已经是第一章了
ตอนที่ 277 ผู้หญิงของเขา
ตอนที่ 277 ผู้หญิงของเขา
เธอกวาดสายตาดูข้อตกลงคร่าวๆ เธอรู้ว่าพวกนี้เป็นธุรกิจที่เป็นกิจวัตรของโรงพยาบาล เธอจรดปากกาเซ็นชื่อของตนเอง ก่อนที่นายแพทย์จะรับไป “โอเค เดี๋ยวไปเข้าคิวที่ห้องทำแท้ง อ้อ ญาติควรรออยู่ด้านนอกนะคะ เดี๋ยวพอออกมาแล้วต้องดูแลให้ดี ห้ามโดนลมพัด พอกลับถึงบ้านต้องดูแลไปอีกหลายเดือน ในช่วงครึ่งเดือนแรกห้ามทำงานหนัก ไม่ควรสัมผัสน้ำเย็น ทานอาหารดิบและเย็น นอกจากนี้สามีภรรยาไม่ควรอยู่ห้องเดียวกัน” แพทย์พูดพลางกวาดสายตามองนภนต์ที่อยู่ข้างๆ เพ็ญนีติ์ คล้ายกับต้องการเตือนเขา สายตานั้นทำให้เพ็ญนีติ์รู้สึกอาย เธออยากพูดว่าเด็กคนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับนภนต์ แต่เขายืนอยู่ข้างกายเธอ ไม่ให้เธอพูดอะไรออกมาทั้งนั้น
เธอถือใบสั่งแพทย์ออกมาชำระเงินแล้วไปรอที่หน้าห้องทำแท้ง เธอมาแต่เช้า มีเพียงหนึ่งคนที่มาก่อนหน้าเธอและเข้าไปทำแท้งแล้ว เธอต้องรอ ไม่มีทางอื่นใดนอกจากการรอคอย
เธอนั่งอยู่บนม้านั่งยาวนอกห้องทำแท้ง ยิ่งคิดถึงเรื่องหลังการผ่าตัด เธอก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น กลัวมากกว่าตอนคลอดอ้อยกับส้มเสียอีก มนุษย์เราก็แปลกเช่นนี้ ตอนคลอดลูกนั้นมีเด็กอยู่ กำลังจะเป็นแม่คน ดังนั้นจึงไม่กลัวสิ่งใดทั้งสิ้น แต่ว่าในตอนนี้เธอกลัว อดไม่ได้ที่จะบิดชายเสื้อ บิดจนข้อนิ้วมือขาวซีด ถึงแม้เธอจะสงบนิ่ง แต่สีหน้านั้นทำให้นภนต์เดาออกว่าเธอกำลังตื่นเต้น นภนต์นั่งอยู่ข้างๆ เอื้อมมือไปกุมมือของเธอไว้ “ไม่ต้องกลัว ผมกำชับแล้ว พวกเธอจะทำอย่างช้าๆ และระมัดระวัง ผมรับประกันว่าจะไม่เจ็บมาก”
เสียงชายหนุ่มนุ่มนวลและอ่อนโยน แต่มันกลับทำให้เธอน้ำตารื้น ทำไมทุกครั้งที่ตัวเองอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากก็มักจะเป็นนภนต์ที่อยู่ข้างเธอเสมอ?
“นภนต์ ทำไมถึงดีกับฉันถึงขนาดนี้?” ตอนที่เธอคลอดอ้อยกับส้ม เขาก็คอยเฝ้าอยู่ข้างกายเธออย่างอ่อนโยน
“ไม่มีเหตุผล ก็แค่อยากทำดีกับคุณเท่านั้น” เขายิ้ม แล้วยกมือปัดเส้นผมที่ลงมาปรกหน้าผากเธออย่างอ่อนโยน “เป็นแม่คนแล้ว ไม่จำเป็นต้องกลัว ผมถามมาแล้ว หมอบอกว่าเจ็บนิดเดียวเท่านั้น”
คำพูดของเขากลับทำให้น้ำในตาเธอรื้นมากขึ้นทุกที เขาเป็นผู้ชายแต่กลับไปถามเรื่องพวกนี้ เธอจ้องมองนภนต์ รู้สึกว่าตนเองเป็นหนี้เขามากขึ้นเรื่อยๆ ชดใช้ทั้งชีวิตก็ไม่หมด “นภนต์ คุณนี่โง่จริง” เธอกุมมือเขาตอบ ในวินาทีนั้นเธอได้แต่รู้สึกผิด
ในตอนท้ายของทางเดิน ปุริมรีบรุดมาถึง ชายร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งไม่ไหวติงมองดูเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า บนม้านั่งยาวข้างห้องทำแท้ง เพ็ญนีติ์กับนภนต์นั่งอยู่ตรงข้ามกัน กุมมือและมองหน้ากันและกัน ถึงแม้เขาจะมองไม่เห็นความรู้สึกที่แสดงออกผ่านแววตาของพวกเขา แต่ภาพอันอบอุ่นนั้นไม่อาจลบเลือนไปได้เลย เขารู้สึกว่าหากเขาปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเพ็ญนีติ์ในเวลานี้จะกลายเป็นส่วนเกินไป
ห้องทำแท้ง สามตัวอักษรนี้หมายความว่าเธอมาผ่าตัดทำแท้งจริงๆ
เด็กคนนั้น เป็นลูกของเขาหรือว่าของนภนต์กันแน่?
