บทที่ 7 :ได้ความว่าไง

“ผมรักน้อง แล้วน้องก็รักผม” “มันยังรักแกงั้นเหรอ มันเกลียดแกไปแล้ว” “คอยดูต่อไปละกัน” “แกต้องแต่งงานกับชิชาเพื่อบ้านของเรา” “คิดว่าผมจะทำงั้นเหรอ พ่อผิดสัญญากับกับผมเองนะ ผมไม่จำเป็นต้องสนใจพ่อแล้ว บริษัทก็ดูแลเอาเองละกัน ผมไม่ต้องการ” “ไอ้คิณ!!” “พ่อบีบให้ผมทำแบบนี้เองนะ” “คิณใจเย็นๆนะลูกไอริณปลอดภัยดี แต่บริษัทของพ่อนี่สิกำลังจะถูกฟ้อง” “ผมไม่สน น้องผมอยู่ไหน” “น้องบอกแค่ว่าไปซื้อคอนโดใกล้ๆแถวมหา’ลัย” “ซื้อคอนโด?!? พ่อกับแม่ไม่เคยส่งเอาเงินที่ไหนไปซื้อ” “เห็นน้องบอกว่าเงินที่ทำงานนะ” “แล้วเรียนใครส่ง” “แม่ส่งไป ไอริณก็ไม่ยอมรับเลย” “แล้วเรื่องนี้ทำไมไม่บอกผม” “เรื่องยัยไอริณฉันจำเป็นต้องบอกแกด้วยเหรอ” “โธ่เว้ย!!...แล้วพ่อจะต้องเสียใจที่ทำกับผมกับน้องแบบนี้” “ไอ้คิณ!!...กลับมาคุยเรื่องบริษัทให้รู้เรื่อง” “หึ!!...พ่อยังกล้าพูดเรื่องบริษัทอีกเหรอมันลำบากมากนักก็ปล่อยให้มันเจ๊งไปนั่นแหละ” “ไอ้คิณ!!” “ทำอะไรไว้ ก็ได้ยังงั้นแหละ”   หลังจากที่พาคิณออกมาจากบ้านวรวัฒน์ เขาก็ต่อสายหาผู้ช่วยของเขา ซึ่งเป็นผู้จัดการบริษัท RoPha ที่เมืองไทยทันที   “ราเชน ช่วยสืบให้ทีว่าน้องฉันไปซื้อคอนโดอยู่ที่ไหน คอนโดชื่ออะไรทำไมไอริณถึงซื้อคอนโดได้ ทั้งๆที่พึ่งบรรลุนิติภาวะ”   >> ณ บริษัท RoPha สาขาประเทศไทย << พาคิณ วรวัฒน์ เข้าไปที่บริษัทอย่างเป็นทางการ เพื่อจัดการเคลียร์งานและเอกสารต่างๆที่เขาได้คุยกับรอซส์และราเชนไว้ก่อนที่ผู้จัดการคนเก่งของเขาจะเข้ามาพร้อมกับเอกสารกองโตอีกมโหฬาร   “ได้เรื่องว่าไงบ้าง” “ถ้าเจ้านายอยากทราบ รบกวนเคลียร์เอกสารพวกนี้ให้ผมก่อน ไม่งั้นผมทำงานต่อไม่ได้” “แล้วก่อนหน้านี้ทำไมทำได้” “คุณรอซส์ย้ำหนักย้ำหนาว่าถ้าคุณคิณมาแล้วเอกสารสำคัญพวกนี้ต้องผ่านบอสครับบบบบบ” “ไอ้เพื่อนบ้านี่มาถึงให้ฉันพักเหนื่อยก่อนไม่ได้ไง” “เจ้านายเองไม่ใช่รึไงครับ ที่เร่งงานของที่นี่เพื่อเข้าตลาดหลักทรัพย์” “ราเชน!!...