บทที่3: ข้อแลกเปลี่ยน

หลังเลิกงาน จอมขวัญกลับมาที่บ้านอย่างรีบร้อน มองดูใบหย่าที่เธอทิ้งไว้ยังอยู่  ทันใดนั้น สีหน้าดีใจและเอาไปที่ห้องอ่านหนังสือ และใช้เครื่องทำลายเอกสารทำลายทิ้ง จอมขวัญกัดริมฝีปากหางคิ้วยกขึ้นเบาๆ โทรศัพท์ของเธอได้อัดคลิปเสียงที่ริชชี่คุยโทรศัพท์ตอนที่อยู่ออฟฟิศของเธอโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เธอสงสัยอย่างหนักว่าลูกในท้องของริชชี่ไม่ใช่ลูกของภูชิต ภูชิตคุณนี่โง่เขลาจริงๆ! ขอโทษด้วยนะ ฉันไม่อยากให้คุณได้เป็นพ่ออย่างมีความสุข เพราะฉะนั้น........ฉันไม่หย่าแล้ว ผ่านไปครึ่งเดือน ภูชิตถึงมาบ้านหลังนี้ จอมขวัญกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องสมุด เห็นเขาเข้ามาเธอรีบลุกขึ้น “ภูชิต คุณกลับมาแล้วหรือคะ” แววตาที่คมลึกมองใบหน้าที่เย็นชาของเธอ “คุณเซ็นต์ใบหย่าหรือยัง?” จอมขวัญหยุดอยู่ในระยะห่างจากภูชิตสองเมตร “ภูชิต ฉันจะได้เลื่อนตำแหน่งในเร็วๆนี้ ผู้อำนวยการบอกฉันว่าตั้งใจทำงานดีๆ อย่าให้มีข่าวไม่ดีออกมาในช่วงนี้ เพราะฉะนั้น...... ” เธอยังพูดไม่ทันจบ ภูชิตก็พูดดักขึ้นมา “เงินที่ผมให้คุณก็เพียงพอที่จะใช้ในครึ่งชีวิตหลังแล้ว คุณแค่ออกจากงานก็สิ้นเรื่อง” แววตาที่แวววาวของจอมขวัญกระพริบและพูดอย่างอ่อนโยน “ภูชิต คุณก็รู้นะคะว่าฉันรักงานของฉันมาก ได้เป็นหมอสูติ เป็นความภาคภูมิใจของฉันที่สุด......” ที่ผ่านมา เธอมีเรื่องที่น่าภูมิใจอยู่สองเรื่อง หนึ่งคือได้เป็นหมอสูติ สองได้แต่งงานกับภูชิต “ผมเพิ่มให้คุณยี่สิบล้าน คุณไปจากเมืองนี้ซะ แล้วไปทำงานในเมืองที่ดีกว่านี้” ภูชิตพูดด้วยความอดทน จอมขวัญส่ายหัวและแกล้งทำหน้าร้องไห้อย่างเสียใจ “ ถึงจะไป ฉันก็จะรอให้หลังเลื่อนตำแหน่งแล้วค่อยไป! จะทำงานต่อที่โรงพยาบาล ฉันจำเป็นต้องใช้ผลงานนี้! ” เธอกลัวเหตุผลของเธอไม่เพียงพอและทำให้เขาสงสัย นิ่งไปครู่นึงเธอก็พูดต่อ “ภูชิต ฉันหย่าแน่นอน !ถึงฉันจะโง่ แต่ก็ไม่ถึงขั้นต่ำต้อย ในเมื่อคุณไม่เอาฉันแล้ว ฉันก็ไม่ราวีคุณหรอก แต่ฉันคิดคุณก็คงไม่แคร์ที่จะรออีกไม่กี่เดือนมั้ง? รอฉันเลื่อนตำแหน่งแล้ว ฉันจะรีบเซ็นต์ใบหย่าทันที!” ภูชิตทำตาหรี่มองไปที่เธอ เห็นแววตที่แวววาวร้องขอ เขารู้สึกใจที่ถูกปิดสั่นคลอนขึ้นมา จอมขวัญ คุณก็อ้อนเป็นด้วยหรือ? “ผมบอกคุณเลยนะ อย่ามาเล่นตุกติกนะ!” เขาเดินมาตรงหน้า มือจับที่คางเธอ แววตาที่เหยียดหยามและจ้องเธอเตือนเธอ “ตอนนี้แค่เกลียด ถ้าคุณยังทำเรื่องเหลวไหลอีก อย่าอย่าโทษผมที่อาฆาตคุณ!” พูดจบ ภูชิตปล่อยมือและเดินจากไป “คุณวางใจเถอะ เพราะว่าฉันไม่เคยรักคุณอยู่แล้ว!" จอมขวัญเจ็บใจและตะโกนใส่เขาที่เดินจากไป รูปร่างที่สูงโปร่งของผู้ชายนิ่งไปครู่นึง มือกำไว้อย่างแน่นอละสีหน้าโมโหเดินจากไป จอมขวัญเหมือนใช้แรงไปทั้งหมด อ่อนเพลียจนนั่งลงไปที่โซฟาและหายใจอย่างหนัก เธอเคยอยากเอาคลิปเสียงให้ภูชิตฟัง แต่ก็ไม่กล้าแตะหญ้าให้งูตื่น อีกอย่างภูชิตก็คงจะเข้าใจตัวเองผิดและว่าตัวเองโหดเหี้ยมอีกเช่นเคย ถ้าริชชี่ร้อนรนขึ้นมา ไม่แน่อาจจะเอาลูกออก ถ้าไม่มีลูก ก็จะไม่มีหลักฐาน เพราะฉะนั้น เธอจะรอให้ริชชี่คลอดลูกออกมาก่อน ถ้าลูกเป็นของภูชิต เธอก็ไม่มีอะไรจะพูด เธอจะรีบเซ็นต์ชื่อแล้วจากไปทันทีเลย แต่ถ้าลูกไม่ใช่ของภูชิต.....เธอก็ยังจะมีโอกาศอยู่ข้างกายเขาและรักเขาต่อ ภูชิต ขอบคุณที่ให้โอกาศฉันครั้งสุดท้ายได้รักคุณ ที่จริงฉันก็อยากพาการเหยียดหยามที่คุณมีให้ฉันไปด้วย.... แต่ใจดวงนี้ไม่ยอมเห็นคุณถูกใครมาหลอก ถึงแม้คุณจะไม่รักฉันก็เถอะ แต่ลูกที่เรียกคุณว่าพ่อ ก็จะเรียกฉันว่าแม่เหมือนกัน”