเถอะ!” พรรณอรเห็นคณพรรังแกนิภาขนาดนี้ ในใจก็รนมาก ตอนนี้สิ่งที่เธออยากทำที่สุดก็คือพานิภาไปเจอพี่รอง “พี่สะใภ้รอง อย่าฟังที่แม่พูดเลยนะ จริงๆแล้วพี่รอง.......” “น้องอร อย่าเรียกพี่ว่าพี่สะใภ้อีกเลย พี่กับเขาหย่ากันแล้ว” “.........” พูดจบ ไม่รอให้พรรณอรพูดต่อ กชนิภาก็เดินไปเลย ในเวลาที่เดินผ่านชนนน ทั้งสองสบตากัน ไม่มีใครยอมแพ้ใคร เห็นสายตาที่แหลมคมขนาดนี้ของนิภา ทำให้ชนนนรู้สึกแปลกใจ รู้สึกว่าตนเองดูผิด แต่ไม่สำคัญแล้ว เธอพูดถูก.....เธอกับปองธรรมหย่ากันนานแล้ว ตอนนั้น ตอนอยู่บ้านดีวาจิน ปองธรรมรักและถนุถนอมเธออยู่ในหัวใจ เธออิจฉาที่คนนั้นไม่ใช่ตนเอง แต่ใครจะไปคิดล่ะ หลังจากนั้น กลับเป็นปองธรรมเองที่จะหย่ากับนิภา “หยุดนะ” เห็นนิภาเดินไปแบบนั้น คณพรไม่ยอมง่ายๆ ในสายตาของคณพร นิภาก็แค่คนอ่อนแอ เมื่อกี้พูดจาแทงใจแบบนั้น เธอไม่ยอมแน่ “ขอโทษกับฉันเดี่ยวนี้กับสิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้” “...........” คณพรยืนอยู่ที่เดิม มองดูแผ่นหลังของนิภาด้วยสายตาอาฆาต นิภายิ้มที่มุมปาก ไม่แม้แต่จะหันไปมอง “คุณ.....ไม่มีสิทธิ์พอ” “แกพูดอะไรนะ?” พอได้ยินนิภาพูดแบบนี้ คณพรก็โกรธจนไม่ได้สติ ในสายตาของเธอ คนที่ไม่ควรเถียงเธอที่สุดก็คือนิภา เห็นเธอเป็นแบบนี้ เลยเดินเข้าไปเพื่อจะตบตี “นิภา อยู่ตรงนี้ได้ยังไง?” ในขณะที่คณพรจะเดินเข้าไปสั่งสอนนิภา ก็ได้ยินเสียงที่อ่อนโยนดังขึ้นมา พงศกรเห็นเธอยืนอยู่ใกล้คนบ้านดีวาจิน เลยขมวดคิ้วเล็กน้อย พอหานิภาเจอแล้ว เขาก็ไปสืบเรื่องของเธอมาบ้าง และรู้ว่าอดีตที่เธอเคยอยู่บ้านดีวาจิน “ไปกันเถอะ” “เมื่อกี้พวกเธอ.........” “ไม่มีอะไร” กชนิภาแค่พูดประโยคเดียวเบาๆแล้วเดินออกไปเลย การปรากฏตัวของพงศกร ทำให้คณพรอึ้งอยู่ที่เดิม โดยเฉพาะเวลาที่พงศกรยืนอยู่ข้างๆนิภา เธอไม่กล้าเชื่อเลยจริงๆ และอีกทั้งยังเห็นพงศกรอ่อนโยนกับนิภาขนาดนี้ คณพรก็โมโหจนอยากจะกินเธอทั้งเป็น