บทที่ 10 มีดได้เฉือนไปที่เนื้อ

ฉันได้กลับบ้านอีกครั้งกันต์ได้ตื่นและออกไปแล้ว ฉันพักอยู่บ้านอีกหลายวันระหว่างนี้กันต์ไม่เคยกลับมาที่บ้านเลยฉันได้ดูคลิปของฉันที่ถูกแพร่งทางโซเชียลจากนั้นไม่รู้มีพลังอะไรบางอย่างมาช่วยไว้เกี่ยวกับคลิปวีดีโอของฉันได้ซบเซาลงไป ฉันยังคิดว่าฉันคงจะโชคดีแล้ว วันนั้นฉันได้ร้ายเดียงสามากคิดว่าสวรรค์คงจะเมตตาฉันสักครั้งแต่ไม่เป็นเช่นนี้เลยเมื่อก่อนไม่เคยตอนนี้ก็ไม่เคย ในคืนวันนี้ฉันได้นอนหลับอยู่จุๆก็ได้มีมือที่ใหญ่มาลากตัวฉันออกจากเตียง ฉันลืมตาดูที่แท้คนที่ลากฉันก็คือกันต์นี่เอง "ลุกขึ้นมา!ไปโรงพยาบาลกับฉันหน่อย!" ฉันถาม"มีอะไรเหรอ?" หน้าตากันต์บูดมาก"ปิงปิงเกิดอุบัติเหตุแล้ว!ไตทั้งสองได้ร้าวหากยังไม่รีบเปลี่ยนไตอีกก็คงจะไม่ไหวแล้ว!" ฉันได้แต่หัวเราะ"เขาเปลี่ยนไตมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย!" "ริสาถ้าหากฉันหาไตมาเปลี่ยนได้แล้วฉันจะมาหาเธอทำไมหล่ะ?" "แล้วทำไมไม่ใช้ไตของเธอเอง?" "ของฉันได้ทดสอบดูแล้วไม่ผ่าน!" "งั้นเธอก็ไปหาแม่เธอสิหรือไม่ก็หาพี่สะไภ้ใหญ่และพี่สะไภ้รองของเธอก็ได้พวกเธอทั้งหมดชอบหยางปิงปิงมากไม่ใช่หรอ?ถ้าชอบขนาดนั้นก็เฉือนไตให้เขาข้างหนึ่งสิ!" "ริสาแม่ฉันแก่มากแล้วจะบริจาคไตได้อย่างไร?"กันต์ได้ตะหวาดฉันทีหนึ่ง"เธอทำไมใจร้ายอย่างนี้?ปิงปิงเขาได้ตั้งครรภ์ลูกฉันอยู่ถ้าหากลูกไม่มีแล้วเธอจะทนเห็นเขาตายต่อหน้าหรือ?" ฉันหัวเราะประชดจนน้ำตาไหล "เธอได้แย่งสามีฉันไปแล้วตอนนี้ยังจะเอาไตของฉันไปอีก?เหลวไหลฉันจะไม่รับปากเด็ดขาด!" "เธอไม่รับปากคงไม่ได้แล้ว!" ฉันเห็นหน้ากันต์ได้โหดร้ายมากจากนั้นก็ได้มีของแข็งมาทุบที่ท้ายทอยฉันอย่างแรงหน้าฉันมัวมืดสักพักฉันก็ได้สลบไป หลังตื่นมาอีกครั้งฉันก็ได้ถูกคนกดฉันอยู่บนเตียงผ่าตัดแสงไฟที่สว่างได้ส่องมาที่ตาฉันฉันพยายามลืมตาก็ได้เห็นข้างหลังผู้สวมใส่เสื้อสีขาวมีหมอเดินไปมาต่อหน้าฉันฉันยังได้ยินเสียงหมอพูดคุยกันด้วย "ทุกอย่างปกติทำการผ่าตัดได้" ฉันรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่ไหลผ่านหน้าฉันส่ายหัวอย่างสุดกำลังอยากบอกเขาว่าอย่าทำการผ่าตัดแต่ฉันได้ถูกวางยาสลบมีความรู้สึกแต่ขยับไม่ได้ ฉันใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่เพื่อจะขัดขืนแต่ฤทธิ์ยาก็ได้ออกแรงมากขึ้นฉันหน้ามืดตามัวไปหมดไม่นานนักฉันก็ได้ยินเสียงมีดที่เฉือนเข้าที่เนื้อทุกอย่างชัดเจนเหลือเกินเสียงที่เฉือนเนื้อมันช่างน่ากลัวเหลือเกิน