เพียงชั่วพริบตาเดียว เขาคิดว่าเด็กคนนั้นอาจจะเป็นลูกของนภนต์ ดังนั้นนภนต์จึงพาเพ็ญนีติ์มายังโรงพยาบาลแม่และเด็ก
ไม่ใช่ หากเป็นลูกของนภนต์จริง เธอก็ไม่น่าจะต้องมาทำแท้ง
หรือแม้แต่เธอเองก็ไม่สามารถระบุได้ว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกใคร ดังนั้นเธอจึงต้องมาผ่าตัดออก
ในหัวของปุริมสับสนวุ่นวาย เขาไม่สามารถทำใจให้สงบลงได้เลย เขาอยากสูบบุหรี่ แต่มือที่ถือบุหรี่สั่นอยู่ตลอดเวลาจนเขาไม่สามารถจุดไฟแช็กได้เลย
ไม่ได้การ มันไม่เหมือนตัวเขาเลย ตอนที่เพ็ญภัทร์หายตัวไปอย่างกะทันหัน เขาก็ไม่เคยควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้มาก่อน
หลังจากที่สงบจิตสงบใจได้แล้ว ปุริมก็ถือบุหรี่และไฟแช็กเดินไปทางห้องสูบบุหรี่ จุดไฟหลายต่อหลายครั้งกว่าจะจุดบุหรี่ในมือติด เขาสูบอย่างเต็มปอดไปสองครั้ง กลิ่นที่รุนแรงทำให้เขาสุขุมขึ้นเล็กน้อย
เขาเริ่มนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่ได้พบเพ็ญนีติ์อีกครั้ง นรวรบอกเขาว่าเพ็ญนีติ์กลับมายังเมืองดรัลแล้ว จากนั้นก็ตามพี่จู๋ตไปยังพม่า เขาจึงตามมาทีหลัง
ใช่แล้ว ก่อนไปพม่าเพ็ญนีติ์ก็ไม่ได้เจอนภนต์มาครึ่งปีแล้ว เธอไปอูข่านในพม่าก็เพื่อตามหานภนต์ เพ็ญนีติ์มีความสัมพันธ์กับเขาเท่านั้น ต่อมาเขาก็แยกกับนภนต์ และเพ็ญนีติ์ก็ถูกณภัทรบังคับให้อยู่เป็นตัวประกัน
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เหงื่อบนหน้าผากของปุริมก็เริ่มผุดขึ้นมา เขาต่อยกำแพงในห้องสูบบุหรี่ เด็กเป็นลูกของเขา เมื่อครู่เขาสงสัยว่าเด็กอาจจะเป็นลูกของนภนต์ เขานี่โง่จริงๆ
เมื่อคำนวณเวลาก็เพิ่งจะผ่านมาเดือนกว่าเท่านั้น ต่อให้นภนต์มีความสัมพันธ์กับเพ็ญนีติ์จริงก็หลังจากที่มาที่นี่แล้ว มันเป็นเวลาเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น แค่ครึ่งเดือนมันเป็นไปไม่ได้ที่จะพบว่าเธอตั้งครรภ์
แต่อย่างไรก็ตาม เพ็ญนีติ์ก็ได้มาที่นี่แล้ว นั่นก็เป็นข้อพิสูจน์ว่าเธอไม่อยากได้ลูกของเขา
ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากนี้อีกแล้ว
已经是最新一章了
加载中
