已经是第一章了
ตอนที่ 105 กลับไปหาเธอโดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น
ตอนที่ 105 กลับไปหาเธอโดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น
“แต่ว่าลูกอย่าลืมนะว่าจรีภรณ์มีลูกด้วย ลูกจะเลี้ยงลูกให้คนอื่นเหรอ?” นวิยาพูดถึงความกังวลของตัวเองออกมาด้วยความร้อนรน
เมื่อก่อนเขาก็พูดแบบนี้ เธอสัมผัสได้ว่าครั้งนั้นที่ลูกชายเธอรู้ว่าเขากับจรีภรณ์มีลูกด้วยกันก็รู้สึกผิดและเสียใจ เธอรู้ว่าเขาคิดยังไง แล้วก็รู้ด้วยว่าจรีภรณ์หมดรักลูกชายเธอไปนานแล้ว เพราะฉะนั้นเธอจึงเชื่อว่าขอแค่จรีภรณ์ไม่ยอม ขอแค่เธอไปจากเมืองซู ลูกชายเธอก็ทำอะไรไม่ได้
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ความเจ็บปวดและความรู้สึกผิดมหาศาลครอบงำจิตใจของจิรภาส เขาปิดทางของตัวเองแค่เพื่อที่จะกลับไปคบกับจรีภรณ์ ความที่เขาพร้อมจะทิ้งทุกอย่างทำให้นวิยากังวล
“ผมไม่สนว่าลูกใคร ขอแค่เป็นลูกของจรีภรณ์ก็ถือว่าเป็นลูกของผม ต่อไปไม่ว่าเราจะมีลูกด้วยกันหรือไม่ ผมก็จะรักเท่ากัน” คำของแม่ทำให้เขารำคาญ ไม่ใช่ลูกเขาแล้วไง? ขอแค่เป็นลูกของจรีภรณ์เขาก็จะรักเหมือนลูกเขาเอง
นวิยาตกใจไปกับคำตอบของลูกชาย รีบกรีดร้องขึ้นมา “นี่ลูกบ้าไปแล้วหรือไง.
“ผมไม่ได้บ้า แม่ครับ ผมอยากถามอะไรแม่หน่อย” จิรภาสถามกลับ
“ถามอะไร?”
“ในสายตาแม่อะไรสำคัญกว่าบริษัทหรือว่าความสุขของผม?”
“แน่นอนว่าความสุขของลูกสำคัญ” นวิยาตระหนักในตอบ แน่นอนว่าในใจเธอความสุขของลูกสำคัญ
“ก็ดี ถ้าแม่ตอบแบบนี้ผมจะถือว่าแม่เห็นด้วยแล้ว” จิรภาสมองแม่ด้วยสายตาเย็นชา ถึงแม้เขาอยากจะถามความเห็นจากแม่ แต่น้ำเสียงเขาไม่ได้บอกแบบนั้น ไม่มีแววที่จะอนุญาตให้แม่ออกความเห็นเลย
“เห็นด้วยเรื่องอะไร? ลูกต้องคิดดีๆนะ” นวิยารู้สึกได้ว่าเสียงตัวเองยังสั่น
“ผมคิดดีแล้ว แม่ ครั้งนี้ไม่ว่าแม่จะเห็นด้วยหรือเปล่าผมก็จะคบกับจรีภรณ์ ถ้าแม่ยังขัดขวางก็ถือว่าไม่เคยมีลูกคนนี้แล้วกัน” จิรภาสพูดจบก็เดินออกไปทางประตู นวิยามองตามหลังลูกชายไปอย่างอึ้งๆ อึ้งอยู่นานจนเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นจึงได้สติ
จิรภาสพูดชัดเจนแล้ว ครั้งนี้ไม่ว่ายังไงก็จะคบกับจรีภรณ์ เมื่อก่อนขอแค่เธองอแงแล้วพูดอะไรแรงๆหน่อยลูกชายก็ตามใจเธอ แต่ตอนนี้วิธีนี้ไม่ได้ผลแล้ว ไม่งั้นคงไม่พูดเรื่องตัดแม่ตัดลูกแบบนี้
นวิยาคิดถึงตรงนี้ก็เจ็บราวโดนควักหัวใจ เธอไม่อยากเสียลูกชายไป เธอเชื่อว่าถ้าครั้งนี้เธอทำอะไรอีกคงได้เสียลูกไปจริงๆแน่ แต่จะให้เธอมองลูกโดดลงกองไฟงั้นเหรอ? ต่อให้ไม่พูดถึงเรื่องที่จรีภรณ์มีลูก แค่เรื่องที่จะถอนหมั้นกับชญาภาก็ทำเอาเธอปวดหัวจะแย่แล้ว
ไม่ว่าจะยังไงตอนนี้ชญาภาก็เป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรี ต่อให้ในใจของตรีภพมีแต่จรีภรณ์ แต่เรื่องที่ลูกสาวคนรองถูกถอนหมั้นก็พอให้เขาขายหน้าได้แล้ว เธอเชื่อว่าถ้าทำแบบนี้ต่อไปลูกชายเธอต้องทำธุรกิจลำบากขึ้นแน่ เธอยังได้ยินมาว่ามีที่ดินกำลังจะเทนเดอร์ คราวที่แล้วทำเอาบริษัทขาดทุนไปแล้ว ครั้งนี้ไม่ว่ายังไงก็พลาดไม่ได้
แต่เรื่องของลูกจะทำยังไง? เธอไม่อยากเสียลูกไป นวิยาถอนหายใจยาว จู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองแก่แล้ว ควบคุมอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าตอนนั้นไม่ได้ถูกนพนายุยง ถ้าเธอไม่ได้ถูกความโลภครอบงำ ตอนนี้เธอคงมีหลานไปแล้ว หลานของเธอคงจะน่ารักเหมือนกับตะวัน แต่ว่ามันก็เป็นเพียงจินตนาการ หรือนี่จะเป็นเวรกรรม?
ชนุตต์ที่เดินออกมาจากโรงพยาบาลมองจรีภรณ์ด้วยสีหน้านึกไม่ถึง วันนี้ข้อมูลที่เขารับมันเยอะเกินไปจริงๆ ยังไงเขาก็ไม่มีทางนึกได้ว่าสามีเก่าของจรีภรณ์ก็คือจิรภาส มิน่าเขาถึงชอบมาเกาะแกะจรีภรณ์ มิน่าเจอเขาทีไรถึงได้ทำท่าทางแปลกๆทุกที มิน่าจรีภรณ์ถึงพูดด้วยด้วยน้ำเสียงแบบนั้น ที่แท้ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์แบบนี้ด้วย นอกเหนือความคาดหมายจริงๆ
จรีภรณ์โดนชนุตต์จ้องจนเริ่มเกร็ง เธอรู้ว่าเขาตกใจกับเรื่องนี้มาก นี่ก็เป็นสาเหตุที่เธอไม่เคยบอกเขา
“จรีภรณ์ สามีเก่าคุณคือจิรภาสจริงๆเหรอ?” ชนุตต์ยิ้มพลางถามอย่างอยากรู้อยากเห็น จนถึงตอนนี้เขายังรู้สึกเหมือนฝันไป ยังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่าเศรษฐีแบบนั้นจะให้เธอหย่าออกมาตัวเปล่า ใจต้องดำแค่ไหนกัน
“อืม เรื่องนี้ฉันไม่ได้ตั้งใจอยากจะปิดปัง เพียงแต่หลังจากหย่ากับเขาฉันก็ไม่อยากมีอะไรข้องเกี่ยวกับเขาอีก คุณเข้าใจใช่ไหม?” จรีภรณ์มองชนุตต์ด้วยแววตาที่ฉายแววเจ็บปวดและจนใจ
ชนุตต์มองดวงตาของจรีภรณ์พลางพูดอย่างเจ็บปวด “ผมรู้ งั้นลูกคุณ?”
