บทที่ 10 ฉันอยากกลับไปเรียน

ระหว่างประจำเดือนร่างกายของผู้หญิงเปราะบางมาก จะทนผู้ชายทรมานเรื่องแบบนั้นได้ ยังไง เค้ามองหน้าเธออย่างร้ายกาจ ยื่นมือฉุดแขนเธอขึ้นจากเตียง ยื่นมืออีกข้างไปที่ช่วงล่าง ขอเธอมือไปถูกแผ่นผ้าหนาๆชั้นนึง เค้ารู้ว่าเป็นผ้าอนามัยของผู้หญิง การกระทำของเค้าเธอรู้สึกเป็นความอัปยศของเธอ ด้วยความรำคาญโยนเธอไว้กับเตียงตัวเองกลับเข้าไปอาดน้ำเสร็จแล้วมานอนข้างๆเธอ วันนี้เค้าเจอเรื่องเครียดที่บริษัทอยากมาระบายลงใส่เธอแต่ที่ไหนได้เธอประจำเดือนมา แต่เธอเห็นว่าเค้าไม่ได้บังคับเธอให้ใช้ปากช่วยเค้า เลยคิดว่าวันนี้เค้าน่าจะอารมณ์ไม่เลว ตั้งแต่ที่เธอรู้จักกับเค้าเหมือนตัวเองวันๆอยู่แต่ในความแค้น คุณเชษฐา , ฉันอยากคุยเรื่องนึงกับคุณ “ เธอรวบรวมความกล้าเปิดปากพูด น้ำเสียงเค้าปนด้วยความรำคาญ : “ มีอะไร ? “ เธอลุกนั่งจากเตียงมองเค้าแล้วหายใจลึกๆ : “ ฉันอยากไปเรียนต่อ ฉันอยู่ปีสามแล้วอีกปี เดียวก็ได้วุฒิปริญญาตรีแล้ว ไม่ไปเรียนต่อเสียใดแย่เลย “ พอเธอพูดจบหัวใจก็เต้นตุ๊มๆต่อมๆ เธอรู้ว่าเค้าคงไม่อนุญาตแต่เธอก็ไม่อยากทิ้งความ พยายาม “ เธอไปเรียนแล้วเธอไม่กลัวเพื่อนๆที่มหาลัยจ้องๆมองๆเธอด้วยสายตารังเกียจอย่าง นั้นเหรอ อย่าลืมว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ชื่อเสียงฉาวโฉ่ “ คำพูดเค้าทุกคำตรงเข้าประเด็นถูกจุดสำคัญ เธอนึกถึงเรื่องร้ายช่วงนี้ที่ผ่านมา รู้สึกน้อยใจ อยากจะร้องไห้ แต่ที่ผ่านมาเธอเสียน้ำตาไปเยอะแล้วตอนนี้กลับร้องไห้ไม่ออก ชีวิตคนเราทำไมถึงได้แปลกจนทำให้รู้สึกน่ากลัว ก่อนหน้านี้หลายเดือนเธอไม่นึกไม่ฝัน เลยว่าตอนนี้เธอจะเจอเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ คนรักไม่อยู่ครอบครัวทิ้ง ข้างกายเธอมีแต่ เศรษฐีอย่างเชษฐาที่เลี้ยงเธอ เธออายุเพิ่งจะยี่สิบ ชีวิตเธอทำไมถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้เธอคิดไม่ตก คลิปวันนั้นใครเป็น คนปล่อยออกมา อีกอย่างคืนก่อนวันแต่งวันนั้นเธอไปมีอะไรกับเค้าได้ยังไง ช่วงเวลาที่เธอพักรักษาตัวเธอเคยคิดสงสัยเค้า แต่ถึงรู้ว่าเป็นเค้าแล้วยังไงเธอทำอะไรเค้า ไม่ได้อยู่ดี ตอนนี้เธอเพียงแต่คิดว่าเธอต้องเรียนให้จบ หรือว่าเค้าก็จะไม่อนุญาตอีก “ อยู่ๆกับบ้านเชื่อฟังผมดีๆดีที่สุด ห้ามไปไหน ยังขายหน้าไม่พอเหรอ “ พูดจบเค้าก็ นอนลงข้างๆ เค้าเหนื่อยมาทั้งวัน ขี้เกียจทำอะไรเธออีกอย่างเมนส์เธอก็มา ปากเล็กๆนั่นก็ไม่เชี่ยวชาญชอบทำเค้าจนเจ็บ “ ฉันอยากไปเรียนตอนนี้ขาฉันก็หายดีแล้ว คุณอนุญาตให้ฉันไปเรียนได้มั้ย “ เธอดื้อ รั้นเหมือนฟังไม่เข้าใจที่เค้าพูด เธอคิดว่าวันนึงถ้าเค้าเบื่อเธอแล้วทิ้งเธอไปอย่างเลือดเย็น ถึงตอนนั้นเธอต้องต่อสู้ชีวิต ด้วยตัวเอง ดังนั้นการศึกษาจึงสำคัญมาก ถึงแม้ตอนนี้เธออยู่ที่มหาลัยเหยียบหยามทนความอับอาย ยังไงเธอก็ต้องอดทนแล้วผ่านมันไปให้ได้ เธอไม่อยากที่ต้องเพิ่งพาแต่คนอื่น วันนึงเธอต้องหลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้แล้วมีชีวิตอิสระเป็นของตัวเอง ตอนนี้ที่ทำให้เธอมี กำลังใจอยู่ต่อก็คือความฝันเฟื่องที่สักวันเธอจะหลุดพ้นจากเค้า เค้าเห็นเธอพูดไม่รู้เรื่องอารมณ์ก็ขึ้นทันที เค้าเป็นผู้ชายที่นิสัยไม่ดีอยู่แล้ว ลุกขึ้นจากเตียง แล้วนั่ง ยื่นมือบีบคางเธอไว้ : “ ทำไม, ชอบมากเลยเหรอที่ออกไปขายขี้หน้าคนอื่นเค้า ? ฮะ ! “ เค้าถามกลับ เธอคิดที่เธอตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็เป็นเพราะใครหล่ะ หลายวันนี้เธออดกลั้นอดทนจน ตอนนี้เธอคล้ายจะทนไม่ไหวแล้ว : “ คุณเชษฐา,ไม่ใช่ว่าชอบดูหน้าตาขายขี้หน้าของฉัน อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ที่เสียความบริสุทธิ์ก่อนวันแต่งและคลิปในวันแต่งอีกทั้งที่ฉันหย่ากับ ธนนท์ ทุกอย่างที่คุณทำไม่ใช่เพื่อทำให้ฉันขายหน้าเหรอ ก็แค่อยากให้ฉันตกเป็นขี้ปาก ของพวกคนไม่ใช่เหรอ พอถึงตอนนี้แล้วทำไมมาพูดแบบนี้ ?