บทที่ 6 หัวใจด้านชา

ในห้องนอน ฮาวายหลับตาลงตัดทบสนทนาทุกอย่าง ฟีนิกรู้สึกผิดอย่างที่ไม่ค่อยเป็นมาก่อน เขาหอมลงบนหน้าผากของเธอเบาๆครั้งหนึ่ง : “ คุณเลิกติดต่อกับผู้ชายคนนั้น ต่อไปเราอยู่ด้วยกันดีๆ ” ฮาวายลืมตามองเขา รู้สึกตลก ฟีนิก คุณสงสัยความรักที่ฉันมีต่อคุณได้ยังไงกัน? อาจจะเป็นเพราะน้ำตาของฮาวายมีอิทธิพลมากเกินไป ฟีนิกนิ่วหน้า : “ คุณรู้อยู่แล้วว่าผมไม่ชอบให้คุณยุ่งเกี่ยวกับคนอื่น ผมทำงานอย่างเอาเป็นเอาตายข้างนอกเพื่ออะไร ก็เพราะจะให้คุณมีชีวิตที่ดี คุณล่ะ สบายๆอยู่บ้านแล้วยังเป็นเพื่อนกับพวกคนที่ไม่ดีข้างนอกอีก! ” หัวใจของฮาวายด้านชาไปแล้วจริงๆ เวลาเก้าปีเหลือแต่การทะเลาะกันและความเสียใจ เธอพลิกตัวลุกขึ้น ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหนถึงได้ดันเขาออกไปนอกประตู พูดเสียงแหลมว่า : “ คุณไสหัวไปนะ! ฉันไม่อยากเห็นคุณ! ” มองประตูที่ปิดสนิท หมัดของฟีนิกกำแน่นแล้วคลายออกไปมา สุดท้ายแล้วก็หันหลังจากไปอย่างโมโห ไม่ใช่ว่าเขาก็ไม่มีอารมณ์! ฟังเสียงรถห่างออกไป ฮาวายพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ พิงอยู่กับชักโครกคล้ายกับว่าจะอาเจียนเครื่องในออกมาหมด หลังจากผ่านไปประมาณสิบกว่านาที ฮาวายมองสิ่งที่อาเจียนออกมาพร้อมกับเลือด ปิดหน้าไว้หัวเราะอย่างขมขื่น เสียงสะอื้นต่ำอย่างสิ้นหวังและว่างเปล่าเล็ดลอดออกมาจากนิ้วมือ “ ฟีนิก ฉันก็ไม่ใช่คนที่ปืนและดาบฟันแทงยิงไม่เข้า ฉันเหลือเวลามีชีวิตอีกไม่มากแล้ว คุณเป็นแบบนี้จะให้ฉันไปพบกับพ่อแม่ของฉันได้ยังไงกัน? ” ฮาวายถูกเสียงกริ่งประตูรบกวนทำให้ตื่น เธอลืมตาอย่างเบลอๆ ในห้องมืดสลัวและเงียบสงัด แยกไม่ค่อยออกว่านี่เป็นฝันที่น่าเศร้าหรือว่าเป็นความจริงที่โดดเดี่ยว ฮาวายรอให้ความเจ็บปวดหายไปอย่างกังวล เธอไปเปิดประตูอย่างลำบากแต่เมื่อมองเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็อึ้งไป “ คุณมีธุระอะไรคะ? ” เธอถาม “ คุณคือฮาวาย? ” เอเรียอึ้งเล็กน้อย เธอเคยเห็นฮาวายมาก่อน ตอนนั้นแค่เหลือบมองจากไกลๆ แม้จะไม่ได้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางก็ไม่สามารถปกปิดความสวยของใบหน้านั้นได้ แต่ว่าตอนนี้ ผู้หญิงตรงหน้านี้แก้มตอบ เหมือนกับหุ่นเชิดที่ถูกจับสวมใส่เสื้อผ้า ไม่มีชีวิต คนแบบนี้ก็มีค่าให้ฟีนิกซ่อนและเก็บไว้หรอ? เอเรียได้ใจยื่นของในมือไปให้เธอ พูดพร้อมรอยยิ้มว่า : “ คุณดูสิ นี่เป็นลูกของฉันกับฟีนิก ” ฮาวายหลุบตาลงต่ำน้อยๆ ในใจชาหนึบไปหมด ไม่ใช่แค่เพราะเด็กคนนี้ แล้วยังเป็นเพราะ “ ฟีนิก ” ที่ออกมาจากปากของเอเรีย ฟีนิก คุณเคยบอกว่าจะอยู่ด้วยกันดีๆ ก็คือหลังจากปลอบใจฉันแล้วก็มีครอบครัวอีกครอบครัวหนึ่งข้างนอก? “ คุณเอเรียคะ คุณมาก็เพื่อจะให้ฉันดูลูกเก็บคนนี้? ” ฮาวายพูดเสียงเบา แต่คำพูดนั้นแทงใจจนเกียรติของเอเรียไม่เหลือชิ้นดี “ คุณได้ใจอะไร คุณรู้ไหมว่าสามปีมานี้ ประธานฟีนิกพูดอยู่บนร่างของฉันว่าคุณไม่โรแมนติก บอกว่าคุณก็แค่ไม่ปล่อยเขาไปเพราะเวลาหลายปีมานี้ที่พวกคุณอยู่ด้วยกันมา ตอนนี้ท่าทางอย่างกับผีของคุณยังเอาฟีนิกไว้ทำอะไร?! ” เอเรียพูดอย่างดุดัน ฮาวายมองเธอกรีดร้อง รู้สึกตลกอย่างควบคุมไม่ได้ กำลังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่วินาทีที่สายตามองไปยังลำคอของเอเรีย สีหน้าของเธอก็ซีดราวกับกระดาษทันที เธอเดินไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง ดึงเสื้อของเอเรียออก จากนั้นดวงตาของเธอก็แดงก่ำทันที เธอดึงสร้อยเส้นนั้นแล้วถามว่า : “ นี่...... นี่เอามาจากไหน? ” ไม่ว่ายังไงเอเรียก็มีแรงมากกว่าเธอที่เป็นโรค เอเรียแย่งของสิ่งนั้นออกมาจากมือของเธออย่างไม่เปลืองแรงสักนิด พูดว่า : “ ฟีนิกให้ฉัน คุณยากจนถึงขั้นเป็นบ้าไปแล้วหรอ ถึงยังอยากจะแย่งของจากบนร่างคนอื่น! ” “ นั่นเป็นของๆฉัน! ” ฮาวายตะคอกออกมา ดันเอเรียไปติดกำแพงอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น อยากจะแย่งสร้อยคอของเธอกลับมา เธอจะลืมไปได้ได้ยังไงกัน ตอนนั้นฟีนิกเพิ่งทำงานได้ไม่นาน เขาใช้เงินเดือนทั้งเดือนซื้อสร้อยคอคู่เป็นของขวัญที่ระลึก แม้ว่าจะไม่ใช่เกรด A แต่ฮาวายจะสวมไว้อยู่ตลอดเวลาจนถึงตอนนี้อย่างกับของรักของหวง ฟีนิก คุณสามารถเอาของที่เป็นคำมั่นสัญญาของเราให้กับคนอื่น! ฮาวายเป็นบ้าไปแล้วดวงตาแดงก่ำ เอเรียเองก็ไม่ยอมอ่อนข้อ ทั้งสองคนดันไปดันมาอยู่ตรงระเบียงทางเดิน “ กรี๊ด—— ” เอเรียโงนเงนโซเซแล้วขาก็ลื่นกลิ้งตกลงไปตามบันได เมื่อเธอหยุดกลิ้งก็กดท้องไว้แล้วร้องออกมาอย่างโหยหวน : “ ลูกของฉัน...... ” ฮาวายมองเลือดที่ค่อยๆซึมออกมาจากกลางขาของเธอ ก็ล้วงมือถือออกมาอย่างตื่นตระหนกโทรไปยังเบอร์ของโรงพยาบาล......