“ก็เป็นลูกเขานั่นแหละ” จรีภรณ์ตอบ มาถึงขนาดนี้แล้วก็เล่าทุกอย่างให้เขาฟังเลยแล้วกัน
“อ่อ” ชนุตต์ได้ยินคำตอบของจรีภรณ์ก็ข้อเท้าแทบพลิก จากที่เขาดู จิรภาสน่าจะไม่รู้ว่าตัวเองมีลูกชาย ชนุตต์ขมวดคิ้วถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
“เฮ้อ” จรีภรณ์ถอนใจ “จริงๆตอนแรกที่กลับมาจากโรงพยาบาลฉันก็กะจะบอกเขานั่นแหละ แต่ใครจะคิดว่าจะกลับมาเจอพวกเขานัวเนียกันอยู่บนเตียง ฉันโกรธมาก หลังจากนั้นจิรภาสก็เอาใบข้อตกลงการหย่ามาให้เซ็น”
“อะไรนะ? ต่อหน้าต่อตาคุณ……..ในบ้านคุณ” ชนุตต์พูดขึ้นอย่างตกใจ มองจรีภรณ์อย่างคาดไม่ถึง ไอ้คุณชายแก้วใสนี่ก็เกินคนจริงๆ คาดไม่ถึงว่าคนที่ปกติดูเคร่งขรึมจะทำอะไรแบบนี้ด้วย
“อืม ใช่ ในบ้านฉัน บนเตียงฉัน” สีหน้าของจรีภรณ์บูดเบี้ยวไปเล็กน้อย ผ่านไปแล้วหลายปีแต่ทุกครั้งที่นึกถึงก็ยังปล่อยวางไม่ได้ ความเจ็บราวถูกควักหัวใจทำเอาเธอนอนไม่หลับทั้งคืน
“งั้น งั้นเมียน้อยคนนั้นเป็นใคร?” ชนุตต์เริ่มสงสัยว่าเมียน้อยคนนี้เป็นใคร ทำให้จิรภาสนอกใจแถมทำแบบจะๆแบบนี้ผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่
“ก็คือคู่หมั้นเขาในตอนนี้ ชญาภา！” จรีภรณืตอบเสียงเรียบ
“ว่าไงนะ?” ชนุตต์ตกใจอีกรอบ อึ้งจนอ้าปากค้างอยู่นานสองนาน “คือ คือน้องสาวคุณ? น้องสาวคุณเป็นเมียน้อย”
“เขาไม่ใช่น้องสาวฉัน” น้ำเสียงของจรีภรณ์จู่ๆก็เข้มขึ้น “เขาเป็นลูกของเมียน้อย แม่เขาแย่งพ่อไป ตอนนี้ก็มาทำลายครอบครัวฉันอีก สองแม่ลูกนั่นไม่มีใครดีสักคน เขาไม่คู่ควรเป็นน้องฉัน”
“คุณอาตรีภพไม่รู้เลยเหรอ?ทำไมถึงให้ลูกทั้งสองคนแต่งงานกับผู้ชายไม่ได้เรื่องแบบนี้ จิรภาสเองก็เหมือนกัน เขากล้าทำแบบนั้นกับชญาภาต่อหน้าคุณ หน้าไม่อายจริงๆ กินทั้งพี่ทั้งน้อง” ชนุตต์ไม่มีทางนึกถึงเลยว่าเมียน้อยที่จรีภรณืพูดถึงก็คือชญาภาที่เป็นถึงคุณหนูนายกเทศมนตรี แต่กลับแอบทำเรื่องสกปรกแบบนี้ ปกติคนทำเลวก็ไม่ทำกับในบ้าน นี่จงใจไม่ให้จรีภรณ์มีความสุขชัดๆ
ชนุตต์ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธเลยพูดกับจรีภรณ์อย่างเกรี้ยวกราดว่า “ไม่ได้แล้ว ผมทนเรื่องนี้ไม่ได้ ต้องแฉผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้ อีกอย่างจิรภาสก็ไม่ใช่คนดีอะไร กล้ากินกันลับๆกับน้องสะใภ้ ใช้ไม่ได้อย่างที่สุด ผมต้องไปต่อยไอ้หมอนั่นซะ” ชนุตต์พูดไปพลางดึงจรีภรณ์ไปด้วย
จรีภรณืเห็นชนุตต์โมโหจึงรีบดึงเขาไว้แล้วอธิบาย “อย่าเพิ่งใจร้อนสิ เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดหรอก ตอนนั้นจิรภาสไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับพ่อ ไม่รู้แผนของชญาภา เรื่องนี้เขาก็เพิ่งรู้ไม่นาน ตอนนั้นเขาอึ้งยิ่งกว่าคุณอีก สำหรับตรีภพ ฉันว่าขอแค่มีผลประโยชน์เขาก็โอเคหมด อีกอย่างฉันก็แค่ลูกของภรรยาเก่า”
ชนุตต์มองจรีภรณ์ที่ประชดตัวเองก็เจ็บในใจ “เพราะฉะนั้นคุณเลยไม่เคยยอมรับต่อหน้าใครว่าอาตรีภพเป็นพ่อคุณ เพราะเขาหักหลังแม่คุณ?”
“ใช่ ฉันไม่เคยอยากยอมรับเขา ตั้งแต่วินาทีที่เขาหักหลังแม่ เขาก็ไม่ใช่พ่อฉันแล้ว ฉันกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก เพราะฉะนั้นฉันเลยไม่เคยบอกจิรภาส”
“ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงยังกลับบ้านตระกูลเทพนอกอีกละ?” ชนุตต์เริ่มไม่เข้าใจ
已经是最新一章了
加载中
