บทที่ 6 : ความบังเอิญ

“พี่สมัครไว้ก่อนหน้านี้แล้ว” “แล้วพี่ว่าไง” “ปฏิเสธไปแล้ว” “วันนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นใช่มั้ย” “ริญา พี่กับคุณธนา เรา...” ไม่มีคำอธิบายต่อจากนี้ มีเพียงเสียงสะอื้นที่หญิงสาวผู้เป็นพี่ร้องออกมา “ไอ้เลว!!...ฉันจะไปจัดการมัน” “อย่า!!...อย่าไปยุ่งกับเค้า” “แล้วเรื่องที่พี่ไม่ได้งานที่อื่นก็เพราะเค้าด้วยใช่มั้ย” “ก็น่าจะใช่ บางบริษัทก็ไม่ได้บอกพี่ตรงๆ บางบริษัทก็ไม่พูดอะไร แต่พี่ก็พอรู้ว่าเค้ามีอำนาจพอที่จะทำเรื่องพวกนี้” “เค้าต้องการอะไรกันแน่ ต้องการบีบให้พี่ทำงานกับเค้างั้นเหรอ” “ช่างเถอะ ปล่อยเค้าไป พี่ได้จ๊อบเสริมแล้ว” “ไอ้แก่ตันหากลับ ลูกก็มีแล้วยังจะทำเรื่องเลวๆแบบนั้นอีก อย่าให้เจอนะ” ถึงแม้บุคคลที่สามที่เอ่ยเอ่ยถึง ธนา ธนะวรกิจ ชายวัยกลางคนที่เธอเคยเจอจะไม่ได้ดูแก่เหมือนตาเฒ่าพุงพลุ้ยก็ตาม แถมยังดูมีภูมิฐานสมฐานะ หน้าตาสุขุมนุ่มลึก สามารถกระชากใจสาวน้อยสาวใหญ่ได้เป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม เขาก็เป็นได้แค่ไอ้แก่บ้ากามที่กล้ามาทำร้ายพี่สาวสุดรักสุดดวงใจของเธอ “เรื่องมันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ” “ที่พี่ไม่ยอมให้ติดต่อพี่รุสไปอีกเพราะเรื่องนี้ใช่มั้ย” อึกกกกกกกกก!!...อาลิสาหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่สามารถติดต่อกลับไปหารุสได้อย่างสนิทใจอีกแล้ว เธอสกปรกเกินไปที่จะยืนอยู่เคียงข้างชายคนนั้น “ไม่เป็นไร ฉันดูแลพี่ได้ พี่ห้ามไปทำงานที่นั่นเด็ดขาด ไม่ว่าเค้าจะบีบเรายังไง ไม่มีที่ให้เรายืนขนาดไหน ฉันก็ไม่ให้พี่กลับไปที่บริษัทนั้นเด็ดขาด” “แล้ววันนั้นเธออยู่ไหน ตั้งแต่ได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลพี่ก็ตามหาเธอทั่วร้าน พี่โทรติดต่อหากว่าเธอจะโทรกลับมา” “เกิดเรื่องนิดหน่อย” “เล่ามาให้หมด” “เหมือนกันทั้งพ่อทั้งลูกห่างไว้ให้ไกลดีที่สุด” “หมายความว่าเธอกับคุณธีร์” “ไม่ต้องไปยกย่องไอ้คนพันธ์นั้นถือซะว่าทำบุญทำทาน” “วันนี้ไม่ต้องรอทานข้าวเย็นนะ ฉันกลับดึก” “ไปไหนอีกแล้ว” “มีงานที่มหา’ลัยต้องเคลียร์นิดหน่อย” “ดึกมากมั้ย” “ไม่ต้องรอนะ นอนก่อนได้เลย” หญิงสาวพูดจบก็เดินออกจากห้องไปเธอจะให้พี่สาวรู้ไม่ได้ว่าเธอรับงานกลางคืนเป็นพนักงานดูแลลูกค้าในร้านอาหาร นักศึกษายังเรียนไม่จบอย่างเธองานที่ได้มาก็เลือกไม่ได้มาก หลายคืนแล้วที่เธอต้องออกมาข้างนอกและมาแต่งหน้าแต่งตัวที่ร้าน - - - ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง - - – “ริญา!!” “ลิสา!!” “ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ได้” “ฉันต่างหากที่ต้องถามพี่หมายความว่ายังไงทำไมแต่งชุดแบบนี้ แต่งหน้าแบบนี้” “แล้วเธอล่ะริญา ฉันบอกให้เธอแค่ตั้งใจเรียนก็พอ แล้วนี่อะไร” “ที่พี่บอกว่าได้งานแล้วคืองานนี้งั้นเหรอ” “แล้วเธอล่ะ ที่บอกจะไปเคลียร์งานที่มหา’ลัยดึกๆทุกคืน” “โอเคร งั้นเรามาเคลียร์กันตรงนี้เลย” “เธอต้องกลับไปฉันทำงานนี้เอง” “ไม่!!...