บทที่ 12 ยังคงปากไม่ตรงกับใจ

ฤทธิ์ยาเคลื่อนไปมาภายในร่างกายพาฝัน มือข้างหนึ่งจับไปที่น่องขาของชายหนุ่ม อีกมือนึงก็บีบขย้ำหน้าอกของเขา “ทำไม ฉันไม่ควรอยู่ตรงนี้ แล้วเธออยากให้ใครอยู่ตรงนี้งั้นเหรอ?” ภูสิตจับมือของเธอที่ลูบไล้เรือนร่างของเขาอย่างบ้าคลั่ง แม้รู้ว่าเธอรู้สึกทรมาน แต่ก็ยังคงจงใจยั่วยวนอารมณ์ของเธอ พาฝันกระตุกคิ้วสวยขึ้น แววตาคมสวยค่อยๆเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะกัดปากพูดด้วยเสียงแข็ง “ฉันไม่หวังที่จะเป็นใครทั้งนั้น คนอย่างฉันที่ไม่มีคนปรายตามอง จะไปคู่ควรอะไรกับใคร?” ภูสิตขมวดคิ้วแน่น เสียงที่แฝงไปด้วยไอเย็นอันหนาวเหน็บ “ฝันฝัน คนแบบนี้ที่เธอพูดคือแบบไหนกัน?” ความทรมานในตัวเธอที่ทวีเพิ่มขึ้น จนเธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เธอหันหน้าหลบสายตาที่จ้องมาอย่างอ่อนโยนของชายหนุ่ม ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเคยชิน หากแต่ริมฝีปากที่ยกขึ้นอย่างยั่วยวนนั้นกลับเต็มไปด้วยความประชดประชัน “คนที่นอนกับผู้ชายไปมั่ว แต่งงานกับคุณ ฉันก็กลายเป็นคนแบบนี้ไปโดยปริยายเลยไม่ใช่หรือไงกัน?” “งั้นเหรอ งั้นคงเป็นเกียรติสำหรับฉันสินะ” สายตาเยือกเย็นของภูสิตกวาดมองใบหน้าพาฝัน ก่อนจะค่อยๆ มองต่ำลงมาหยุดอยู่ตรงเนินอกของเธอ และรีบเลื่อนสายตามาไว้ที่ริมฝีปากสวยคู่นั้น “ฝันฝันของฉัน ทำไมยังชอบปากไม่ตรงกับใจนะ” ภูสิตยิ้มชั่วร้าย ใบหน้าหล่อเหลาไม่รู้ว่ามันแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ดวงตาคมเข้มไม่หลงเหลือความอ่อนโยนให้เห็นแม้แต่นิด ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียง นิ้วเรียวยาวค่อยๆ ปลดกระดุมทีละเม็ด ทีละเม็ด อย่างตั้งใจยั่วยวนเธอ เล็บของเธอทิ่มเข้าที่เนื้อจนแทบจะหักแล้ว ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองได้ แต่กลับถูกกระตุ้นให้อารมณ์ขึ้นอีกครั้ง สีหน้าพาฝันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน ภูสิตเผยให้เห็นรูปร่างท่อนบนที่กำยำและซึกแพคขาวเน้นของนั้น ดูเท่และร้อนแรงซะเหลือเกิน ค่อยๆโน้มตัวลงและพูดขึ้น “ฝันฝัน คำพูดเมื่อกี้ตอนอยู่ในลิฟท์ ยังนับอยู่มั้ย?” พาฝันที่ถูกกระตุ้นอารมณ์อย่างขีดสุดหน้าแดงก่ำ เธอคล้องไปที่คอของชายหนุ่มอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะดึงเขาโน้มลงมาจูบอย่างดุเดือด หากแม้เป็นการก่ออาชญากรรม ยังไงซะภูสิตก็เป็นคนบ่งการ ส่วนเธอมันก็แค่ผู้สมรู้ร่วมคิด ก็แค่ผู้สมรู้ร่วมคิดที่ถูกกระตุ้นอารมณ์อย่างบ้าคลั่ง สายตาภูสิตเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ กดทับร่างหญิงสาวที่นอนราบอยู่อย่างหนักหน่วง ร่างหนาโอบประคองเอวบางหญิงสาวไว้เชี่ยวชาญ ร่างกายกระชับแน่นขึ้น ลมหายใจแรงขึ้น แรงขึ้นและแรงขึ้น จูบหนักหน่วงของชายหนุ่ม เหมือนกำลังลงโทษเธอ เตียงคิงไซส์เป็นรอยหลุมยับยู่ยี่ ร่างทั้งสองซ้อนทับกันภายใต้แสงไฟสีส้มสลัวอย่างดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ กริ๊ง... กริ๊ง... โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายพาฝันดังขึ้นอย่างไม่เป็นเวล่ำเวลา ภูสิตขมวดคื้วมุ่น หากแต่ไม่ได้อยากจะรับ หลังจากดังขึ้นและดับไป จากนั้นเสียงโทรศัพท์ยังคงดังขึ้นไม่หยุด “เหมือนบอกเป็นนัยย์ว่า ถ้าไม่รับ ฉันก็จะโทรอยู่อย่างนี้แหละ” ภูสิตกอดรัดพาฝันอย่างแนบแน่น ก่อนจะเอื้อมไปคว้าโทรศัพท์มือถือมา แววตาของชายหนุ่มลึกขึ้นอย่างน่ากลัว เมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรมา คนที่โทรมาเป็นทิวา! ทิวา! มือของชายหนุ่มบีบไปที่แก้มของพาฝันอย่างแรง ก่อนจะถามด้วยเสียงเข้ม “พาฝัน ฉันคือใคร?” ยาในร่างกายของพาฝันที่ออกฤทธิ์จนทำให้พาฝันพร่ามัวจนแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร อีกครั้งที่เธอเห็นเขาเป็นทิวา แต่เธอพยายามดึงสติกลับคืนมาอีกครั้ง รู้ทั้งรู้ว่าไม่ใช่ทิวา ทว่าภูสิต น้ำตาค่อยๆหยดลงมาจากหางตาแล้วซึมหายไปในสุด ภูสิตสูบหายใจลึก ก่อนจะหัวเราะเยาะตัวเอง เธอยอมรับแล้ว นั่นก็คือคำตอบของเธอ คนที่เธอคิดถึงจริงๆ ก็คือทิวา! ภูสิตลุกจากเตียง ปล่อยให้พาฝันนอนขดตัวงอเหมือนลูกแมวน้อยบนเตียงคนเดียว อย่างเจ็บปวดและทรมาน ภูสิตกดมือถือโทรออกด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ณดา พาฝันถูกวางยาปลุกเซ็กส์ ภายใน 10 นาทีฉันต้องเห็นคุณหมอ” ณดาเป็นเลขาส่วนตัวของภูสิต เธอเป็นคนทำงานได้รวดเร็วและมีประสิทธิภาพมากทีเดียว! ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที ณดาก็พาหมอมาถึงในห้องและไปข้างเตียงเพื่อตรวจดูอาการเบื้องต้นของพาฝัน หมอหยิบยาออกมาแล้วส่งให้ภูสิต ก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ำถึงข้อควรระวังในการใช้ยา “คุณภูสิต ร่างกายของคุณพาฝันเธออ่อนแอ หลังจากที่ทานยาไปแล้วต้องคอยสังเกตุว่ามีอาการแพ้ยามั้ย หากกลางคืนเธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆ นั่นอาจเป็นเพราะไข้ขึ้น” “อืม” ภูสิตตอบกลับอย่างเฉื่อยชา แต่กลับจำคำพูดทุกคำของหมอไว้ขึ้นใจแล้ว หมอไม่กล้าอยู่นาน จึงรีบเก็บกล่องยาแล้วออกจากห้องไป เสียงโทรเข้าของ ทิวา ดังก้องในหูไม่หยุด ภูสิตมองยาแก้เมาบนมือสลับกับสีหน้าที่ดูทรมานไม่น้อยลงเลยของพาฝัน เขากำหมัดแน่น กระทั่งเสียงเรียกเข้าหยุดไป เขาถึงเทน้ำใส่ในแก้ว “ฝันฝัน ลุกขึ้นมาดื่มน้ำ” พาฝันนอนอวดครวญบนเตียง ร่างกายเธอร้อนระอุ สีหน้าแดงก่ำจนผิดปกติ ภูสิตกระตุกมุมปากขึ้นอย่างน่ากลัว เขาก้มลงยัดยาเข้าไปในปากแดงสดของเธอ น้ำอุ่นๆแทกรผ่านเข้ามากระทบกับลิ้นของเธอตอนกำลังจะคายยา พาฝันถูกปิดปากด้วยเรียวปากของชายหนุ่ม กระทั่งได้ยินเสียง อึก กลืนน้ำลงคอไป เขาจึงค่อยๆ คลายปากออก ภูสิตยืนอยู่หัวเตียง สูบหายใจลึก เขาถอดเสื้อเชิ๊ตออกก่อนจะก้าวขาสูงยาวตรงไปยังห้องอาบน้ำ เขาต้องการที่จะอาบน้ำ หลังจากที่เธอกินยาเข้าไปแล้ว ก็รู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวเหมือนจะเป็นไข้ จึงเอาหัวมุดเข้าไปในผ้าห่ม หวังว่าความทรมานนี้จะหายไปเร็วๆ ในฝัน เหมือนเธอย้อนกลับไปช่วงที่พึ่งพบเจอกับภูสิต เขาเกลียดเธอ และเย็นชากับเธอตลอด เธอใช้ฐานะที่ร่ำรวยของตัวเองบังคับภูสิตที่เป็นแค่ลูกนอกสมรสให้คบหากับเธอ แยกเขาสองคนออกจากกัน เพียงในชั่วพริบตา ตระกูลพัชรถูกพบว่ามีการทุจริตคอรัปชั่น ซึ่งคนที่ฟ้องร้องก็คือลูกสาวบุญธรรมของตรูลพัชร ริษา นั่นเอง ตระกูลพัชรล้มละลายภายในชั่วข้ามคืน ภูสิตเข้าซื้อกิจการของตระกูลพัชร และขอหย่ากับเธออย่างสายฟ้าฟาด ชีวิตลูกสาวในตระกูลใหญ่ที่ร่ำรวยไร้ความกังวลที่ใครๆ ต่างพากันอิจฉา ต้องกลายมาเป็นนางบำเรอให้ผู้ชายเสพสุขที่หนี้ท่วมหัว ทั้งหมดนี้กลับไม่มีใครรู้ว่าเธอและภูสิตเคยแต่งงานกันและได้หย่าล้างไปแล้ว น้ำตาไหลลงมาช้าๆ ภาพตัดไปที่ภูสิตทำให้คนในครอบครัวของเธอต้องหมดทางไป เหลือเพียงเธอ ที่ยืนมองคนในครอบครัวถูกบังคับให้ตาย! ไม่! ไม่! “ฝันร้ายเหรอ?”