บทที่ 10 ออกหน้าแทนเธอ

ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำถูกปกคลุมด้วยแสงไฟสีส้ม ริมฝีปากภูสิตกระตุกยิ้มอย่างเยือกเย็น ดวงตาดำขลับดูดุดันน่ากลัว เดินตรงไปยังปวรุตน์อย่างเฉื่อยชา ทว่ามือหนากลับยกขึ้นกระชากแขนของพาฝันไปทันที วินาทีต่อมา พาฝันรู้สึกเหมือนกระดูกของตัวเองแทบจะถูกภูสิตบีบจนร้าว เธอเจ็บจนแทบจะตะโกนร้องออกมา ยังไม่ทันได้ใช้แรงพาฝันก็เซไปอยู่บนอ้อมแขนของภูสิต จมูกชนเข้ากับแผ่นอกหนาของชายหนุ่มจนเลือดแทบสาด ชายหนุ่มประคองเธออย่างอ่อนโยน แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฝันฝัน เธอมาให้ฉันกอดเหรอ?” พาฝันสูบหายใจเข้ากัดริมฝีปากแน่น เธอบ่นพึมพำในใจ คนบ้าไรยังจะคิดว่ามาให้กอด นี่มันจะฆ่ากันชัดๆ! ภูสิตค่อยๆ ปล่อยมือออกจากเธอ และยกมือขึ้นเสยผมหน้าม้าทัดไว้หลังหูให้เธอ แววตาและรอยยิ้มที่อ่อนโยนนั้น “ฝันฝัน ฉันไม่อยู่ เธอไม่เชื่อฟังอีกแล้วใช่มั้ย?” “ก็คำสั่งคุณไม่ใช่เหรอคะ?” พาฝันเงยหน้าขึ้นมอง เธอหน้าขาวซีด รองเท้าส้นสูงที่สวมใส่อยู่ทำให้รู้สึกเจ็บเพราะแรงกระชากเมื่อครู่ “เฮ้อ!” เธอส่งเสียงพึมพำ เธอรู้สึกเจ็บที่แขนไม่น้อย จนตาแดงก่ำขึ้น ภูสิตชำเลืองมองสีหน้าเจ็บปวดของเธอเล็กน้อย เขากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะกอดรัดเอวบางของเธอไว้แน่น แล้วเหลือกมองไปยังปวรุตน์ “คุณปวรุตน์เมื่อกี้คุณจะเล่นกับผู้หญิงของผม?” คุณภูสิต... ปวรุตน์ถูกภูสิตทำให้ตกใจจนมีสติมากขึ้น รีบขอโทษก่อนจะพูดแถขึ้น “เปล่า เปล่าเลยครับ ไม่มีเรื่องแบบนั้นเลย เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างล่างคุณพาฝันเธอหว่านเสน่ห์ยั่วผมเอง เธอยังถามอีกว่าผมจะซื้อเธอมั้ย! ถ้าผมรู้ว่าเธอคือผู้หญิงของคุณ ผมไม่กล้าแตะต้องเธอแม้แต่ปลายนิ้วแน่นอน” พาฝันฟังแล้วรู้สึกหนาววูบขึ้นมาทันที มุมปากเผยยิ้มสวยหวาน ไม่หลงเหลือรอยยิ้มยั่วยวนดั่งนางปีศาจจิ้งจอกเมื่อกี้นี้ “ที่รัก คุณเชื่อเหรอคะ?” พาฝันหันกลับมา พูดขึ้นช้าๆ น้ำเสียงนั้นแฝงด้วยความประชดประชัน “คุณภูสิตดีขนาดนี้ ฉันจะไปชอบผู้จัดเล็กๆ แบบนี้ได้ไงกัน? ต่อให้จะถูกซื้อระดับฉัน ก็ต้องหาผู้ชายแบบคุณภูสิตแบบนี้สิคะ จริงมั้ยคะ?” คำพูดของพาฝันทำเอาปวรุตน์รู้สึกเหมือนถูกตบจนหน้าชา เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างล่างพาฝันยังยอมและยั่วยวนเขาอยู่เลย พอมาตอนนี้กลับแวกกัดเขา! เขาจ้องมองพาฝันอย่างโกรธเคือง แต่พาฝันกลับซบอกภูสิต ทำเป็นน่าสงสาร “คุณภุสิตดูสิคะ คุณปวรุตน์จ้องฉันแบบนั้น ไม่รู้ว่าไม่พอใจฉัน หรือว่ากำลังไม่พอใจคุณภูสิตกันแน่?” พาฝันที่ดื่มไวน์เข้าไป เสียงของเธอทั้งอ่อนนุ่มและยั่วยวน แทบจะทำเอาชายหนุ่มอ่อนระทวยไปทั้งตัว “คุณภูสิต คุณอย่าหลงเชื่อคำพูดของเธอนะครับ มันมารยาหญิงทั้งนั้น เทียบกับคุณริษาไม่ได้แม้แต่นิด” ปวรุตน์ไม่เชื่อว่าภูสิตจะยอมมีปัญหากับเขาเพียงเพราะผู้หญิงที่พึ่งเข้าวงการมาใหม่ อีกอย่างละครหลายๆ เรื่องของริษาเขาก็เป็นผู้จัดอีกด้วย ภูสิตรักริษาขนาดนั้นคงไม่มีทางทำอะไรเขาแน่ พาฝันชะงักงันและแข็งทื่อไปทั้งตัว ในใจเธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก เธอเกือบจะลืมไปซะแล้วว่าเธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น ในใจของภูสิตมีเพียงริษา เธอคงเป็นเพียงสิ่งของที่เขาจะขว้างทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ สายตาแหลมคมดั่งดาบของภูสิตจ้องมองปวรุตน์อย่างน่ากลัว “คุณปวรุตน์ คุณว่าผู้หญิงของผมแบบนี้ คุณกำลังดูถูกสายตาผมสินะ?” “เปล่าครับคุณภูสิต ผมไม่ได้หมายความอย่างงั้น ความร่วมมือของเราสองคนจะให้มันถูกทำร้ายด้วยผู้หญิงที่พึ่งเข้าวงการมาได้ยังไงละครับว่ามั้ย” ปวรุตน์พูดย้ำอีกครั้ง สีเลือดบนใบหน้าพาฝันค่อยๆ เลือนหายไป แต่ภายในร่างกายกลับร้อนวูบวาบขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้ว่าปวรุตน์วางยาในไวน์ให้เธอ แต่นึกไม่ถึงว่ายามันจะแรงขนาดนี้ ร่างกายของเธออ่อนระทวยจนเหมือนน้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะภูสิตประคองเธอไว้ เธอคงยืนไม่ไหวเป็นแน่ ภูสิตมองดูแก้มที่แดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอร์ และกัดปากกลั้นความเจ็บปวดของเธอ สายตาเขาดูเคร่งเครียดขึ้นทันที แล้วจับมือของเธอที่ลูบคลำไปเรื่อยไว้ เขาเอ็นหัวเธอซบกับอกของตัวเอง ก่อนจะพูดกับปวรุตน์ด้วยความโมโห “แต่นั่น ไม่นับรวมผู้หญิงของผม” ในเมื่อคุณมีความกล้าที่จะแตะต้องผู้หญิงของผม คุณก็ต้องกล้าที่จะรับความโมโหของผมด้วย เขาเห็นว่าพาฝันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว จึงรีบหันหลังแล้วอุ้มเธอไปยังลิฟท์พิเศษ อีกมือก็กดโทรออกไปยังส่วนกลางของบริษัท และออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้า “ยกเลิกสัญญาทั้งหมดที่เซ็นต์กับปวรุตน์เดี๋ยวนี้เลย” ปวรุตน์สีหน้าสลดทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขากำลังจะพูดต่อ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วชายหนุ่มได้เดินเข้าไปในลิฟท์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปวรุตน์ล้มลงไปกองกับพื้น ลิฟท์เป็นลิฟท์พิเศษที่ทางโรงแรมจัดไว้สำหรับภูสิตคนเดียว แม้แต่ริษาเองก็ไม่เคยได้ใช้มัน ในที่พื้นจำกัด บรรยากาศคลุมเครือดปกคลุมไปทั่ว พาฝันรู้สึกอึดอัดเธอดึงมือของเขาที่กอดรัดตรงเอวของออก” อึดอัด...อย่ามาถูกตัวฉัน” คิ้วหนาชนเข้าหากันแน่น เขามองดูสีหน้าที่รู้สึกเจ็บปวดของเธอจนไม่อาจห้ามเธอได้ ปล่อยให้เธอลูบคลำและปลดกระดุมเสื้ออย่างตามใจ “ไม่แตะต้องเธอ แต่ให้เธอแตะต้องฉันได้? พาฝัน เธอรู้จักหว่านเสน่ห์ผู้ชายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” พาฝันพยายามกลั้นความรู้สึกตัวเอง เธอใช้แรงกัดริมฝีปากจนเลือดสีแดงสดไหลซึมออกมา “คุณอยู่ห่างๆ ฉันหน่อย ฉันถูกวางยา” “อืม ฉันรู้” ภูสิตหรี่ตาลงแล้วยิ้มเล็กน้อย เคลื่อนตัวเข้าใกล้ใบหน้าเธอ จงใจหายใจรดหน้าหญิงสาว เมื่อนึกถึงท่าทียั่วยวนดึงดูดคนของเธอ ความรู้สึกขุ่นเคืองที่ซ่อนเร้นในใจก็ระเบิดออกมา ความรู้สึกแบบนี้ ยากที่จะอธิบาย “ฝันฝัน อยากได้ฉันมั้ย?”