已经是第一章了
ตอนที่ 108 การประนีประนอม
ตอนที่ 108 การประนีประนอม
คิดไม่ถึงเลยว่าหญิงสาวตรงหน้าเขากลับดูเหมือนผู้หญิงที่ไม่เคยมีลูก ท่าทางและบุคลิกไม่แพ้นิรมลเลยสักนิด ถึงขนาดพูดได้ว่าไม่มีอะไรที่เทียบนิรมลไม่ได้เลย อาจมีจุดที่เด่นกว่าด้วยซ้ำ
ผู้หญิงที่สามารถทำให้หลานเขาสนใจได้ก็คงไม่ธรรมดา เขาจึงทักทายเธอด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มตามมารยาทอย่างเกรงใจ “คุณจรีภรณ์ ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”
จรีภรณ์มองคุณท่านจิรัฎฐ์ที่ทักเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่สายตาที่แฝงความเย็นชาก็ทำเอาเธอเกร็ง รังสีกดดันราวกับกำลังเข้าเฝ้าพระราชาทำให้เธอกดดันไม่น้อย
จังหวะที่หลังจรีภรณ์เริ่มเหงื่อออกจากความกดดัน ประตูก็เปิดออก ชนุตต์รีบก้าวเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วราวลมหอบ “ปู่ครับ มีอะไรคุยกับผมก็ได้ คงไม่ถึงกับต้องรังแกผู้หญิงคนหนึ่งหรอกมั้งครับ”
คุณท่านจิรัฎฐ์เงยหน้าขึ้นมองหลานรักเดินเข้ามาอย่างดีใจ เขาเพิ่งลงเครื่องก็เชิญให้จรีภรณ์มาพบที่นี่เลย ไม่ได้ไปหาหลานด้วยซ้ำ แต่พอฟังหลานพูดจบเขาก็ไม่สบอารมณ์เสียแล้วจึงตอบด้วยสีหน้าเย็นชา “แกนี่ พูดกับปู่อย่างไง?”
“ปู่ครับ” ชนุตต์พูดขึ้นด้วยความนอบน้อมแล้วพูดตรงไปตรงมาโดยไม่ได้สนใจสิ่งที่ปู่เพิ่งพูด “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับจรีภรณ์เลย ผมเป็นคนสมัครใจเอง ขอคุณปู่อย่าทำให้เธอลำบากใจเลยครับ”
“เฮอะ ผู้หญิงที่เคยหย่ามาแกก็สนเหรอ?” คุณท่านจิรัฎฐ์มองจรีภรณ์ด้วยสายตาดูถูก ก่อนจะพูดต่อโดยไม่เกรงใจเธอที่ยืนหัวโด่อยู่ “หลานคิดดีๆนะ คบกับผู้หญิงแบบนี้ ทางของแกต่อไปจะลำบากมากขึ้น”
“หลานคิดดีมากแล้วครับ ผมชอบจรีภรณ์ ชอบมากด้วย ครั้งนี้ผมจริงจัง หลานหวังว่าคุณปู่จะไม่ทำให้หลานลำบากใจ”
“แล้วนิรมลละ?” คุณท่านจิรัฎฐ์ถามด้วยความโกรธ
ชนุตต์ได้ยินชื่อนั้นหลุดออกมาจากปากของปู่แววตาก็หม่นลง สีหน้าดูสับสน “นิรมลผมจะหาวิธีจัดการเอง แต่ผมหวังว่าผมจะได้จัดการเรื่องนี้เอง คุณปู่ไม่จำเป็นต้องยื่นมือเข้ามา”
“แก……” คุณท่านจิรัฎฐ์คิดไม่ถึงว่าชนุตต์จะพูดกับเขาแบบนี้ เขาโกรธจนพูดไม่ออกและชี้นิ้วไปที่ชนุตต์
ทั้งสี่คนเผชิญหน้ากัน ในห้องตอนนี้บรรยากาศคุกขึ้นเรื่อยๆ
ตอนที่จรีภรณ์กำลังจะพูดบางอย่าง ชนุตต์ก็หันมายิ้มให้เธอ แววตาแฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ “จรีภรณ์ คุณออกไปก่อน ผมจะคุยกับปู่”
“แต่…….” จรีภรณ์ลังเล เธออยากบอกคุณท่านจิรัฎฐ์ว่าตอนนี้เธอกับชนุตต์เป็นแค่เพื่อนกัน และพวกเขาเลิกกันไปนานแล้ว
