บทที่ 9 พาผู้หญิงของฉันไป

เวลา 20 .00 น. ณ ห้องจัดเลี้ยงสุดหรูของโรงแรมระดับห้าดาวใจกาลางเมือง ที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างปราณีต เสียงแก้วไวน์ในงานกระทบกันดังลั่นห้อง แสงไฟที่สาดสว่างไปทั่วทั้งงาน ทำให้บรรยากาศในห้องจัดเลี้ยงกลายเป็นวิมานสุดหรูหรา ด้วยแสงไฟสีทอง พาฝันในชุดราตรีเกาะอกสีดำนั่งอยู่โต๊ะตรงกลาง ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ที่ดูเด่นเป็นสง่า รอยยิ้มเย็นชาผุดขึ้นตรงมุมปาก ทว่ากลับเป็นรอยยิ้มที่ช่างดึงดูดผู้คนในงานเหลือเกิน จนสายตาทุกคู่ของผู้ชายในงานต่างก็จับจ้องไปที่เธอ ทรงผมที่นิศาชลออกแบบให้โดยเฉพาะ ดวงตาใสหวานในขณะเดียวกันก็เหมือนมารยาของนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ที่สามารถกระชากหัวใจคนมองได้ นิศาชลอยู่วงการนี้มานาน แต่น้อยคนมากที่เธอเห็นว่าสวย หุ่นดี มีเสน่ห์ดึงดูดคนมองแบบพาฝัน อีกอย่างคุณภูสิตยังเน้นย้ำด้วยตัวเองว่าให้ดูแลพาฝันให้ดี นั่นยิ่งทำให้เธอต้องเอาใจใส่พาฝันมากขึ้น เพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอหามาให้พาฝันคือที่สุดทั้งนั้น คนในงานเป็นผู้จัดแนวหน้าทั้งนั้น ที่เหลือก็เป็นนักแสดงและมีคนที่กำลังเข้ามาใหม่ในวงการปะปนกันไป ทุกคนต่างก็ให้เกียรตินิศาชลมาแสดงความยินดีกับทางบริษัททั้งนั้น แต่ก็มีนักแสดงหญิงไม่น้อยเลยที่เมื่อเห็นพาฝันแล้ว ก็หมั่นไส้ในความสวยกระชากใจของเธอจนแทบจะลุกเป็นไฟด้วยความอิจฉา พาฝันมีสิทธิ์อะไร ทำไมพึ่งเข้ามาก็ได้นิศาชลเป็นผู้จัดการส่วนตัว? และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ ความสัมพันธ์ของเธอกับประธานใหญ่อย่างคุณภูสิตอีก? สายตาหื่นกามของปวรุตน์ผู้จัดรายใหญ่ที่ทางบริษัทโชคทวีทรัพย์เซ็นต์สัญญาร่วมงานด้วย เขาชำเลืองมอง จากนั้นบริกรจึงรีบรินไวน์ในแก้วของเธอ “คุณพาฝัน ตั้งแต่นี้ไปคุณก็คือคนในสังกัดของโชคทวีทรัพย์แล้ว แก้วนี้ผมดื่มเพื่อแสดงความยินดีกับคุณ” ริมฝีปากแดงยกขึ้น ยิ้มยั่วยวนเฉกเช่นปีศาจจิ้งจอก ปล่อยให้ทุกคนดูอย่างงั้นแหละ เหมือนว่าเธอเคยชินกับสายตาพวกนั้นที่จับจ้องมาที่เธอตั้งนานแล้ว เธอยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มรวดเดียวหมด ปวรุตน์มองดูช่วงคอขาวๆ และไหล่นวลของเธอ เลือดในร่างกายสูบฉีดอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนของพาฝัน “คุณพาฝันคอแข็งไม่เบาเลยนะเนี่ย แก้วนี้ถือเป็นการต้อนรับน้องใหม่ละกันนะครับ ที่นี่คนเยอะยังอีกเยอะ คุณพาฝันคงจะต้องดื่มต่อ” พูดจบ เขาก็หันไปบอกบริกรเติมไวน์ให้เธอ พาฝันหรี่ตามองบริกรชายที่ยกไวน์อีกขวดขึ้นมา เธอยกแก้วในมือขึ้นมาแล้วดมดูกลิ่นไวน์ข้างใน สายตาเธอเย็นชาลงเรื่อยๆ ก่อนจะใช้แรงกระชากแขนของตัวเองกลับมา “คุณปวรุตน์ ทำไมไวน์แก้วนี้กลิ่นมันแปลกๆ ไม่เหมือนก่อนหน้าละคะ” รอยยิ้มและใบหน้าหื่นกามของปวรุตน์ชัดขึ้นเรื่อยๆ มือเลื่อนไปจับน่องขาวเนียนของเธอ พาฝันขยับตัวหนีอย่างไร้เยื่อยใย “ไวน์นี้รสชาติไม่เหมือนกันยังไงผมไม่รู้ ว่าแต่คุณพาฝันขึ้นไปบนห้องนั่งดื่มดีดีกับผมเป็นไง” พาฝันเติบโตมาในตระกูลที่ร่ำรวย เธอเห็นอะไรแบบนี้ในธุรกิจมาเยอะ พาฝันยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย นิศาชลที่นั่งดูข้างๆ เมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็รีบหยิบมือถือออกจากกระเป๋าส่งโลเคชั่นให้ภูสิตในทันที คนนี้เป็นคนของคุณภูสิต จะให้พาไปไม่ได้เด็ดขาด พาฝันหัวเราะหยอดเบาๆ ร่างกายที่ได้รับแอลกอฮอล์เข้าไปทำให้เธอรู้สึกมึนๆ เมื่อปวรุตน์แอนตัวเข้ามาแนบชิดเธอ พาฝันพูดขึ้นด้วยเสียงที่มีเพียงเขาและเธอได้ยิน “คุณปวรุตน์ อยากจะซื้อฉันเหรอคะ?” ปวรุตน์ไม่คิดไม่ฝันว่าพาฝันจะหลงกลง่ายขนาดนี้ เขารีบดึงแขนเธอขึ้นไปยังห้องชั้นบน ทุกคนในงานดูเหมือนจะคุ้นชินกับมัน นักแสดงหญิงไม่น้อยที่แสดงว่าพวกหล่อนกำลังรู้สึกตื่นเต้นเพียงใด พวกเธอแทบจะรอไม่ไหวที่จะเห็นจุดจบของปวรุตน์ คนในวงการต่างก็รู้ดีว่าเขาเป็นคนติดยา งานนี้พาฝันไม่รอดแน่ นิศาชลที่เห็นพาฝันไม่แม้แต่จะปฏิเสธ สีหน้าเธอแสดงออกชัดว่ากำลังรู้สึกหมดอาลัยตายอยาก เธอลุกขึ้นยืนอย่างเจ็บใจ ก่อนจะเอาตัวเข้าขวางปวุรุตน์ “คุณปวรุตน์คะ คนนี้เด็กของดิฉัน ยังไงก็ถือว่าเห็นแก่หน้าฉันละกันนะคะ” ปวรุตน์หลงเสน่ห์พาฝันจนโง่หัวไม่ขึ้น แทบอยากจะตะคุบเธอซะเดี๋ยวนี้ เมื่อเห็นว่ามีคนมาขวางหน้า ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์นัก จึงพูดขู่ขึ้น “คุณนิศาชล กฏในวงการบันเทิงคุณเองก็รู้ดีนิ คุณพาเธอออกมาก็เพื่อที่จะให้เธอไปนอนกับคนอื่นไม่ใช่หรือไงกัน?” พาฝันกำหมัดแน่ เธอสร่างจากความเมาที่มีอยู่น้อยนิดในทันที แต่ใบหน้าของเธอก็ยังคงดูมีเสน่ห์เหลือล้น ภูสิตไม่ให้ริษานั่งดื่มกับผู้ชายอื่น แต่กลับให้ผู้จัดการส่วนตัวพาเธอไปนั่งดื่มกับคนอื่น? หืมหืม.... ในตอนนี้เองที่เธอเงยหน้าขึ้นยิ้มอย่างขมขื่นและพร้อมที่จะยอมแพ้ทุกอย่าง จู่ๆเสียงที่ตุ้มต่ำของใครบางคนก็ดังขึ้น “อย่างงั้นเหรอ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ากฏข้อไหนที่จะพาผู้หญิงของฉันไปได้?”