พี่นั่นแหละที่ต้องกลับไป พี่ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมผู้ชายมักมากพวกนั้นหรอก” “ก็แค่ลูบๆคลำๆ พี่ไม่มีอะไรจะเสียหายแล้ว” “ลิสา!!...เพราะไอ้แก่บ้านั่นใช่มั้ย ทำให้พี่สาวที่แสนดีของฉันเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้” “แล้วคิดว่าพี่จะปล่อยให้เธอทำเรื่องพวกนี้คนเดียวรึยังไง” “สองคนนั้นน่ะ ออกมาได้แล้ว ไปรับแขกโต๊ะนั้นให้ทีดูแลให้ดีล่ะวีไอพีเลยนะเค้าต้องการเด็กใหม่” ระหว่างที่หญิงสาวทั้งสองคุยกันก็มีเสียงของคุณเชน ผู้จัดการร้านดังแทรกขึ้นมา “ได้ค่ะ / ค่ะคุณเชน” ทั้งสองขานรับผู้จัดการร้านก่อนเดินออกไปพร้อมกัน “ไหนๆเราสองคนก็รับงานเค้ามาแล้ว อย่าให้เสียงาน เอาไว้จบวันนี้ค่อยกลับไปคุยกัน” หญิงสาวทั้งสองคนออกอาการชะงักเล็กน้อยเมื่อชายที่อยู่ตรงหน้าคือชายสองคนจากตระกูลหวัง หวังจางและหวังต๋าหัว “หื้ม?!?” ชายทั้งสองจ้องมาที่หญิงทั้งสองคนไม่วางตา อาริญาเดินตรงไปนั่งข้างๆหวังจางอย่างวางตัว อาลิสาก็เช่นเดียวกัน เธอทั้งสองยังจำได้ว่าชายทั้งสองนี้คือคนที่อยู่คุยธุรกิจในวันนั้น ใจเย็นไว้ก่อน พวกเขาอาจจะจำเธอไม่ได้ เพราะเขาก็ดีลธุรกิจและพบเจอผู้หญิงมากมาย “พวกเราตามหาเธอให้วุ่นหายมาอยู่ที่นี่เอง” นี่พวกเขาจำได้งั้นเหรอ!!...หญิงสาวออกอาการสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ต้องทำท่าทีให้ปกติมากที่สุด เขาคงจะไม่มาเล่นงานพวกเราเรื่องวันนั้นหรอกมั้ง “เอ๊ะ?!?...คุณหวังจางตามหาพวกเรามีอะไรรึเปล่า” “ว้าวววว!!...จำชื่อฉันได้ด้วย แค่จะขอบคุณเรื่องวันนั้น ถึงแม้แผนเราจะไม่สำเร็จทั้งหมด แต่ก็ได้ข้อมูลบางส่วนของตระกูลธนะวรกิจมา” “เรารับงานมาแล้วก็ต้องทำให้เต็มที่ค่ะ” เอือกกกกกกกกก...วันนั้นฉันไม่ได้จะช่วยคุณ ฉันเลือกช่วยธนะวรกิจเพราะพี่รุส เฟอร์เดลว่าที่พี่เขยฉันต่างหาก แต่ก็เอาเถอะ เขาจะเข้าใจว่าแบบนั้นก็ไม่แปลก เพราะเธอกับพี่สาวเหมือนทำแบบนั้นจริง มันก็เป็นสิทธิ์ของเขาเล่นตามน้ำไปก่อนละกัน “จริงสิ พวกเรายังไม่ได้จ่ายค่าตอบแทนให้เลย ฉันขอเบอร์ติดต่อเธอไว้ได้มั้ย” “แค่คุณเซ็นเช็คให้พวกเราตอนนี้ก็ได้แล้วค่ะ เราไม่น่าจะมีการติดต่อเรื่องอื่นอีก” “แล้วถ้าผมสนใจให้พวกคุณไปทำงานที่บริษัทล่ะครับ” หวังต๋าหัวชายวัยกลางคนที่ยังคงดูมีเสน่ห์ดึงดูดสาวๆนั้นเปรยขึ้นมาอย่างสุภาพพร้อมกับมองหน้าอาลิสาหญิงสาวที่อยู่ข้างกาย - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -