บทที่6 โชคดีกับการหย่า

เขาถูกนำตัวไปที่ห้องผ่าตัด “ คุณสุรภา ถอดกางเกงทิ้งครับ แล้วกางขาออก พวกเรากำลังจะผ่าตัดให้คุณ“ คุณหมอใส่ผ้าปิดปากมองเธอยืนข้างข้างเตียงมองเขาโดยไม่มีอารมณ์ใดใด สัญญาณเตือนนี้เหมือนกำลังจะเอาวิญญาณเขาไป เขาลืมตาตูด้วยความลังเล รีบลงมาจากเตียง จากนั้นก็ค่อยถอยไปข้างหลัง: “ พวกคุณอย่าเข้ามานะ ฉันไม่อยากจะเอาลูกของฉันทิ้ง จูเนียร์เป็นคนบังคับให้ฉันเข้ามา คุณทำแบบนี้มันผิดกฏหมาย……” “ คุณสุรภ คุณอย่าลำบากพวกผมเลย” คุณหมอก็ลำบากเหมือนกัน : “ นี่เป็นคำสั่งของคุณจูเนียร์ เพราะผมไม่สามารถต่อต้านได้ครับ” “ไม่!” สุรภาเริ่มกลัว เหมือนเว้ ที่เส้นกำลังขาด ภายในเวลาสั้นสั้นเค้าวิ่งไปที่หน้าต่าง ในใจรู้สึกพังไปหมด แต่เขาก็ตัดสินใจบางอย่าง: “ เพราะคุณคือคุณหมอ ไม่ใช่นักฆ่า ถ้าจะเอาลูกของฉันทิ้งจนได้ ฉันยอมที่จะโดลงไปจะข้างล่างนี้สองชีวิตสองศพ ยังดีกว่าที่ให้ฉันกับลูกฉันอยู่คนละโลกกัน สมองของคุณหมอก็เบาลง —— หลังจาก 15 นาทีสุราภาได้ออกจากห้องพักตัด จูเนียร์กับอุ้มนั่งไว้ที่เก้าอี้ที่ระเบียง เห็นเค้าออกมาด้วยความหน้าซีดไปหมด ไม่เห็นความอ่อนแอและความลำบากของเขา “ อุ้มท้องแล้ว ฉันจะให้ตำแหน่งเขา เซ็นมันซะ ผมจะให้พ่อคุณกลับมาอย่างความปลอดภัยแน่นอน” ความรู้สึกสุรภาตอนนี้มันเจ็บช้ำใจ แต่เขาอยากจะหัวเราะออกมาจริงๆ เขาขอร้องเขาให้มีชีวิตต่อแทบเป็นแทบตาย แต่เขากลับไม่สนใจ แต่กลับเวลา 15 นาทีสั้นสั้น อุ้มท้องต้องการสถานะ เขากลับเอาทุกอย่างให้ ช่วยเขารับอุปสรรคทุกอย่าง ความเปรียบเทียบนี้มันชัดเจนเกินไป เหมือนมีมือได้ตกลงไปที่หน้าเขาเต็มเต็ม ตีจนหน้าเขาบวม ตีจนใจเขาสลาย “ สุรภา ขอโทษนะ” อุ้มจับท้องไว้ ทำสีหน้าออกมาว่ารู้สึกผิดและโทษตัวเอง พร้อมทั้งจับมือของสุรภาแล้วมาไว้ที่บนหน้าตัวเอง: “ เป็นเพราะฉันไม่ดีเอง ฉันเป็นคนยุ่งกับพี่จูเนียร์ก่อน คุณตบฉันสิ คุณด่าฉันสิ ขอแค่คุณดีใจขึ้นมานิดหน่อย คุณจะให้ฉันก้มลงไปกราบเท้าคุณฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด ขอเพียงแค่……สุรภา ฉันมีลูกแล้วฉันไม่สามารถให้ลูกของฉันไม่มีพ่อ คุณให้อภัยฉันครั้งนี้ได้ไหม ป๊า สุรภายกมือขึ้นจริงๆ และใช้สุดแรงตบลงไปที่หน้าเขา หลังจากตบลงไปในวินาที่นั่นก็เหมือนทุกอย่างนิ่งไป “ อุ้มวันนึงกรรมมันจะตามทัน คนทั้งโลกเขาจะรู้กันวันหน้าใสใสอย่างคุณภายในใจมันสกปรกแค่ไหน ? มันขุ่นยิ่งกว่าน้ำขุ่น ขยะแขยงกว่าน้ำในคลอง มันน่ากลัวมากแค่ไหน!” “ สุรภาคุณพูดจบหรือยัง?!” มือข้างหนึ่งของจูเนียร์กอดอุ้มไว้ในอ้อมกอด และใช้สายตาเย็นชาจ้องไปที่สุรภา “ ผมว่าตรงนี้คนที่สกปรกที่สุดคือคุณ” พูดจบ เขาก็พาอุ้มเดินจากไป มือข้างหนึ่งของอุ้มจับหน้าตัวเองไว้ ร้องไห้จนตาแดง แต่ก็ยังช่วยสุรภาอธิบาย : “พี่จูเนียร์เป็นเพราะเขาอารมณ์ชั่ววูปเลยพูดขึ้นแบบนี้ ฉันไม่เป็นไรนะ……” “หยุดนะ!” สุรภาเรียกพวกเขาด้วยความเย็นชาเช่นกัน: “. จูเนียร์ คุณอย่าพึ่งโกรธขนาดนี้ ฉันยังไม่ได้พูดว่าฉันไม่เซ็น ในเมื่อคุณจะให้สถานะกับคนที่คุณรัก ฉันก็ไม่อยากจะแต่งงานซ้ำ ฉันจะไม่เซ็นได้ไง?” เขาเดินไปที่หน้าทั้งสองคน เซ็นชื่อตัวเองลงไป “ โชคดีกับการหย่า คูณจูเนียร์” พอส่งเอกสารคืนให้เขา ในใจของสุรภาเหมือนเลือดกำลังออก แต่ปากก็ยังยิ้มออกมาแบบเย็นชา เปลี่ยนกันเรียกชื่อของเทาทันที เปลี่ยนตัวละครได้เร็วมาก และทำให้จูเนียร์จุกขึ้นมา แต่เขาก็รีบดึงสติกลับมา เรื่องหย่านี้ เป็นเรื่องที่เขาอยากได้มาตลอดไม่ใช่หรอ? เขาควรจะดีใจ!