บทที่ 187 เขามาเพื่อเธอ

บทที่ 187 เขามาเพื่อเธอ “อื้อ วางใจเถอะ รับรองว่าฉันจะไม่บอกกับใครแน่นอน” ดาวิกาตีมือของเธอเพื่อปลอบใจ ถึงแม้ว่าเรื่องของวงการบันเทิงนี้มีความซับซ้อนเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าเธอสามารถเชื่อใจใครได้ อย่างไรก็ตามแต่ เจนจิรานั้นนับถือและเชื่อใจในตัวจิดาภาเป็นอย่างมาก เธอเลือกที่จะยืนอยู่ข้างจิดาภาบางครั้งมันก็เหมือนกับละครที่อยู่ในทีวี รอให้ความจริงทั้งหมดเปิดเผย เรื่องคู่ชีวิตของจิดาภา มันจะต้องทำให้ทุกคนตกใจอย่างแน่นอน ดาวิการู้ว่า อาการป่วยของเจนจิรานั้นนับวันยิ่งเลวร้ายมากยิ่งขึ้น เธอรีบกลับไปหาพ่อของเธอ เธอคิดว่าจะใช้ชื่อบริษัทของพ่อเธอขอพบกับจิรภาส ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่สำเร็จ แต่ว่าอย่างน้อยก็ยังพอมีความหวัง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเพิ่มประโยคเข้าไปว่า “เกี่ยวกับบริษัทโอเล” ถึงแม้ว่าจะขอพบจิรภาสนั้นเป็นเรื่องที่ยาก ถ้าหากว่าบริษัทต่างชาติของตระกูของดาวิกาต้องการที่จะร่วมทำธุรกิจด้วย จะต้องตอบกลับมาแน่นอน คืนวันนี้ เจนจิราทำเรื่องขอออกจาโรงพยาบาล มากับดาวิกาละพ่อของเธอ เพื่อมารอพบจิรภาสที่โรงแรม แต่ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว ก็ยังไม่มีใครมา “ฉันคิดว่าพวกเขาคงไม่มาแล้วล่ะ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่สนใจเรื่องที่เกี่ยวกับจิดาภา” ดาวิกาหมุนแก้วน้ำไปมา เธอคิดว่าจิดาภาก็เหมือนกับผู้หญิงทั่วไปที่แต่งงานกับคนที่ร่ำรวย แต่ว่าไม่ได้มีความรักต่อกัน แต่เจนจิราไม่คิดอย่างนั้น แต่เพราะว่าพ่อของดาวิกาก็มานั่งรอเป็นเพื่อนพวกเธอด้วย เลยรู้สึกเสียใจ “คุณลุงคะ ฉันทำให้คุณวุ่นวายไปด้วย” “ไม่เป็นไร เพียงแค่ว่าที่บริษัทยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกหน่อย พวกเธอรออยู่ก่อนนะ คนขับรถรอพวกเธออยู่ด้านล่าง” พ่อของดาวิกาเช็กกับพนักงานโรงแรมและคนขับรถจนแน่ใจแล้วว่าเด็กสาวทั้งสองคนจะอยู่ที่นี่อย่างปลอดภัย จึงค่อยขอตัวออกไป ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง ดาวิกาเริ่มจะทนไม่ไหว “ช่างมันเถอะ พวกเขาไม่น่าจะมาพบเราแล้ว ไปกันเถอะ ฉันคิดว่าที่จริงแล้วเขาก็ไม่สนใจไยดีอะไรจิดาภา” เมื่อพูดจบ ก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา จิรภาสใส่เสื้อคลุมสีเข้ม นั่งลงตรงข้ามกับสองสาว มองดูภายในห้องมีแค่เด็กสาวเพียงสองคน เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดที่อาจจะเกิดขึ้นเขาเลยสั่งให้ตฤณนั่งลงด้วย ดาวิกากับเจนจิรามองหน้ากันด้วยความรู้สึกมึน