ตอนที่12 ชายหล่อหญิงสวย

ตอนที่12 ชายหล่อหญิงสวย หลินหยู่นจู ไม่ได้ตั้งใจ ตนเองทำตนเองเจ็บ “อุ้ย！” เธอขมวดคิ้ว ทนไม่ได้จึงร้องเบาๆ ฉีเทียนโย่วหันไปมอง แล้วถามอย่างกังวลว่า " เกิดอะไรขึ้น ? เมื่อกี้โดนน้ำร้อนเป็นแผลหรอ ? " หลินหยู่นจู ขมวดคิ้ว พยักหน้าเบาๆ เธอไม่อยากหยิ่ง แต่ ... มันเจ็บจริงๆ ฉีเทียนโย่วได้ยินรีบลุกขึ้น นำแก้วไปทิ้งที่ถังขยะ แล้วพยุงเธอ " ไป ไปหาหมอที่โรงพยาบาล " หลินหยู่นจู ตกใจ แล้วรีบทำท่าปฏิเสธ " ไม่ๆ ไม่ต้องแล้ว ฉันแค่ไปทายาก็พอ ไม่ต้องไปโรงพยาบาล " ตลอดนี้มา หลินหยู่นจู ก็มีนิสัยประหยัด ถ้าไม่ใช่โรคภัยไข้เจ็บที่หนักๆ จะไม่ไปโรงพยาบาลแน่นอน เพราะเธอไม่สามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลได้ แต่ที่ดีคือ ร่างกายของเธอและของหลินเจ่อห้าว แข็งแรงมาก ไม่ค่อยมีอะไรเกิดขึ้น " จะทำแบบนี้ได้ยังไง "ฉีเทียนโย่วมองผิวที่ออกแดงของเธออย่างกังวล " ไว้ใจได้ ผมมีคนรู้จักในใจโรงพยาบาล ไม่เจ็บแน่ อีกอย่าง เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะผม ถ้าเธอไม่ให้ผมจัดการ ผมจะเสียใจตลอดชีวิตเลยนะ " ในคำพูดของฉีเทียนโย่ว หลินหยู่นจู เลยเชื่อฟังเขา เข้าไปนั่งรถของเขา จนกระทั่งรถขับไปในถนนเส้นใหญ่ หลินหยู่นจู ยังงงอยู่เลย นี้เธอขึ้นมาอย่างนี้เลยหรอ ? เธอก็ไม่ปฏิเสธ แล้วงง แล้วขึ้นรถอย่างกล้ามาก ความรู้สึกที่ผู้ชายคนนี้ให้เธอ มันดีมาก สุภาพบุรุษ อ่อนโยน มีมารยาท ... เธอถึงได้เชื่อเขาแบบนี้ รถขับแบบความเร็วคงที่ในความใต้บังของฉีเทียนโย่ว ไม่เร็วจนทำให้คนอึดอัด และไม่ช้าจนทำให้คนใจร้อน นิ้วมือที่ยาวและน่าดู จับที่ขับรถอย่างหล่อ แขนเสื้ออยู่ที่ข้อมือ ได้เห็นเส้นเลือดที่แข็งแรงของผู้ชาย เห็นชัดทุกเส้น มีเสน่ห์มากๆ สายตาของหลินหยู่นจู ก็เคลื่อนที่ขึ้นไปเรื่อยๆ เห็นเสื้อเชิ้ตสีฟ้า ให้ความรู้สึกสงบ เป็นธุรกิจ แต่ตอนที่เขาใส่ ก็ได้เห็นกล้ามเนื้อบนอก ทำให้คนรู้สึกว่าเซ็กซี่แบบโหดๆ ด้านข้างใบหน้าของชายเหมือนงานแกะสลักของศิลปิน สายตาของเขามองอยู่ในถนน ตั้งใจและมีสติ ผู้ชายแบบนี้ ตอนที่เขาตั้งใจ ดูแล้วมีเสน่ห์มาก แล้วสายตาของเธอก็ได้สัมผัสกับเขา หลินหยู่นจู ตกใจ หน้าแดงหมด เธอรีบหันไปมองที่อื่น ใจเต้นเร็วๆ พระเจ้า ! เรากำลังทำอะไรอยู่ ? เธอได้มองผู้ชายไปตั้งนาน แต่ตอนที่หลินหยู่นจู ก้มหน้าลง ในสายตาของฉีเทียนโย่ว เขายิ้มแล้วรู้สึกว่าตอนที่เธออายน่ารักสุดๆ ไม่รู้ว่าผ่านไปเวลาเท่าไร รถออฟโรดที่สุดเท่ได้จอดไว้หน้าประตูโรงพยาบาล พยาบาลอื้งในความหล่อของฉีเทียนโย่ว แต่ก็มีความทุ่มเทกับงานที่จะทายาให้หลินหยู่นจู แต่แผลไม่หนักเท่าไร แค่ทายาก็พอ ตอนที่ชำระเงิน หลินหยู่นจู ห้ามฉีเทียนโย่ว " ฉันจ่ายเอง จ่ายเองได้ " เธอเกรงใจขนาดนี้แล้ว จะให้เขาช่วยจ่าได้ยังไง ฉีเทียนโย่วไม่ได้พูดอะไร แค่มองเธออย่างรอบคอบ หลินหยู่นจู แต่งตัวในชุดกระโปรงฤดูร้อน ไม่มีกระเป๋าเสื้ออะไรเลย กระเป๋าเงินก็อยู่ในโรงแรม เธอจะเอาเงินมาจากไหน ? หลินหยู่นจู ก็รู้สึกตัว หูที่ใส่ต่างหูสีชมพูมีชมพูออกมา เธอพูดติดๆขาดๆ " คือ ฉันจะคืนแน่นอน " " ไม่มีปัญหา " ชายยิ้ม ไม่ได้สนใจเรื่องนี้ ตอนที่สองคนออกไปจากโรงพยาบาล พยาบาลทั้งหลายยังคุยกันอยู่ " ...ไม่หล่อจังเลย ... " " ก็ใช่นะ ... เมื่อก่อนดูจากโทรทัศน์ ไม่ได้คิดว่า คุณฉีเทียนโย่วที่เป็นจริงจะหล่อกว่าในโทรทัศน์อีก ... " " ... ผู้หญิงคนนั้นก็สวย เมื่อกี้ในห้องฉุกเฉินคุณหมอหลี่ยังพูดเลยว่า คนนั้นเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเขาได้รักษามา ... " ตอนนี้ก็แปดโมงกว่าแล้ว กลางคืนนี้เงียบเหงา แต่กลางถนนในเมืองก็ยังมีแสงไฟสวยงาม รถในถนนก็ยังเยอะ หลินหยู่นจู ยืนอยู่ข้างถนน ข้างๆเป็นรถของฉีเทียนโย่ว " ... นายไม่ต้องส่งฉันไปก็ได้ ฉันเรียกแท็กซี่ ... " พูดยังไม่จบ มองผู้ชายที่มีสายตาอ่อนโยน เธอก็รู้ตัวอีกที ตอนนี้เธอไม่มีเงินในกระเป๋า ไม่รู้เพราะอะไร เธอเชื่อใจผู้ชายคนนี้มาก เป็นเพราะเขาหล่อหรอ? คงไม่ใช่แค่นี้ หลินหยู่นจู รู้ว่าตนเองไม่หลงผู้ชาย ในต่างประเทศก็คนมาจีบเธอก็มีเยอะ แต่กลัวหลินเจ่อห้าว เสียใจ เธอไม่ยอมรับสักคน พวกเขาสองคนขึ้นรถ ฉีเทียนโย่วสวมเข็มขัด ถามว่า " ไปไหม ? " " กลับบ้านไง " หลินหยู่นจู คิดก็ไม่คิดก็พูดออกมา แต่ตอนที่พูดออกมา ก็นึกอะไรขึ้นมา เธอลืมอีซ่างซีและหลินเจ่อห้าว ไป เธอออกไปนานขนาดนี้ โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาไว้ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะรีบร้อนเป็นยังไง " เร็ว โรงแรมที่นายส่งฉันมา รีบกลับโรงแรมนั้น " หลินหยู่นจู รีบร้อน ฉีเทียนโย่วงงที่เธอจะรีบร้อนขนาดนี้ ถึงจะไม่ได้ถาม ก็สายตาที่อยากจะถามมองหน้าของเธอแน่นๆ " คนในครอบครัว ... กับเพื่อนของฉัน ยังรอฉันกินข้าวอยู่ " อย่างนี้นี่เอง ! ฉีเทียนโย่วพยักหน้า เปิดเครื่องรถ ขับรถออฟโรดออกจากโรงจอดรถ แล้วขับกลับ ในห้องvipอีซ่างซีและหลินเจ่อห้าว รอเธออย่างตั้งนานแล้ว เห็นกับข้าวเต็มโต๊ะ แต่หลินหยู่นจู หาย รีบร้อนจนไม่รู้จะทำยังไงดี แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธอทิ้งหลินเจ่อห้าว ไว้ตรงนี้ไม่ได้ สิ่งที่ทำได้มีแต่นั่งรอ อีซ่างซีกลัวหลินเจ่อห้าว จะกลัว เลยหามุขเล่นกับเขา คุยกับเขา แต่เด็กน้อยในท้องมีความคิดอะไรมากเยอะ เขาเลียริมฝีปาก มองอาหารบนโต๊ะ อีซ่างซีถามอย่างกังวล "หลินเจ่อห้าว กินก่อนไหม เดี๋ยวแม่ผมคงจะกลับมา "