已经是第一章了
บทที่ 20 เรื่องในปีนั้น
ใบเฟิร์นรู้สึกได้ถึงสายตาของเขาที่มองตัวเองนั้นเหมือนกับนาวินเลย จนเธอไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว เป็นไปไม่ได้ เมื่อกี้เขายังดีใจอยู่เลย เป็นแค่เด็ก โอ๋หน่อยก็ได้แล้ว
เธอตั้งใจเช็ดน้ำตาของตัวเองแล้วพูดว่า “โกมิน มแขอโทษนะ แม่ไม่ได้ตั้งใจไม่มาเยี่ยมลูกจริงๆ”
โกมินก็ยังไม่ขยับ ได้แต่มองพ่อบ
已经是最新一章了
加载中