“วางใจเถอะ ผมไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อผมนะ”
“คุณจรีภรณ์ คุณช่วยออกไปก่อน ผมกับหลานมีเรื่องจะคุยกัน” คุณท่านจิรัฎฐ์พูดแทรกขึ้น เห็นจรีภรณ์ไม่ยอมออกไปก็หันไปสั่งบอดี้การ์ดข้างตัวอย่างรำคาญ “พาคุณจรีภรณ์ออกไป”
“คุณจรีภรณ์ เชิญครับ！“ จังหวะนั้นบอดี้การ์ดก็ทำสัญญาณมือเชิญเธอออกไป
จรีภรณ์มองแววตาแน่วแน่ของชนุตต์ และหันไปมองสีหน้าคร่ำเครียดของคุณท่านจิรัฎฐ์ ได้แต่เดินออกไป
หลังจากที่จรีถรณ์เดินออกไปคุณท่านจิรัฎฐ์ก็โกรธจนใช้มือเคาะหัวของชนุตต์ “แกนะแก ในหัวสมองแกมีอะไรบ้างฮะ ผู้หญิงแบบนี้แกก็ยุ่งเหรอ ไม่รู้จักโตจริงๆ”
ชนุตต์เห็นท่าทีโมโหของปู่ก็ไม่ได้หลบ ยืนรับไปเต็มหมัด รอจนปู่พูดจบแล้วจึงพูดยิ้มๆ “ปู่ครับ ที่ผมพูดไป ผมพูดจริง ไม่ได้โกหกสักนิด ผมอยากคบกับเธอจริงๆ ขอแค่เธอตกลงผมก็พร้อมจะแต่งงานกับเธอได้ทันที”
“เหลวไหล！“ คุณท่านจิรัฎฐ์โกรธจนตบโต๊ะพลางถลึงตามองชนุตต์
“หลานไม่ได้เหลวไหล ผมพูดจริงๆ”
“แก แกจะทำฉันโกรธจนบ้า”
“คุณปู่ครับ” ชนุตต์เรียกคุณปู่หน้านิ่วคิ้วขมวดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงติดขัด “ปู่ครับ หลายปีมานี้ผมเสเพลมานาน ไม่เคยเจอคนที่ชอบจริงๆเลย แต่ตอนนี้ผมเจอเธอก็รู้สึกว่าพอแล้ว ผมไม่ต้องการใครอีกแล้ว แค่อยากอยู่กับเธอไม่ว่าเธอจะเป็นใคร ไม่ว่าเธอจะเคยหย่าหรือเปล่า ผมไม่สนใจ ในสายตาผมเธอคือคนที่ผมรอ ผมไม่มีเธอไม่ได้ คุณปู่ครับ คุณปู่จะทนเห็นหลานเสียใจจริงๆเหรอ?” ชนุตต์มองตาของคุณปู่อย่างแน่วแน่ สิ่งที่เขาพูดเป็นคำพูดจากใจทั้งนั้น สำหรับเขา เขาไม่สนใจจริงๆว่าเธอจะหย่ามา หรือจะมีลูกไหม เขารู้สึกว่าขอแค่ได้อยู่กับเธอก็มีความสุขที่สุดแล้ว
“ปู่……..” คุณท่านจิรัฎฐ์ฟังสิ่งที่หลานพูดอย่างซาบซึ้งพลางนึกไปถึงอดีต ตอนนั้นเขาก็ถูกพ่อขัดขวางไม่ใช่เหรอ แต่ตอนนั้นเขามันไม่กล้าหาญพอ ในสายตามีแต่ชื่อเสียงลาภยศ สุดท้ายก็พลาดความรักที่จริงใจไปแล้วแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้ชอบ เขาเคยคิดว่าเขาจะลืมเธอ แต่ท้ายที่สุดกลับมีแต่ความเสียดาย
คิดมาถึงตรงนี้คุณท่านจิรัฎฐ์ก็แน่นในอก ไม่ว่ายังไงสถานการณ์มันก็ไม่เหมือนกับตอนนี้นี่นา ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่เคยแต่งงานก็ว่าไปอย่าง แต่เธอเป็นแม้ม่ายแถมมีลูกติดด้วย ไม่ว่ายังไงเขาก็รู้สึกว่ารับเรื่องนี้ไม่ได้ เขาคาดหวังกับหลานคนนี้ไว้มาก เขาไม่ยอมรับผู้หญิงที่สนับสนุนอะไรหลานชายไม่ได้แล้วยังมีภาระติดตัวแบบนี้หรอก
แต่เขาก็รู้จักนิสัยของหลานดี ถ้าทำให้โกรธละก็ไม่รู้ว่าจะทำเรื่องอะไรออกมาอีก เขาจึงปวดหัวอย่างที่สุด
