บทที่ 230 โอบกอด
บทที่ 230 โอบกอด
กลางดึก หลินเวยมี่ยืนมองดูดวงดาวที่ห่างไกลอยู่ตรงระเบียงเงียบๆ เมื่อก่อนเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลย ว่าตัวเองจะได้มารู้จักกับรั่วหราน และเธอก็ไม่เคยคาดหวังเลยว่าจะได้มีช่วงเวลาวัยเด็กที่ขาดหายไป แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกอิ่มเอมใจมากจริงๆ
“กำลังคิดอะไรอยู่” ฉู่เฉินซีมือหนึ่งถือผ