已经是第一章了
บทที่ 41 ผมจะพาเธอไป
นิดาจ้องมองไปหน้าจอที่กำลังเล่นวีดีโออยู่ น้ำตาเริ่มคลอ
คนเรามักจะสำนึกได้ในตอนที่จากกันไปแล้ว
สายฟ้าที่โอบกอดกล่องเฒ่ากระดูกของเธอใบหน้าที่เปียกโชกด้วยน้ำตา
เขาเอาแต่พูดพึมพำกับเฒ่ากระดูกกล่องนั้น
ตลอดเวลาสองปีที่เธอไม่อยู่ สายฟ้าเรียนรู้การทำอาหาร ดูแลเอาใจใส่เธอ ยังทำอีกหลายๆเรื่
已经是最新一章了
加载中
