บทที่2 คืนนี้ไปไหนดี

หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็ได้ทายาอยู่ในห้อง ทันใดนั้นฉันได้ยินเสียงที่ดังจากข้างนอกอย่างกึกก้อง ฟังดีดีๆอีกที เหมือนชายหญิงกำลังมีอะไรกันอยู่ ฉันได้เปิดประตูออก และมองออกไปทางหน้าต่าง ทันทีนั้นก็ได้เห็นกับตา "อุ้ย！......อย่าทำแบบนี้เลย......" "ที่รัก เธอยอดเยี่ยมมากเลย！" "กันต์ เธอลีลาสุดยอดเช่นนี้ ภรรยาเธอคงมีความสุขมากสินะ "ถุ้ย！" กันต์ได้ทำเสียงเหมือนขะยะแขยง "ผู้หญิงพันธุ์นั้นก็เหมือนของใช้มือสอง ก่อนแต่งงานทำเป็นเล่นตัวอย่างกับเป็นสาวพรหมจรรย์ แตะยังไม่ให้แตะ ทำให้กูหวั่นไหวมาก หลังแต่งงานถึงได้รู้ทั้งหย่อนยานและแก่สิ้นดี กูซวยแท้ๆ！" นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันได้ยินสามีด่าฉัน แต่ในใจก็รู้สึกที่จะอดแค้นไม่ได้ ฉันยืนอยู่หน้าประตู กำกำปั้นไว้อย่างแน่น ตัวสั่นไปหมด เขาส่งตัวฉันไปนอนกับเจ้านายเขา ฉันคิดว่าถ้าเขาได้เลื่อนขั้นตำแหน่งเมื่อไหร่ เราคงจะได้กลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เขากลับพาผู้หญิงอื่นมาหยามหน้า และยังว่าร้ายฉันลับหลัง จะให้ฉันทนยังไงไหว！ "ปั้ง！" ฉันได้พลักประตูอย่างสุดกำลังเข้าไป เดินไปที่โซฟามองดูชายชั่วหญิงเลวที่มันกำลังร่วมเสพสุขอยู่ "กันต์ นี่นายกำลังทำผิดกับฉันอยู่นะ?" "นี่เธอ เธอทำไมอยู่ที่บ้าน? ให้เธอไปหาภาคินไม่ใช่หรอ?" ทันทีที่กันต์ได้เห็นฉัน เขาก็มีสีหน้าที่ตกใจ "ฉันทำเพื่อเธอทุกอย่างเพื่อให้เธอได้สำเร็จในการงาน ฉันต้องไปนอนกับผู้ชายอื่น แต่ลับหลังฉันเธอกลับทรยศฉันใช่ไหม? นายไม่กลัวบาปกรรมบ้างหรอ?" ฉันโกรธและโมโหมาก ทั้งด่าทอและพยายามฉีดเสื้อของเขา ร่างของกันต์ยังนอนทับผู้หญิงคนนั้นอยู่ ฉันกระชากร่างเขาออกมาอย่างสุดกำลัง กันต์โมโหมาก ได้ตบหน้าฉันอย่างสุดแรงเช่นกัน "เพี๊ยะ！" กำลังของผู้ชายแรงยิ่งนัก ฉันถูกตบจนล้มไปอยู่กับพื้นไม่สารถลุกขึ้นมาได้ กันต์ยังไม่หายโกรธ เขาได้ใช้เท้ามาถีบท้องฉันอย่างสุดแรง ฉันทนเจ็บไม่ไหวได้แต่หดตัวนอนอยู่กับพื้น "ริสา มึงทำให้งานกูต้องพัง！ เชื่อไหมกูจะถีบมึงให้ตายไปเลย?" ทันทีที่กันต์ได้เห็นความกลัวของฉัน ก็ได้เข้ามาถีบซ้ำที่ท้องของฉันอีกที สายตาเขาช่างโหดร้ายมาก ผู้หญิงคนนั้นได้เห็นฉันโดนสามีทำร้าย ก็ได้ทำสีหน้าและหัวเราะเยาะใส่ฉัน กำลังผู้หญิงสู้กำลังผู้ชายไม่ได้ ฉันถูกเขาทำร้ายร่างกายจนเลือดอาบไปทั้งตัว ฉันไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย ได้แต่คดตัวและนั่งร้องไห้อยู่อีกมุม "ไส่หัวออกไป！ ขื่นอยู่ที่นี่ต่อกูจะเอาให้มึงตาย！" ฉันกลัวและเจ็บมากเหลือเกิน ได้แต่รีบเก็บเสื้อผ้าตัวหนึ่งและรีบวิ่งออกไปจากบ้านหลังนี้ ฉันเดินคนเดียวอยู่บนถนนเหมือนคนร้ายวิญญาณ ผู้คนมากมายก็มองดูฉันด้วยความสงสัย ฉันเลือดอาบทั้งตัว ได้แต่ก้มหน้าและรีบเดินไปข้างหน้าอย่างเร็ว ฉันได้หาเก้าอี้ตัวหนึ่งมานั่งพัก พอเงยหน้าขึ้นก็ได้เห็นตึกชั้นสูง หน้าตึกมีผู้คนเดินไปมา จากนั้นแต่ละห้องก็ได้เปิดไฟสว่างขึ้นมา แต่ทำไมแสงไฟที่นี่ถึงไม่ใช่เปิดเพื่อฉันหล่ะ ฉันได้ล้วงดูกระเป๋า แม้แต่เศษเงินยังไม่มีติดตัว คืนนี้ฉันจะไปไหนได้?