ตอนที่ 110 เรื่องที่คาดไม่ถึงของคาดไม่ถึง

ตอนที่ 110 เรื่องที่คาดไม่ถึงของคาดไม่ถึง จิรภาสเงยหน้าขึ้นพลางกระดกเหล้าเข้าปากทั้งแก้ว พอหมดแก้วแล้วก็รินใหม่ก่อนจะยิ้มพลางมองจรีภรณ์ “ผมก็ดื่มให้คุณแก้วหนึ่ง ได้ยินว่ากำลังจะมีเรื่องน่ายินดีกัน ขอแสดงความยินดีด้วย！” แม้ว่าสีหน้าของจิรภาสตอนพูดจะยิ้มแย้ม แต่ความเยือกเย็นตอนมองเธอนั้นคงลามไปถึงหางตาได้กระมัง จรีภรณ์แอบแปลกใจเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเมื่อกี้ชนุตต์ต้องพูดอะไรยั่วโมโหเขาแน่ๆเธอจึงยิ้มแบบไม่เห็นฟันแล้วจิบหนึ่งอึก ริมฝีปากแดงเผยอขึ้นแล้วพูดอย่างสุภาพตามมารยาท “ขอบคุณค่ะ” จิรภาสประหลาดใจกับท่าทางของเธอ ตั้งแต่หย่ากันเหมือนว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่จรีภรณ์พูดดีๆกับเขา ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่มีแต่การเสียดสีประชดประชัน แต่จิรภาสกลับไม่ดีใจสักนิด สำหรับเขาแล้วเท่ากับว่าจรีภรณ์ยอมรับในสิ่งที่ชนุตต์เพิ่งพูดไป คิดมาถึงตรงนี้สีหน้าก็หมองลงอีก “คุณชนุตต์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” ตอนนั้นเองหญิงสาวคนหนึ่งก็ถือแก้วไวน์แดงเดินมาอย่างช้าๆ สายตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์นั้นจ้องมาที่ชนุตต์ ชนุตต์ได้ยินเสียงนั้นก็สั่นไปทั้งตัว แต่จำต้องหันไปทางผู้มาเยือนคนใหม่ที่เดินมาทางเขา หัวเริ่มมึนราวกับขาดอากาศ งงๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น จิรภาสยิ้มเยาะไปกับภาพตรงหน้า เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงของคาดไม่ถึงจริงๆ ไม่นึกว่าจู่ๆเธอจะมาปรากฎตัวตอนนี้ ทีนี้ละสนุกแน่ เขาจะได้ระบายความโกรธด้วยสักหน่อย จิรภาสอารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย รีบขึ้นไปพูดทันที “ ดูเหมือนว่าวันนี้คุณชนุตต์จะเสน่ห์แรงน่าดู แม้แต่กิ๊กเก่าก็มาร่วมวงสนทนาด้วย！” พูดจบยังจงใจมองไปทางจรีภรณ์อย่างสื่อความหมายด้วย “จิรภาส หุบปากไปซะ” ชนุตต์ถลึงตาเอาเป็นเอาตายใส่จิรภาสพลางรีบหันไปดูจรีภรณ์ แต่พอเห็นท่าทีเฉยเมยของเธอก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา ไม่รู้ว่าทำไม แต่เขาหวังว่าเธอจะโกรธบ้าง ยิ่งเธอนิ่งก็ยิ่งหมายถึงว่าเธอไม่สนเขาแล้วใช่ไหม? ชนุตต์ปวดใจขึ้นมา “อุ๊ย ทำไมเหรอ? ผมแสดงความยินดีกับคุณ แต่ทำไมคุณชนุตต์กลับโกรธเสียได้?” จิรภาสเลียนแบบคำของชนุตต์แล้วเหน็บกลับไป “จิรภาส ไม่พูดก็ไม่มีใครเขาว่าเป็นใบ้หรอกนะ！“ ชนุตต์โกรธเอาเป็นเอาตาย ไม่ควรพูดสิ่งที่ไม่ควรจริงๆ วันนี้ซวยชะมัดที่เจอคู่ปรับ “คุณชนุตต์ ฉันขอยินดีกับคุณและคุณจรีภรณ์ด้วย ขอให้ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร” จู่ๆ แขก็พูดเสียบเข้ามา สายตาที่มองชนุตต์เต็มไปด้วยความอบอุ่นราวกับไม่ได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่ พอเธอมองไปทางจรีภรณ์ก็หยีตาเหมือนกับแมว ตอนที่ชนุตต์เข้ามาเธอก็สังเกตเห็นเขาแล้ว ตอนแรกยังนึกดีใจอยู่ แต่พอเห็นจรีภรณ์ที่อยู่ข้างตัวเขาใจก็หล่นตุ๊บ เธอเคยสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างเขากับผู้ช่วยตอนที่ชนุตต์ปฏิเสธเธอ แต่ดูไปดูมาก็ไม่เหมือน เธอจึงไม่ได้คิดต่อ ตอนนี้กลับพูดว่ากำลังจะมีเรื่องน่ายินดีต่อหน้าคนเยอะแยะขนาดนี้ ความอิจฉาในใจเธอพองโตอย่างบ้าคลั่งราวกับฟองน้ำที่กำลังซับน้ำ ใครๆก็รู้ว่าชนุตต์เจ้าชู้ขนาดไหน เธอใช้วิธีร้อยเล่มเกวียนเพื่อที่จะได้อยู่ข้างเขา กำลังจะไปได้ดีแล้วเชียว อยู่ดีๆก็มีเรื่องแบบนี้ขึ้นมา จะไม่ให้เธอเกลียดได้ยังไง รอยยิ้มที่แขยิ้มให้จรีภรณ์จึงแฝงไปด้วยเจตนาบางอย่าง จรีภรณ์มองไปทางชนุตต์อย่างอักอ่วนราวกับรับรู้ได้ถึงเจตนาที่ไม่ดีของอีกฝ่าย “คุณจรีภรณ์ก็ดื่มด้วยดีไหมคะ?” แขมองจรีภรณ์ยิ้มๆ แม้จะเหมือนเป็นการถามความเห็นแต่เธอกลับไม่รอคำตอบ เธอเรียกพนักงานที่ถือแก้วเครื่องดื่มสองแก้วแล้วหยิบแก้วหนึ่งยื่นให้ชนุตต์ ส่วนอีกแก้วให้จรีภรณ์ ต่อหน้าคนเยอะแบบนี้ชนุตต์เองก็ปฏิเสธไม่ได้ ถึงแม้ว่าจะมีรอยยิ้มแต้มบนหน้า แต่สายตาตักเตือนนั้นคนตาดีที่ไหนก็ดูออก ชนุตต์ขมวดคิ้วเมื่อเห็นปริมาณเหล้าในแก้วของจรีภรณื เธอจงใจแน่เลยที่ยื่นเหล้าเต็มแก้วขนาดนั้นให้จรีภรณ์ แต่เขาไม่ได้พูดความคิดนี้ออกมา ชนุตต์ยื่นมือไปรับแก้วในมือของจรีภรณ์จากนั้นก็กระพริบตาพูดยิ้มๆ “เราเปลี่ยนกันดีกว่า” พูดจบก็กระดกแก้วของจรีภรณ์ดื่มหมดทั้งแก้ว จรีภรณ์เองก็มองชนุตต์ด้วยรอยยิ้ม แล้วจิบเหล้าจากแก้วของตัวเอง ตอนแรกที่แขเห็นชนุตต์จะกินเหล้าของจรีภรณ์เธอก็รีบร้อนกำลังจะห้าม แต่ยังไม่ทันพูดอะไรชนุตต์ก็กระดกดื่มไปเสียหมดแก้ว เห็นแบบนี้แล้วเธอก็หน้าเสียจนต้องรีบร้อนอ้างว่ามีธุระแล้วเดินจากไป ชนุตต์งงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตอนแรกเขาคิดว่าแขต้องหาเรื่องจรีภรณ์แน่ๆ แต่กลับแค่ดื่มให้เธอแก้วนึงก็ไป เห็นแบบนี้ก็ทำเอาเขางง แต่ก็ไม่ได้คิดมากไป เรื่องของคนอื่นไม่เกี่ยวอะไรกับเขา ขอแค่เขาได้อยู่กับจรีภรณ์ก็โอเคแล้ว คิดได้แบบนี้ก็ตั้งใจไปโอบเอวจรีภรณ์ไว้แล้วมองจิรภาสอีกเพื่อยั่วโมโห การกระทำใกล้ชิดสนิสนมทำให้จิรภาสหมดอารมณ์ที่จะดูเรื่องสนุกแล้วอารมณ์บูดขึ้นมาอีกครั้ง แต่นึกถึงสีหน้าเมื่อครู่ของแขจิรภาสก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ จากประสบการณ์ที่เขาอยู่ในวงการธุรกิจมานาน เซนส์ของเขาบอกว่าเหล้าแก้วเมื่อกี้มีบางอย่างแน่นอน เขาจึงหันไปยิ้มให้ชนุตต์เงียบๆ เขาจะรอดูสิว่าเหล้าแก้วนั้นมีอะไรกันแน่ แล้วก็เป็นอย่างที่คิด