ตอนที่ 3 ที่รัก เธอหายไปไหน

ตอนที่ 3 ที่รัก เธอหายไปไหน เหตุผลที่พวกเขามาในวันนี้ก็เพื่อเรื่องของพรรณอรและพงศกร แต่ตอนนี้ดูแล้ว.......... “นางนี่ มายุ่งกับคุณชายบ้านตระกูล K.I ได้ยังไง” “แม่พูดอะไรเนี่ย พี่สะใภ้รองไม่ใช่คนแบบนั้น” “หุบปาก” จากการที่เห็นพรรณอรปกป้องนิภาตลอด คณพรเลยโมโหใหญ่ โดยเฉพาะเห็นความอ่อนโยนที่พงศกรมีให้กับนิภา ยิ่งทำให้เธอโมโหเข้าไปใหญ่ ในความคิดเธอ ผู้หญิงคนนี้ทำไมไม่หายสาบสูญไปสักที ไม่เพียงแต่มาอ่อยลูกชายตนเอง ตอนนี้มายุ่งกับลูกเขยตนเองอีก ไม่รู้ว่าหลังจากที่คณพรรู้ว่าที่แท้แล้วนิภาเป็นน้องสาวแท้ๆของพงศกรแล้วจะรู้สึกยังไง เมื่อกี้ได้ข่าวว่าพวกเขามาสายไปหน่อย เลยไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นใหญ่โตตอนเปิดงาน “ชนนน วางใจได้ ถึงเธอกลับมาก็ไม่มีทางได้กับปองธรรมหรอก ลูกไม่ต้องคิดมากนะ” “คุณป้าวางใจได้ หนูไม่คิดหรอกค่ะ” “อื้ม เด็กดีเลยจริงๆ” เห็นสีหน้าของแม่ตนเองและชนนน พรรณอรก็เบ้ปากเล็กน้อย เดินออกไปเลยเพราะทนดูต่อไม่ได้ สิ่งที่เธอจะทำตอนนี้ก็คือไปบอกพี่รองว่าพี่สะใภ้รองกลับมาแล้ว …… ปองธรรมและชนเทพกำลังสุขสันต์วันเกิดคุณพรรษชลอยู่ เพียงแต่ว่าคุณพรรษชลที่มีสีหน้าโอบอ้อมอารีมาโดยตลอดนั้น กลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคนบ้านดีวาจิน ความรู้สึกเล็กๆน้อยๆนี้ชนเทพและปองธรรมต่างก็รับรู้ได้ ในขณะที่ทั้งสองกำลังมึนงงอยู่นั้น ก็มีเสียงที่อ่อนโยนดังขึ้นมา ทำให้ชนเทพและปองธรรมต่างตกใจ “คุณปู่คะ หนูขอกลับก่อนนะคะ ” หลังจากที่กชนิภาเจอคณพร เธอก็ไม่มีอารมณ์อยู่ต่อแล้ว มาตามหาคุณปู่ด้วยความปวดหัว ยังไงวันนี้ก็เป็นงานของท่าน จะไปแล้วก็ต้องมาบอกให้ท่านรู้เสียก่อน เพียงแต่ว่า ยังไม่ทันพูดจบ มองเห็นคนสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าท่าน สีหน้าของเธอก็ชะงัก “ที่รัก?” ปองธรรมได้สติก่อน แต่ก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่ากชนันท์ที่เขาตามหามาสองปีกลับโผล่มาอยู่ตรงนี้ ภายในวินาทีนี้ ราวกับว่าทั้งงานมีเพียงแค่เขาสองคน ชนเทพก็ไม่อยากจะเชื่อ เป็นกชนันท์จริงๆด้วย ในสองปีนี้ ไม่ว่าปองธรรมจะใช้วิธีไหนก็ไม่ได้ข่าวของเธอเลยแม้แต่น้อย โลกนี้ช่างเล็กมากนัก “ที่รัก ที่รัก เป็นเธอจริงๆใช่ไหม?” “ปล่อยมือ” ปองธรรมรู้ว่าตนเองดูไม่ผิด เลยเดินเข้าไปจับมือของเธอไว้ด้วยความดีใจ สำหรับการสัมผัสจากเขา นิภาสะบัดออกโดยไม่ได้คิดอะไร รีบดึงข้อมือของตนเองออกจากมือของเขา “ที่รัก เธอหายไปไหนมา ฉัน.....” “คุณชายดีวาจิน” ในขณะที่ปองธรรมดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรดีนั้น กชนิภาก็พูดขัดจังหวะเขาด้วยความเย็นชา ผู้ชายคนนี้ เป็นแผลในหัวใจลึกสุดของเธอ ไม่เจอกันสองปี เขาผอมลงเยอะเลย ในแววตามีความอ่อนล้าเบาๆเผยให้เห็น แต่ว่า เขาควรจะดีใจสิ ในเมื่อ จะแต่งงานกับชนนนแล้วไม่ใช่หรือ? “ไปกับฉัน” “นายปล่อยฉันนะ” ที่นี่เป็นงานเลี้ยง สิ่งเดียวที่ปองธรรมอยากทำก็คือพาเธอออกจากตรงนี้ เขาอยากรู้ อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้หายไปไหนกันแน่ ผู้หญิงที่ทำให้เขาเป็นห่วงและคิดถึงมาตลอดสองปี ตอนนี้สายตาของทุกคนหยุดอยู่ที่ปองธรรมและกชนิภา เพราะว่าตอนที่ปองธรรมแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ต่างรู้กันทั้งเมือง และตอนที่หย่าก็ดังพอๆกัน และสถานะของทั้งสองในตอนนี้.....? “ปองธรรม