ตอนที่ 107 คุณท่านจิรัฎฐ์ออกโรงด้วยตัวเอง

ตอนที่ 107 คุณท่านจิรัฎฐ์ออกโรงด้วยตัวเอง นพนาเห็นท่าทีของตรีภพก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างแปลกๆจึงรีบขัดลูกสาวขึ้นแล้วอธิบายยิ้มๆ “เดี๋ยวชญาภาก็จะแต่งงานกับจิรภาสอยู่แล้ว สนิทกับแม่สามีในอนาคตหน่อยวันหลังจะได้เข้ากันได้ดี ไม่งั้นวันๆเอาแต่ทะเลาะกันก็ไม่มีความสุข ยังไงเขาก็ผู้ใหญ่ เป็นเด็กกตัญญูต่อผู้ใหญ่ยังไงก็ดีกว่า” พูดจบก็หันไปยิ้มให้จรีภรณ์ สายตายิ้มแย้มแฝงไปด้วยการเหน็บแนม จรีภรณ์ฟังนพนาจบก็รู้ทันทีว่ากำลังพาดพิงถึงเธอ แอบเหน็บว่าตอนนั้นเธอเข้ากับนวิยาได้ไม่ดีเท่าไหร่ แถมยังมอบตำแหน่งอกตัญญูให้เธอด้วย ปากคอนพนาช่างเราะร้ายดีจริงๆ จรีภรณ์ไม่ได้ตอบโต้ในทันที เธอค่อยๆจับช้อนตักซุปเข้าปากแล้วจึงค่อยตอบด้วยรอยยิ้มพลางจ้องนพนาไปด้วย “ทุกคนก็รู้ๆกันอยู่ จะเสแสร้งกันไปทำไมเล่า นวิยาเป็นคนยังไง ฉันว่าคุณรู้ดีกว่าใคร ตอนนั้นคุณสองคนสนิทกันมาก ฉันว่าไม่มีทางที่นวิยาจะไม่บอกอะไรคุณเลย เพียงแต่ที่ทำฉันประหลาดใจก็คือคนกริยามารยาทสง่างามอย่างคุณนายนายกเทศมนตรีทำไมถึงไปสนิทกับนวิยาได้? แม้แต่ชญาภาเองก็ด้วย” จรีภรณ์พูดถึงตรงนี้ก็หันไปมองชญาภา “คุณหนูเทพนอกยังเข้ากับเธอได้เหมือนแม่ลูกอีก หรือว่านี่คือกาเข้าฝูงกา หงส์เข้าฝูงหงส์” ชญาภาฟังคำที่แฝงด้วยเลศนัยของจรีภรณ์ถึงรู้ว่าตัวเองโดนวางหลุมพรางเสียแล้ว จังหวะที่กำลังจะระเบิดอารมณ์นั้นเองก็สบเข้ากับสายตาเย็นชาของพ่อจึงรีบก้มหน้าลงไม่กล้าส่งเสียงอีก นพนาก็โดนจรีภรณืพูดเหน็บเสียจนหน้าเปลี่ยนสี ได้แต่ยิ้มอย่างอักอ่วน ในใจก็เกลียดจรีภรณ์เข้าไส้ แต่อยู่ต่อหน้าตรีภพก็พูดอะไรไม่ได้จึงตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องคุย “มา จรีภรณ์ ปลาชิ้นนี้สดที่สุด ชิมหน่อยนะ” นพนาคีบปลาขึ้นมากำลังจะวางในชามของจรีภรณ์ แต่กลับโดนขวางไว้ นพนากลับไม่หยุด ยังคงพยายามคีบกับข้าวให้จรีภรณ์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่กลับถูกจรีภรณ์ขวางไว้หมด นพนายิ้มเสียดอยู่ในใจในขณะเดียวกันก็ต้องรักษาภาพลักษณ์แม้เลี้ยงใจดีไว้ ตรีภพกำลังครุ่นคิดถึงสิ่งที่จรีภรณ์พูด เขาเองก็เริ่มรู้สึกว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำ ตอนที่เพิ่งเริ่มได้เบาะแสก็เห็นจรีภรณ์ปฏิเสธนพนาหลายครั้งอย่างไม่ไว้หน้า ตรีภพจึงพูดขึ้นอย่างทนไม่ได้ “จรีภรณ์ น้านพนาเขาคีบกับข้าวให้ ไม่ว่ายังไงก็น่าจะถนอมน้ำใจกันหน่อยน่ะ” จรีภรณ์ฟังจบก็มองตรีภพด้วยสีหน้าไร้อาราณ์ก่อนจะพูดเนิบๆ “ขอโทษด้วยท่านนายกเทศมนตรีเทพนอก ฉันเป็นคนถือเรื่องความสะอาดอย่างนึงซึ่งก็คือไม่ชอบให้คนอื่นมาคีบอาหารให้” พูดจบก็หันไปทางนพนา “เพราะฉะนั้นต่อไปคุณนายนายกเทศมนตรีก็ไม่จำเป็นต้องเล่นละครต่อหน้าฉัน กลแบบนี้เด็กสามขวบก็ดูออกว่าไม่มีเมียน้อยคนไหนดีกับลูกของเมียหลวงจริงๆหรอก” พูดแบบนี้ก็เท่ากับกำลังบอกว่านพนาเสแสร้ง ตรีภพขมวดคิ้วเข้าด้วยกัน เมื่อกี้จรีภรณ์แสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากให้นพนาคีบกับข้าวให้ แต่เธอกลับจะคีบให้ได้มันก็ดูจะเกินไปจริงๆ แววตาของตรีภพเริ่มเย็นชาขึ้น “โอเค ฉันกินเสร็จแล้ว” จรีภรณ์มองสีหน้าของนพนาพลางยิ้มเยาะ พูดจบก็หมุนตัวเตรียมขึ้นข้างบน ตรีภพเห็นว่าเมื่อครู่ลูกสาวหิวจะตาย แต่กลับแค่กินน่องไก่ที่เขาคีบให้กับซุปนิดหน่อย ที่เหลือก็ไม่ได้กินเลย ข้าวก็ยังเหลือเยอะ เขาจึงรีบถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “จรีภรณ์ ลูกไม่กินแล้วเหรอ?” “กลางค่ำกลางคืน บนโต๊ะมองไปมีแต่เนื้อ แค่เห็นก็จะอ้วกแล้ว มันๆทั้งนั้นใครจะกินลง ฉันไม่กินแล้ว เชิญกันตามสบาย” โดนจรีภรณ์ปั่นเข้าไปแบบนั้นโต๊ะอาหารที่ไม่รื่นรมย์อยู่แล้วก็ยิ่งไร้รสชาติเข้าไปใหญ่ ตรีภพไดิยินดังนั้นก็เริ่มเอียนขึ้นมาลุกตามขึ้นข้างบนไปอีกคน หลังจากที่ทั้งสองคนขึ้นไปแล้วชญาภาที่ตอนแรกนั่งตัวตรงก็เลื้อยลงบนเก้าอี้ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด “แม่ แม่ว่านังจรีภรณ์ทำไมถึงน่าชังขนาดนี้ พูดมาแบบนี้หนูกินไม่ลงแล้ว” “กินไม่ลงก็ไม่ต้องกิน พูดมาขนาดนั้นแล้วแม่ก็กินไม่ลงเหมือนกัน” นพนานึกถึงที่ตัวเองโดนจรีภรณ์เหน็บไปเมื่อครู่ก็ไฟสุมอกไร้ที่ระบายจนต้องเขวี้ยงตะเกียบลงกับโต๊ะ “แม่ หนูร่วมกับมันไม่ไหวแล้วนะ แม่รีบคิดหาวิธีไล่มันไปหน่อยสิ” ตั้งแต่ที่จรีภรณ์กลับมาชญาภาก็ไม่มีวันไหนที่ได้อยู่สุขเลย เธอรู้สึกเกลียดจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ไม่ต้องรอลูกบอกหรอก” นพนาเองก็โกรธจนไม่รู้จะว่ายังไง สายตาของตรีภพที่มองเธอเมื่อครู่ทำเอาเธอรู้สึกกลัว ถ้าจรีภรณ์ยังอยู่ต้องขัดขาเธอแน่ แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีเลยได้แต่นั่งหงุดหงิดอยู่แบบนั้น ขณะนี้ยังมีคุณท่านจิรัฎฐ์ที่อยู่เมืองหลวงกำลังหงุดหงิดเหมือนนพนา อาจเพราะการโทรสายนั้นได้ผล พอคุณท่านจิรัฎฐ์รู้ว่าหลานรักของเขายุ่งเกี่ยวกับจรีภรณ์ก็อดรนทนไม่ไหว จัดการธุระทุกอย่างแล้วรีบบินมาเมืองซู ทันทีที่ลงเครื่องก็ส่งคนไปเชิญจรีภรณ์ให้มาพบ เขาโมโหกับเรื่องนี้มาก ตอนแรกนึกว่าให้นิรมลออกหน้าก็คงจะทำให้จรีภรณ์ถอดไปเอง แต่นึกไม่ถึงว่าผ่านไปไม่เท่าไหร่ก็กลับมายุ่งกันอีก ตอนแรกเขารู้สึกว่าผู้หญิงเลี้ยงลูกคนเดียวก็ไม่ง่ายจึงไม่อยากบีบบังคับแม่เลี้ยงเดี่ยวแบบเธอ แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ต้องมีอะไรบางอย่างไม่อย่างนั้นคงไม่จ้องหลานชายเขาขนาดนี้ หลานรักของเขาคนนี้คือคนที่เขาอยากให้สืบทอดตระกูลธนะปรีดากุลเชียวนะ ส่วนนิรมลก็เป็นทายาทบริษัทเตอวันกรุ๊ปจำกัด มาจากตระกูลมีชื่อเสียง สองบ้านก็คบกันมานาน ถึงแม้ว่าตอนนั้นที่ให้เด็กทั้งสองหมั้นกันจะเป็นเพราะผลประโยชน์เสียส่วนใหญ่ แต่หลายปีมานี้เขาก็รู้สึกได้ว่านิรมลชอบหลานเขาจริงๆ ในใจเขาเองก็เห็นเธอเป็นหลานสะใภ้ แต่ที่นึกไม่ถึงก็คือหลานชายของเขาไม่เคยมองหลานสะใภ้ที่เขายอมรับเลย ไม่แม้แต่จะอยากเจอด้วยซ้ำ ยอมไปอยู่กับพวกดารานางแบบได้ทุกวัน แต่ไม่ยอมไปเจอนิรมล คุณท่านจิรัฎฐ์ปวดหัวกับเรื่องนี้มาก เขาเคยลองเกลี้ยกล่อมหลานรักของเขา แต่ทุกครั้งที่เริ่มพูดเรื่องนี้ขึ้นมา หลานเขาก็หายตัวไปทุกทีจนเขาเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี จนช่วงนี้มีคนมารายงานเขาว่าหลานเขาไปยุ่งเกี่ยวกับแม่ม่าย ตอนแรกเขาไม่เชื่อเพราะรู้ดีว่าหลานเขาช่างเลือก ผู้หญิงที่เขาเคยควงมีคนไหนไม่ใช่สาวสวยมีระดับบ้าง จะไปชอบแม่ม่ายได้อย่างไรกัน แต่หลังจากนั้นก็มีคนรายงานมาอีกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เขาด่าเมษาผ่านโทรศัพท์ไปชุดใหญ่ ตอนที่เขากำลังจะส่งคนไปก็มีข่าวมาว่านิรมลมาหา คุณท่านจิรัฎฐ์จึงวางใจมากขึ้น คิดว่าขอแค่แม่ม่ายคนนั้นเจอนิรมลคงจะอายแล้วถอยไปเอง ผลสุดท้ายก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ นิรมลมาเยี่ยมเขาด้วยตัวเองตอนขากลับแล้วแจ้งว่าเรื่องนี้จัดการเรียบร้อย คุณท่านจิรัฎฐ์มองหลานสะใภ้อย่างพอใจ ในใจรู้สึกยินดี ตระกูลธนะปรีดากุลต้องการผู้หญิงแบบนี้ มีแต่นิรมลเท่านั้นที่คู่ควรกับหลานรักของเขา แต่คาดไม่ถึงว่าเรื่องผ่านไปไม่ทันไรสองคนก็กลับมายุ่งกันอีก คุณท่านจิรัฎฐ์โกรธมากจึงออกโรงด้วยตัวเอง เขาไม่มีทางยอมให้ผู้หญิงแบบนี้มาพังอนาคตของหลานชายแน่ และไม่ยอมให้ผู้หญิงที่สนับสนุนหลานไม่ได้มาแต่งงานกับเขาด้วย ทางของเขายังอีกยาวไกล เขาไม่ควรหยุดเพราะผู้หญิงคนเดียว คุณท่านจิรัฎฐ์จิบชาอย่างช้าๆพลางครุ่นคิดในใจ สุดท้ายก็ไม่พ้นหงุดหงิดรำคาญ เขาคิดออกนานแล้วว่าจะรับมือกับผู้หญิงคนนั้นยังไง ถ้าไม่ยอมดีๆละก็เขาก็คงต้องใช้วิธีพิเศษหน่อย ตอนที่กำลังคิดอยู่นั้นประตูก็ถูกผลักเปิดขึ้นช้าๆ จรีภรณ์ถูกคนพาเข้ามาในห้อง พอเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของคุณท่านจิรัฎฐ์ใจก็หล่นไปอยู่ตาตุ่ม คุณท่านจิรัฎฐ์ค่อยๆจิบชาจากนั้นก็กวาดสายตามองจรีภรณ์ พอเห็นเธอเขาก็แอบตกใจเพราะเขาคิดว่าผู้หญิงที่หย่าแล้วน่าจะเป็นผู้หญิงที่ดูมีความเป็นแม่