พักต่อมาสีหน้าของชนุตต์ก็เริ่มบูดเบี้ยวแล้วกุมท้องตัวเองไว้ เขามองจรีภรณ์ด้วยสายตาแปลกๆ สีหน้าฉาบไปด้วยความเจ็บปวด “เป็นอะไรไป?” จรีภรณ์เห็นว่าเขาไม่ปกติจึงถามขึ้นอย่างเป็นห่วง เธอเองก็ชักจะมึนหัวขึ้นมาเหมือนกัน “ผม ผมปวดท้อง” ชนุตต์พูดจบก็รีบวิ่งไปห้องน้ำ จรีภรณ์ก็รีบตามไป ความร้อนรุ่มในร่างกายทำให้ขาเธออ่อนแรง สักพักชนุตต์ก็กลับมา เธอฝืนทำเป็นไม่เป็นอะไรแล้วรีบเดินเข้าไปดูชนุตต์ “ดูเหมือนว่าผมจะท้องเสีย” ชนุตต์มองจรีภรณ์อย่างอายๆ “ทำไมคุณถึงท้องเสียได้? หนักหรือเปล่า? ฉันส่งคุณกลับบ้านดีกว่า” ตอนที่พูดประโยคนี้หน้าผากของจรีภรณ์ก็มีเม็ดเหงื่อผุดออกมาแล้ว “ไม่ ไม่ต้อง” ชนุตต์ฝืนยิ้มให้จรีภรณ์ก็เห็นว่าหน้าเธอแดงระเรื่อ เขากำลังจะถามแต่ยังไม่ได้อ้าปากท้องก็ปวดขึ้นมาอีกจึงรีบวิ่งไปห้องน้ำ ไม่กี่นาทีต่อมาชนุตต์ก็ออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง กำลังจะอ้าปากพูดแล้วก็ต้องวิ่งกลับไปอีก จรีภรณ์เห็นเขาสภาพนั้นก็ร้อนใจไม่น้อย แต่ร่างกายเธอเองก็ไม่สบายขึ้นมาเอาตอนนี้ ทั้งเนื้อทั้งตัวเธอร้อนเป็นไฟ ร้อนจนอยากจะถอดเสื้อผ้าทิ้งเสียตรงนี้ เธอรับรู้ได้ว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีจึงรับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเมษา แต่เมษากลับโทรไม่ติดเอาตอนนี้เหมือนกัน ชั่วขณะนั้นจรีภรณ์รู้สึกร้อนรุ่ม ใจก็รู้สึกเหมือนโดนฝูงมดไต่ รู้สึกแย่จนหมดแรงไปทั้งตัว อารมณ์แปลกๆบางอย่างพลุ่งพล่านไปทั่วร่าง โทรหาเมษาไม่ติด เธอจึงได้แต่หาคนช่วย จรีภรณ์เดินพยุงตัวเองช้าๆไปตามกำแพง แต่ความรู้สึกนั้นกลับรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอมึนหัวจนตาลาย จังหวะที่กำลังจะล้มลงนั้นเองก็มีมือใหญ่คู่หนึ่งโอบเอวเธอไว้ “เป็นอะไรไป หืม?” เสียงบุรุษทุ้มดังอยู่ข้างหูเธอ ริมฝีปากร้อนแตะอยู่บนหู กลิ่นอายความเป็นชายที่แผ่ซ่านมาจากด้านหลังพุ่งเข้าสมอง จรีภรณ์รู้สึกเพียงว่าตัวเธออ่อนแรงทั้งตัวจนทิ้งตัวล้มเข้าไปในอกเขา เธอรู้สึกแค่ว่าร้อน ร้อนมาก อยากจะถอดเสื้อที่สวมบนตัวเหลือเกิน จิรภาสเห็นจรีภรณ์หน้าแดงไปทั้งหน้า ก็เข้าใจสถานการณ์ คิดในใจว่าไม่ดีแล้วต้องพาเธอไปโรงพยาบาล แต่จรีภรณ์กลับเกาะเขาอย่างกับปลาหมึก มือเล็กปัดป่ายไปบนตัวเขาไม่หยุด จุดประกายไฟในตัวของเขาไปด้วย ครู่ต่อมาจู่ๆเธอก็จูบเขา จิรภาสทำอะไรไม่ถูกกับจูบที่มาโดยไม่ตั้งตัว ตอนแรกตั้งใจจะผลักเธอออกอย่างมีสติ แต่ไม่นานนักเขาก็ถูกเล้าโลมจนทนไม่ไหว บางอย่างในตัวเขากำลังเรียกร้อง ช่วงล่างก็เริ่มตุงขึ้น “อืม……..จรีภรณ์เธอดูสิว่าฉันเป็นใคร? ถ้ายังทำต่ออีกฉันจะทนไม่ไหวที่จะเอาเธอตรงนี้” น้ำเสียงเคร่งขรึมนั้นราวกับกำลังกดอารมณ์บางอย่างไว้ ยิ่งมองจรีภรณ์ในอกที่เล้าโลมช่วงล่างเขาไม่หยุด จิรภาสก็ทนไม่ไหว