ชนุตต์เห็นปู่นิ่งไปในใจก็รู้ดีว่าปู่กังวลเรื่องอะไรจึงรีบพูดขึ้น “ปู่ครับ เรื่องที่ผมควรจะทำผมทำให้ออกมาดีแน่นอน ถ้าปู่ไม่วางใจต่อไปคุณปู่ไม่ต้องใช้งานผมเยอะเท่าเดิมก็ได้ ผมจะไม่ปริบากบ่นเลย ส่วนหุ้นเอส แอล กรุ๊ปของผม ผมคืนให้ปู่ทั้งหมดเลยก็ได้ แล้วย้ายออกจากบ้านธนะปรีดากุล
คุณท่านจิรัฎฐ์ฟังคำเด็ดเดี่ยวของหลานแล้วก็ช็อกปากค้าง ไม่คิดเลยว่าหลานเขาจะรักผู้หญิงคนนั้นขนาดนี้ ถึงขั้นเอาฐานะทายาทสืบทอดตระกูลธนะปรีดากุลมาแลกก็ไม่เสียดาย เขาคาดไม่ถึงเลยจริงๆ
ตอนแรกเขากะจะเอาเรื่องนี้มาขู่หลานแต่คิดไม่ถึงว่าหลานจะยกขึ้นมาพูดก่อนทำเอาเขาไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่พูดขึ้น “ปู่ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น ปู่แค่รู้สึกว่าเรื่องใหญ่แบบนี้หลานควรคิดให้รอบคอบ ถ้าหลาน ถ้าหลานจะคบผู้หญิงคนนั้นจริงๆนิรมลละจะทำยังไง เธอเป็นถึงคุณหนูบริษัทเตอวันกรุ๊ป ต่อไปจะทำอะไรก็ยังมีความสัมพันธ์นี้อยู่ มันดีต่อตระกูลธนะปรีดากุลของเรานะ
คุณท่านจิรัฎฐ์เกลี้ยกล่อมหลานชายสุดความสามารถ หวังว่าหลานจะเข้าใจความกังวลและเจตนาของเขา แต่สำหรับชนุตต์แล้วกลับเป็นคำพูดเสียดสีสิ้นดี ยิ่งตอนที่นึกถึงที่นิรมลเคยทำเรื่องสกปรกต่อหน้าเขา เขาก็ยิ่งขยะแขยงจึงถามปู่กลับไป “ถ้าไม่มีบ้านนั้นเราก็ไม่ทำธุรกิจแล้ว?”
“ไม่ใช่แน่นอน ปู่แค่หวังว่าต่อไปจะมีคนช่วยหลาน แบบนี้หลานถึงจะคุมเอส แอล กรุ๊ปไว้ได้อยู่หมัด หลานก็รู้ว่าการที่อยู่ในตำแหน่งนี้มีตั้งกี่คนที่จับตามอง พวกนั้นเฝ้ารอให้หลานทำผิดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ปู่แก่แล้ว ไม่มีทางอยู่ได้ตลอดไป ไม่รู้จะอยู่ช่วยหลานได้อีกกี่ปี ต่อไปหลานต้องพึ่งตัวเอง”
“แต่ผมไม่อยากเอาการแต่งงานมาเป็นหมาก” ประโยคหลังของปู่ทำให้ชนุตต์อึดอัด คุณปู่แกร่งมาตลอด ไม่เคยพูดอะไรแบบนี้ออกมาเลย แต่ตอนนี้จู่ๆก็พูดแบบนี้กับเขาทำให้เขาเริ่มปวดใจจนไม่กล้าคิดตามคำพูดของปู่ต่อจึงพูดขึ้น “ปู่ครับ ในเมื่อผมกล้าทำ ผมก็ไม่เสียใจ หวังว่าปู่จะอนุญาต”
คุณท่านจิรัฎฐ์มองหน้าอ้อนวอนของหลานก็ไม่พูดอะไรนิ่งไปนานสองนาน เขานั่งครุ่นคิดพิจารณาอยู่นานสุดท้ายก็พูดเสียงขรึม “ก็ได้ ต่อไปปู่จะไม่ขวางอีก จากนี้เป็นยังไงก็ขึ้นอยู่กับเธอทั้งคู่แล้ว”
พูดจบก็นั่งดื่มชาอยู่ตรงนั้น ชนุตต์ที่ได้ยินคุณปู่อนุญาตก็ยิ้มดีใจจนหน้าบานแล้วเริ่มอ้อนปู่ขึ้นมาอีก
พอตกกลางคืนชนุตต์ก็พาจรีภรณ์ไปโรงแรมแก้วรุ้ง บอกว่าวันนี้มีเรื่องสำคัญ ตอนแรกจรีภรณ์ไม่ได้อยากไป แต่ต้านแรงกดดันจากชนุตต์ไม่ไหว ยังไงตอนนี้เธอก็ยังเป็นผู้ช่วยของชนุตต์อยู่จึงต้องไปด้วย
已经是最新一章了
加载中
