已经是第一章了
บทที่11 วันคืนไม่อาจหวนกลับอีกแล้ว
ทันใดนั้นประตูถูกเปิดออก แอมแปร์ที่ตัวซูปผมจนเหลือแต่กระดูกหันไปมอง และเห็นหยาดกำลังยืนยิ้มอยู่ที่ประตู
"แอมแปร์ เธอนี่มันช่างน่าสงสารจริงๆ!"
ใบหน้าของ หยาดฟ้าเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจที่ไม่เต็มใจ เธอกำลังตั้งท้องแล้วเธอก็ค่อยๆนั่งบนโซฟาตรงข้ามแอมแปร์ เธอเงยหน้ามองแอมแปร์แล้วยิ้มเยาะอย่า
已经是最新一章了
加载中