งง จริงๆแล้ว จิรภาสมาพบกับพวกเขาจริงๆ เจนจิรารู้ว่าไม่ควรเสียเวลา เธอจึงรีบพูด “ที่เราต้องการพบคุณ ด้วยเรื่องเกี่ยวกับจิดาภา” พอได้ยินชื่อจิดาภา แววตาของจิรภาสเปลี่ยนไป บรรยากาศโดยรอบเปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่กดดันมากขึ้น รู้สึกเหมือนกับว่ามีพระราชาอยู่ตรงหน้า ดาวิกาตกใจจนไม่กล้าขยับ เจนจิราเล่าให้เขาฟังถึงประวัติและอาการป่วยของเธอ รวมทั้งเรื่องที่ได้พบกับคมสรด้วย พอเธอพูดจบ มันเป็นความรู้สึกเหมือนฝันไป เพราะคนที่ฟังเธอพูดอยู่นั่นคือจิรภาส “เขาไม่บริจาคให้เธอหรอก” จิรภาสมองที่พวกเธอด้วยแววตาเยือกเย็น “เธอเป็นภรรยาของฉัน ฉันไม่อยากให้เธอเจ็บปวด ไม่อยากเห็นเธอโดนฉีดยา กินยา ฉันเห็นแล้วรู้สึกเสียใจ” เจนจิราพยักหน้า “ฉันเข้าใจ ฉันก็ไม่อยากให้เธอทำอย่างนั้น” ดาวิกาเริ่มไม่พอใจ เธอกำลังจะเอ่ยปากถาม จิรภาสก็พูดต่อว่า “แต่ว่า ฉันจะใช้เส้นสายทั้งหมดที่มี ช่วยเธอหาผู้บริจาคที่เข้ากันได้” “ฉันรู้ว่าตระกูลภัทระนิธิธาราติดค้างจิดาภาอยู่มาก ฉันไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้เพราะต้องการให้จิดาภาบริจาคให้ฉัน ฉันเพียงหวังว่าเธอจะไม่ต้องถูกคนอื่นให้ร้ายอีก” จิรภาสมองหน้าเธออย่างนิ่งๆ “จิดาภาไม่เอาเรื่องของพี่ชายคุณมาปนกับเรื่องของคุณหรอก เธอแยกออกเธอรู้ว่าเธอควรจะทำตัวอย่างไร” เจนจิรากระพริบตา ผู้ชายคนนี้ดูรู้จักจิดาภามากกว่าที่เห็นจากภายนอก “ฉันสามารถบอกสิ่งที่ต้องการจะสื่อแทนเธอได้ ช่วงนี้เธอต้องดูแลตัวเองให้ดี” เขาลุกขึ้นหมุนตัวกลับไปและสั่งตฤณว่า “ไปเช็คข้อมูลที่โรงพยาบาลมา ถ้าหากพบคนที่น่าสงสัยเข้าไปในห้องของเธอ คุณรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง” “ถ้าหากปล่อยให้คมสรทำสำเร็จ คุณก็ไปทำเรื่องลาออกที่แผนกบุคคลซะ” ตฤณรีบก้มหัว “รับทราบครับ ท่านประธาน” ดาวิกาและเจนจิราตอนนี้พึ่งได้รู้ว่าคนที่เป็นราชาที่แท้จริงนั้น ที่คนภายนอกเคยบอกไว้ว่า เขาดูเย็นชา และโหดร้าย พวกเขานั้นพูดไม่ผิดเลย ดาวิกาพยุงเจนจิราเดินออกจากโรงแรม แท้จริงแล้วเธอไม่กล้าที่จะมองจิรภาสอีก เธอกระซิบข้างหูของเจนจิราว่า “จิดาภาทำไมยอมแต่งงานกับผู้ชายที่ดูเย็นชาขนาดนี้ เธอไม่กลัวหรือไง” “กลัว”เจนจิรายิ้ม “ฉันคิดว่าจิรภาสค่อนข้างแคร์จิดาภามาก ถ้าไม่อย่างนั้น เขาไม่มาพบพวกเราหรอก อย่างน้อย ฉันก็มองเห็นความจริงใจจากนัยน์ตาของเขามากกว่าพี่ชายของฉันอีก” “ไม่ว่าจะพูดยังไง พวกเราเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟังแล้ว เธอก็วางใจได้แล้ว แต่ไม่รู้ว่านายคมสรนั้น จะต้องตายอย่างน่าเวทนาหรือเปล่า” ตอนนี้คนที่ทำผิดด้วย คือภรรยาของจิรภาส ตฤณขับรถพาพวกเธอไปส่ง เขาได้ยินเรื่องพวกนี้ ท่าทางการแสดงออกของเขาสงบเป็นอย่างมาก เขารู้ว่าความรู้สึกระหว่างประธานและภรรยาของพวกเขาเป็นสิ่งที่ดีและตราบใดที่พวกเขาเข้าใจซึ่งกันและกันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องประกาศให้คนอื่นรับรู้ ส่วนคนที่ทำเรื่องไม่ดีลับหลังอย่างคมสรนั้น ตฤณคิดว่าถ้าหากว่าท่านประธานของเขาต้องการที่จะข่มนายนั่นขึ้นมาล่ะก็ ผลลัพธ์คงจะหนักมากกว่าที่คนทั่วไปได้รับ ถ้าหากจิดาภารู้เรื่องนี้ เธอน่าจะรู้ว่าเรื่องที่คมสรกำลังทำอยู่นั้นมันอันตรายเป็นอย่างมาก ในฐานะที่เป็นลูกน้องของญาณินี เขาไม่มีทางเลือกอื่น ถ้าหากเอาเรื่องการป่วยของเจนจิรามาต่อรอง ก็ไม่มีผลกระทบอะไรมากมายกับจิดาภา ถ้าดูจากจุดที่จิดาภายืนอยู่ตอนนี้เรื่องนั้นยังไม่ทันได้เผยแพร่ออกไปก็จะโดนคลอบคุมให้หายไปในเครื่อข่ายนั้น คมสรยังไม่กล้าที่จะทำอะไร เขาคงยังเป็นกังวลกับนิสัยถ้าหามีแค้นก็ต้องชำระของจิดาภา ถ้าหากยังยื้อต่อไปละก็ ก็อาจจะไม่มีใครชนะ ถ้าหากว่าเขาต้องการที่จะชนะละก็ จำเป็นต้องทำลายจิดาภาซะ ตฤณมาส่งเจนจิราจนถึงโรงพยาบาล เธอก็มึนๆงงๆหลับไป เครื่องวัดต่างๆเริ่มแสดงค่าว่าชีพจรเธอต่ำลง หมอรีบนำตัวเธอเข้าไปห้องฉุกเฉินทันที ดาวิกาเสียใจอย่างมากและทรุดตัวลงอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน เธอไม่น่ารับคำเจนจิรา ไม่ควรที่จะพาเธอออกจากโรงพยาบาลในเวลาอย่างนี้เลย เมื่อหมอกำลังช่วยชีวิตเจนจิราอยู่นั้น พบว่ามีพยาบาลคนหนึ่งกำลังถ่ายรูปคนไข้ทั้งๆที่อยู่ในช่วงเวลาที่อันตราย เขารีบเปลี่ยนคนทันที “เธอออกไปเดี๋ยวนี้!” พอดาวิการู้เรื่องนี้ เธอรีบกระชากพยาบาลคนนั้นออกมา “ทำไมคุณเป็นคนที่ไร้มนุษยธรรมอย่างนี้” พยาบาลคนนั้นไม่สามารถทนต่อการที่ถูกหัวหน้าพยาบาลและดาวิกาด่าว่าได้ จนร้องไห้ออกมา ถึงแม้ว่าดาวิกาจะไม่ค่อยฉลาดแต่เรื่องพวกนี้มันมีอะไรเชื่อมโยงกัน เธอตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ “ตอบมา ใครสั่งให้เธอทำ!” พอตฤณได้รับข้อความ เขารีบมาทันที “ฉันจัดการเอง” ดาวิกามองไปที่เขา “อย่าปล่อยเธอไปง่ายๆ” ตฤณพยักหน้า ลากพยาบาลที่ไร้มนุษยธรรมเข้าไปที่สำนักงาน หลังจากสอบสวนเสร็จ เขาได้บันทึกการสนทนา ระหว่างเธอกับคมสร และรูปภาพที่อยู่ในโทรศัพท์ของเธอ เธอยอมรับสารภาพ เธอบอกว่าคมสรจะให้เงินเธอ “รูป คุณสามารถส่งไปให้เขาได้ แต่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้ห้ามให้เขารู้เด็ดขาด ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะแจ้งตำรวจ”