ปล่อยเธอนะ” ในขณะที่ปองธรรมจะลากกชนิภาออกไปนั้น คณพรก็ขวางทางพวกเขาไว้ คณพรรู้สึกกังวลและโมโหที่กชนิภามายุ่งกับปองธรรม เพราะงั้นตอนนี้ เธอเลยกลายเป็นเหมือนคนสติแตก เดินเข้าไปแล้วแยกทั้งสองออกจากกันเลย “กชนันท์ เธอมันผู้หญิงหน้าด้าน ฉันเคยเตือนแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่ามาเข้าใกล้ปองธรรม?” “............” เพราะประโยคนี้ของคณพร ทั้งงานต่างหวือหวากันใหญ่!! ต่างก็เสียใจแทนคณพร เธอรู้ฐานะของนิภาหรือเปล่าเนี่ย? ถ้าเกิดว่าไม่รู้ ก็ถือแค่ว่าเธอซวยมาก ถ้าเกิดว่ารู้ ก็ถือว่าเธอโง่มากเช่นกัน “คุณนายดีวาจิน ดูดีๆนะ ลูกชายของคุณมายุ่งกับฉันต่างหาก” “นางตัวดี” “แม่ครับ แม่ทำอะไร?” สิ่งที่ปองธรรมไม่อยากเห็นที่สุดก็คือการที่แม่ของตนเองรังแกนิภา เพราะแบบนี้หลังจากเขาแต่งงานเลยอยู่ข้างนอกกันเอง กลับบ้านดีวาจินแค่วันสำคัญเท่านั้น แต่ทุกครั้งที่กลับไป คณพรคนนี้ก็รังแกนิภาทุกอย่าง สำหรับผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้นิภาไม่ต้องทนเธออีกต่อไปแล้ว “ทำอะไรกันแน่เนี่ย?” คุณพรรษชลดูเริ่มโมโหแล้ว งานเลี้ยงดีๆกลายเป็นแบบนี้ เมื่อกี้ที่ปองธรรมมายุ่งกับนิภาท่านก็เริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว และแสดงสีหน้าที่ไม่ดีออกมา “ขอโทษค่ะคุณปู่ หนูไม่ค่อยสบาย ขอกลับก่อนนะคะ” “.......” การตอบของนิภาทำให้คนบ้านดีวาจินมึนงงไปหมด ราวกับว่าโดนฟ้าผ่ายืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน ชนเทพกระตุกที่คิ้ว ปองธรรมก็มองหน้านิภาด้วยความแปลกใจ แต่ความคิดของคณพรกลับเชื่อมไปทางพงศกร คิดไม่ถึงว่าสองคนนี้จะมาถึงขั้นนี้แล้ว ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้มีข่าวลือว่าสองคนนี้คบกันเลย “แกก็เห็นแล้ว ตอนนี้เธอกับคุณชายตระกูลK.I.....” “หุบปาก” คณพรยังไม่ทันพูดจบก็ถูกชนเทพขัดจังหวะเสียก่อน ยังไงก็อยู่วงการค้านี้มานาน ในสถานการณ์ที่ไม่รู้จริงอย่าพูดมั่วจะดีกว่า ยิ่งพูดเยอะ ความผิดก็ยิ่งเยอะ เขารู้จักนิสัยของคณพรดี เวลานี้สิ่งที่เธอพูดต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ กชนิภาสะบัดมือของปองธรรมออก “คุณปู่คะ หนูกลับก่อนนะคะ” “ไปเถอะ ให้คนขับรถไปส่งนะ” “ได้ค่ะ” จากนั้นเธอก็เดินออกจากงานไปเลยโดยไม่หันกลับมามองปองธรรม เวลาแบบนี้ปองธรรมจะยอมให้เธอไปได้ยังไง ไม่ว่าคณพรจะขัดขวางยังไง เขาก็วิ่งตามออกไป เพียงแต่ว่าช้าไปนิดเดียว นิภาขึ้นรถไปแล้ว “ที่รัก ที่รัก เธอ........” เห็นรถของนิภาขับออกไปไกลแล้ว เลยรีบขึ้นรถขับตามไป ตามไปจนถึงบ้านตระกูล K.I ในตอนที่นิภาลงจากรถ ปองธรรมก็ลงตามไปด้วย “ที่รัก ฉัน...........” “ขอโทษนะคะคุณชายดีวาจิน คุณหนูเหนื่อยมามากแล้วค่ะ” ปองธรรมกำลังจะตามไป กลับโดนบอดี้การ์ดที่ส่งเธอมาขวางไว้ ทำไมเธอถึงขึ้นรถของบ้านโตพันดุง ทำไมถึงมาบ้านนี้ ตอนนี้ปองธรรมก็อดที่จะคิดมากไม่ได้ เห็นเธอไม่แม้แต่จะมองตนเองก็เดินไปเลย ในใจของปองธรรมกระวนกระวาย ผลักบอดี้การ์ดล้มลงกับพื้นด้วยความคล่องตัว แต่ไม่ว่ายังไงกชนิภาก็ไม่หันมามองเขา ในตอนที่เธอกำลังจะเดินเข้าไปนั้น ก็มีแรงหนึ่งมาดึงของมือของเธอไว้ “ที่รัก” “ปล่อยมือ” ปล่อยมือ? เวลานี้ปองธรรมจะยอมปล่อยมือได้ยังไง? สองปีก่อนปล่อยมือแล้ว เธอก็หายสาบสูญไปจากชีวิตเลย ทำให้เขาหายังไงก็ไม่เจอ ตอนนี้กว่าจะหาเจอไม่ใช่เรื่องง่าย เขาไม่ยอมปล่อยมือแน่ๆ