ตกลงนี่นายเป็นผู้ช่วยหรือเจ้านายฉันกันแน่” “เอาเถอะครับ” “ทำไปคุยไปได้มั้ยครับคุณผู้ช่วยยยยย ถ้ายังคาใจแบบนี้ฉันไม่มีกระจิตกระใจเคลียร์เอกสารพวกนี้ให้นายแน่ๆเลย” “ครับๆๆ ผมพูดไปคุณคิณก็อ่านและเซ็นเอกสารไปนะครับ” “รู้แล้วๆ พูดมา” “คอนโดอยู่แถวมหาลัย A ชื่อคอนโด B อยู่ห้อง 1901ก่อนหน้านี้เป็นชื่อของคุณเควินราเอลลูกชายเจ้าของบริษัทราเอลที่แคนนาดาซึ่งเป็นพี่ชายคุณเคที่ ราเอล พึ่งโอนย้ายเป็นชื่อของคุณไอริณเมื่อไม่นานมานี้ บทที่เธออายุครบ 20 ปีบรรลุนิติภาวะ ส่วนเรื่องการชำระหรือผ่อนคอนโดน่าจะผ่านทางเจ้าของคอนโดโดยตรง” “แล้วความเป็นอยู่ล่ะ” “เซ็นตรงนี้ให้ก่อนครับ” “รู้แล้วๆ รีบเล่ามาได้มั้ย” “เท่าที่สืบมา คุณไอริณทำงานส่งตัวเองเรียนมาตลอดสองสามปีที่ผ่านมา ความจริงก็ทำมาก่อนหน้านี้นานแล้วนะครับ ตั้งแต่เรียนที่โรงเรียน” “นี่มันเรื่องอะไรกันว่ะเนี่ย ทำไมฉันเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับน้องสาวเลย” “จริงครับ” “ไอ้นี่!!” “จะฟังต่อมั้ยครับ” “เล่ามา” “เรื่องเรียน คุณไอริณเรียนควบคู่หลายสาขามากทั้งซอฟแวร์ ฮาร์ดแวร์ พัฒนาโปรแกรม แอพลิเคชั่นและมัลติมีเดีย ส่วนเรื่องการทำงานเธอทำงานเขียนและผลิตโปรแกรมให้กับหลายบริษัท ตั้งแต่บริษัทเล็กๆถึงบริษัทใหญ่ๆเธอรับหมดแถมยังเคยร่วมผลิตโปรแกรมกับทางบริษัทยักษ์ใหญ่ของแคนนาดาด้วยนะครับ” “อย่าบอกนะว่า..” “ใช่ครับ...บริษัทราเอล คุณไอริณเธอไม่ค่อยเปิดเผยตัวเท่าไหร่ แต่ก็เป็นนักเขียนโปรแกรมที่ถูกจับตามองของคนภายในอย่างมาก ขนาดเจ้าพ่อไอทีคุณรอซส์ยังอยากจะทาบทามเธอมาทำงานเลยครับ” “ทำไมฉันไม่รู้เรื่องนี้” “คุณสนใจเรื่องรับคนเข้าทำงานซะที่ไหนล่ะครับ” “หึยยยยย!!” ชายร่างสูงผู้เป็นเจ้านายกำลังจะง้างมือพร้อมหวดชายที่อยู่ตรงหน้า แต่เขากลับหลบก่อน “ยังไม่จบครับ ยังไม่จบอย่าพึ่งโมโหสิ” “พูดต่อ” “คุณรอซส์ไม่ทราบเรื่องคุณกับคุณไอริณหรอกครับ แล้วเท่าที่ทราบคุณไอริณยังไม่ได้เซ็นสัญญากับที่ไหนนะครับ รีบดึงตัวมาทำงานบริษัทเรานะครับ จบมาคงมีแต่คนมาแย่งตัวไปแน่นอน ดูเหมือนเธอจะใกล้จบเร็วๆนี้แล้วด้วย อย่าให้คุณรอซส์มารู้ทีหลัง แล้วมาบอกว่าคุณไม่มีปัญญาพาน้องมาร่วมทีมนะครับ” “โธ่เว้ยไอ้นี่!!” พาคิณง้างมือพร้อมหวดชายที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง แต่เขาก็เหมือนจะรู้ทันทุกครั้ง “นี่ผมทำเพื่อบริษัทอยู่นะครับ” “อยากได้ตัวเธอก็ต้องช่วยฉัน” - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -