ตอนที่ 252 เขากำลังโกรธ

ตอนที่ 252 เขากำลังโกรธ แต่ตอนที่เขาเดินถึงประตู ก็หันกลับไปอย่างไม่วางใจ “เพ็ญนีติ์ คุณกลับห้องคุณไป ล็อกประตู ใครเรียกก็ห้ามเปิด เข้าใจไหม?” “นภนต์ ตกลงเกิดอะไรขึ้น?” ทำไมจู๋ตถึงถูกทำร้าย? เธอจะบ้า หรือว่าจะเป็นเพราะเธอถึงได้ไปลักพาตัวทิพย์มา? แต่กลางวันแสกๆแบบนี้ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าจู๋ตจะไปลักพาตัวใครมาในเวลานี้ ในตอนที่เพ็ญนีติ์กำลังแปลกใจ ฉาราก็พูดขึ้นว่า “เพ็ญนีติ์ เพราะคุณ จู๋ตถึงได้รับบาดเจ็บ ถ้าเขาเป็นอันตรายถึงชีวิต คุณจะให้ฉันมีชีวิตอยู่ยังไง.....”หญิงสาวพูดไปร้องไห้เสียงแหลมไป ฉาราคงรู้สึกเศร้าใจสุดๆ เพ็ญนีติ์หันหน้าหนี เธอมองต่อไปไม่ไหว “ไม่ต้องห่วง เขาจะไม่เป็นอะไร” “ไม่เป็นได้ยังไง ถ้าไม่ใช่ผู้ชายคนที่คุณเคยไปปั่นหัวเขาจู๋ตถูกเขาทำร้าย และจู๋ตยังทำร้ายคนของเขาอีก แล้วเขาจะปล่อยจู๋ตไว้ได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้หรอก.....ฮือๆ......” ในใจสั่นไหว เพ็ญนีติ์ตรงขึ้นข้างบน ตอนที่เธอหยิบโทรศัพท์โทรหาปุริม เธอคอยบอกตัวเองว่า เธอแค่ทำเพื่อจู๋ตถึงได้โทรหาเขา โทรศัพท์ดังเพียงแค่หนึ่งครั้งก็มีคนรับสาย “เพ็ญนีติ์ พูดมาเถอะ มีเรื่องอะไร?” “ปล่อยตัวจู๋ตซะ” เธอพูดขึ้นเสียงเบา ในใจวุ่นวายไปหมด เหมือนกระแสน้ำที่ไหลวนไปมา “แล้วถ้าผมไม่ปล่อยล่ะ?” เสียงยั่วเย้าของชายหนุ่ม ทำให้เพ็ญนีติ์รู้สึกอ่อนล้า เขาคิดจริงๆหรอว่าเธอแต่งงานกับนภนต์แล้ว? “พูดมา คุณต้องการอะไร?” “ฮ่าๆ ผมอยากได้อะไรคุณก็จะให้หรอ?” ชายหนุ่มหัวเราะ พูดอะไรทะลึ่งออกมา “พูดมา” เป็นสองคำที่เธอตอบกลับอย่างเร็ว แต่มันก็เป็นเรื่องที่ยากเย็นจนอะไรก็สู้ไม่ได้ “ผมอยากได้ร่างกายของคุณ ฮ่าๆๆ คุณยอมหรือเปล่าล่ะ?” “ถ้าแบบนี้ คุณจะปล่อยจู๋ตใช่ไหม?” “ฉลาดนี่ แต่ว่า ผู้หญิงฉลาดเกินไปก็ไม่ดีนะ เพ็ญนีติ์ คุณไม่กลัวนภนต์รู้หรือไง?” นภนต์ไม่เคยทำอะไรเธอ ปุริมคือคนโง่เง่า หัวใจของเธอราวกับมีเลือดออก นภนต์เขาก็แค่ทำเพื่อเธอ “ทิพย์อยู่กับคุณไหม?” “ทำไมผมต้องบอกคุณ?” เสียงหัวเราะเย็นๆดังขึ้นอีก “คุณกำลังพยายามเปิดปากผมแทนนภนต์อยู่หรอ เขาก็อยากได้ตัวทิพย์ไป คิดว่าถ้ามีทิพย์อยู่ในมือแล้วเขาจะสามารถบีบบังคับคนเลวอย่างไอ้ณภัทรได้หรอ? แต่เรื่องทิพย์ยังไงผมก็ไม่ให้นำตัวเธอไปเด็ดขาด ไม่อย่างงั้น ถ้าผู้ชายคนนั้นอาจต้องลงมือกับอ้อยและส้ม คุณว่า ใครกันแน่ที่จะเจ็บปวด คุณหรือว่าผม?” เพ็ญนีติ์ใจกระตุกวูบ “ปุริม คุณหมายความว่าอะไร?” “หมายความว่าอะไรงั้นหรอ? นี่คุณยังไม่เข้าใจอีกหรอ ครั้งก่อน อาวุธเหล่านั้นที่ผมส่งไปทยอยโดนผมกำจัดทิ้งไปหมดแล้ว ฮ่าๆ มันไม่ได้อะไรกลับมาเลย แต่มันก็กำจัดกรณ์ได้อะนะ ดังนั้น มันก็ไม่ได้เป็นฝ่ายเสียหายซะทีเดียว ใช่ไหมล่ะ ถึงคุณจะไม่ต้องการอ้อยกับส้มแล้ว แต่ผมต้องการ เพ็ญนีติ์ คุณไม่หมาะกับการเป็นแม่พวกเด็กๆเลย” เธอไม่เคยรู้เลยว่าคืนนั้นปุริมจะทำลายอาวุธที่เขาส่งมาเองกับมือ ที่แท้ เขายังเก็บทิพย์ไว้ก็เพื่อความปลอดภัยของเด็กๆ ถ้าเทียบกับความปลอดภัยของเด็กๆแล้ว สารในร่างกายของเธอนับเป็นอะไร? นภนต์ได้เชิญผู้เชี่ยวชาญมาทำการวิจัยเกี่ยวกับ ‘รอยยิ้มของนางฟ้า’แล้ว เหตุผลที่เขาจะเอาตัวทิพย์มาก็แค่ไม่อยากเสียเวลาเดินทางอ้อม แค่อยากจะกำจัดสารในตัวของเธอด้วยวิธีโจมตีแบบสายฟ้าแลบ เพราะว่า เขารู้ดีกว่าเธออีกว่ากินสิ่งนั้นเข้าไปนานๆ ก็ยิ่งจะเลิกได้ยาก “ได้ ถ้าคุณปล่อยตัวจู๋ต นภนต์จะไม่ยุ่งกับทิพย์อีก” “คุณตัดสินใจแทนเขาได้ด้วยหรอ?” น้ำเสียงของชายหนุ่มแข็งกร้าวขึ้น บ่งบอกว่าเขากำลังโกรธ “ใช่” เธอตอบเสียงหนัก ไม่ได้คิดว่าอาจจะมีผลตามมา “เพ็ญนีติ์ คุณนี่เก่งจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่านภนต์จะยอมให้คุณสั่งสอนอย่างว่าง่าย หึ แต่ถ้าผมปล่อยจู๋ตไป คุณจะนอนกับผมจริงไหม?” น้ำเสียงของเขาพูดออกมาราวกับว่าเธอเป็นโสเภนีที่นอนกับผู้ชายง่ายๆ แต่ว่าเท่าที่จำได้ เขาเป็นเพียงผู้ชายคนเดียวที่เธอเคยนอนด้วย โลกใบนี้ ช่างประหลาด และน่าขำเสียจริง “เพ็ญนีติ์ คุณรีบช่วยจู๋ตนะ โทรศัพท์เขาโทรไม่ติดแล้ว ผู้ชายคนที่เพิ่งโทรมาหาฉันบอกว่า จู๋ตทำร้ายคนของมัน นอกเสียจากว่าคนของมันไม่ได้เป็นอะไรมาก ถ้าไม่อย่างนั้น พวกมันต้องฝังเป็นจู๋ตแน่”