บทที่11 เหล้าที่ถูกวางยา

หลังจากที่พวกเสี่ยคัดเลือกสาว ๆ ที่ตัวถูกใจชื่นชอบแล้ว พี่ศรีก็เดินจากไป พวกเรารินเบียร์เหล้าให้เสี่ย ๆ ได้ดื่มด่ำกัน ต่อมาก็ไปคัดเลือกกดเพลงให้เสี่ย เสี่ยบางคนชื่นชอบขับร้อง ส่วนบางคนก็ไม่ได้ชื่นชอบ เสี่ยบุคลิกขี้เล่นอย่างเสี่ยพงษ์ที่นั่งถัดจากฉันเขาชื่นชอบขับร้องเป็นอย่างมาก เขาเป็นคนขับร้องเพลงแรก ชื่อเพลงอำลาเมียน้อย เขายื่นโยกขับร้องอยู่หน้าจอเพลง ร้องเสียงแหลมดังลั่นออกมา ขับร้องไปพร้อมกับสาว ๆ ทั้งสองของเขา ร้องอย่างโศกเศร้าเจ็บระบม ทำงานอาชีพแบบเรา ไม่มีเวลาได้ขับร้องเพลงมากนักหรอก บางครั้ง ชายหนุ่มมากมายมาอัดแน่นเต็มห้อง เพื่อระบายผ่อนคาย บางก็มาเจรจาธุรกิจ พอเวลาที่พวกเขาไม่ขับร้อง ก็มามั่วสุมหมกมุ่นอยู่กับพวกเรา เสี่ยพงษ์ขับร้องอย่างร่าเริงมีความสุข มือไม้โอบกอดสลับไปมา จูบซ้ายที ขวาที ทว่าดูจากท่าทางแล้ว ค่ำคืนนี้คงจะควงสองเลยทีเดียว? ฉันว่านะ หลังเพลงจบสิ้นลง เสี่ยชายสะกิดเอวบางฉันอย่างเบามือ เพื่อส่งสัญญาณให้ไปรินเหล้าให้เสี่ยพงษ์ เวลานี้รินเบียร์เหล้าให้มันไม่ใช่เรื่องขัดใจอยู่แล้ว เพราะปกติแล้ว ใครที่ขับร้องเพลงจบลง ก็ต้องมีคนไปบริการรินเหล้าเบียร์เสิร์ฟให้เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เมื่อฉันลุกยื่นขึ้น ผู้ชายคนอื่นต่างยกแก้วเบียร์ขึ้นเรียงเป็นแถวเพื่อเตรียมพร้อมให้ฉันรินเบียร์ให้ "เสี่ยพงษ์ร้องเพราะเสนาะหูมากเลยค่ะ ฉันขอเชียร์สกับเสี่ยแก้วหนึ่งค่ะ" ฉันยกยื่นแก้วขึ้น อย่างมั่นอกมั่นใจ เสี่ยพงษ์พยักหน้าหงึก ๆ แล้วกวาดสายตามาทางฉัน แล้วยกแก้วเหล้าเบียร์ขึ้นอย่างไม่ต้องคิด ชนประสานกับแก้วเบียร์ฉันอย่างเบามือ เขาเงยหัวขึ้นเล็กน้อย เท่านั้นเองเหล้าเบียร์ในแก้วก็หมดลง โดยที่ยังไม่ทันได้ยินเสียงกลืนดื่มเลย เหล้าเบียร์ก็หายไปพริบตาแล้ว ฉันใจเต้นรัวแรงไม่เป็นจังหวะ เมื่อเขาจ้องมองฉันไม่ลับสายตา เพราะสายตาคู่นั้นจ้องประสานกับฉันอยู่ ราวกับสัตว์ป่าดุร้ายที่จ้องมองล่าเหยื่อของตัวเอง อุส่าดื่มด่ำมันจนหมดอย่างไม่ง่ายดายเลย ไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว เขาถึงพยักหน้าลง เพื่อสะกิดให้ฉันไปได้ ฉันจึงร้อนร้นมานั่งกับเสี่ยชาย เสี่ยชายจ้องมองฉันแล้วแสยะยิ้ม พลางบีบจับมือนุ่มนวลฉันไว้ "ทำไมถึงตระหนกหวาดกลัวถึงเพียงนี้หละ?" เขามองฉันพลางยิ้มออกมา ฉันรู้เพราะทุกครั้งคราที่ตระหนกกลัว มือไม้จะเย็นเฉียบอย่างน่าสลด "ผมยังอยู่ข้าง ๆ " เขาเอ่ยต่อ แล้วดึงโอบร่างฉันเข้าอกใหญ่ ฉันอยู่ในอบกอดแสนละมุนละไมนั้นอย่างเงียบสงัด แล้วได้ยินเสียงนั้นแวบแผ่วมา "เดี๋ยวคุณก็ไม่ต้องไปบริการรินเบียร์ให้คนอื่นแล้ว" ฉันรีบพยักหน้ารับ พลางเงยหน้าขึ้นมองเขาแวบหนึ่ง ปลายคางที่แหลมคม เสียงเซ็กซี่กระเส่าดังลั่นอยู่ในลำคอ ทำให้อดกลั้นใจไม่ไหวอยากกัดกลืนกินสักตอนนี้เลย เขาน่าจะสัมผัสได้จากสายตาเย้ายวนของฉัน แล้วก้มหน้างุดลงมา เขม่งริมฝีปากอย่างเชื่องช้า "อยากจะกัดกลืนฉันอีกแล้วเหรอ?" ฉันได้แต่เม้มปากอมยิ้มเก้อ ฉันแสดงท่าทีอาการได้ชัดเจนขนาดนั้นเชียวเหรอ "คืนนี้จะจัดให้เข็ดเลย" เขาเอ่ยเสียงชอบใจ น้ำเสียงอ่อนโยนอย่างไม่อาจเปรียบ"แต่ตอนนี้ยังกัดไม่ได้นะ" ใบหน้าบางรู้สึกร้อนแผ่วแรง ที่เห็นอากาศจากฉันมันขนาดเลยเหรอ? ไม่ไม่ไม่ พูดออกมา "จะให้กัดจนเข็ด" คนที่พูดแบบนี้ บวกกับสายตาคมคายดวงนั้น เขาสิเสือสองบุคลิก! บัดนี้เสือร้ายได้กระชากถอดเสื้อเชิ้ต โยนแว่นทิ้ง ประกบริมฝีปากลงแนบชิดอย่างอุ่นละมุนละไม ภายใต้ลมหายใจอุ่นและแก่นกายที่อุ่นไอ จนฉันเองก็ลืมว่ายังคนมีเสือดุอีกตัวที่ยังคอยจับจ้องฉันไว้อยู่ เขาเพียงจ้องมองแวววับฉันแบบผ่าน ๆ เมื่อตอนที่ไปรินเบียร์ให้ เวลาสายตาคู่นั้นจ้องสาดส่องมองมายังฉัน มันไม่ต่างอะไรจากที่เขามองผู้หญิงคนอื่นเลยสักนิด เพราะฉะนั้น เสี่ยชายเลยไม่ทันรู้ การนั่งชุลมุนกับวงยังคงดำเนินต่อไป ฉันพบว่าภายในห้องนี้ มีเสี่ยชายกับเสี่ยพงษ์เป็นจุดเด่นดึงดุด เสี่ยพงษ์น่าจะเป็นพวกมาเฟียค้าของผิดกฎหมาย ผู้คนที่เขาพามาด้วยล้วนเป็นสายเดียวกันทั้งนั้น ซ้ำยังเห็นพวกเขาใส่ของมึนเมาลงในแก้วด้วย พอผ่านไปสักพัก จนเหล้ากลมหมดไปหลายขวด ในความแรงของฤทธิ์เหล้าและยานั้น จนแสดงสีชัดแจ๋วอยู่บนใบหน้าผู้คนพวกนั้น เมื่อแก้วเหล้าแก้วหนึ่งที่มีส่วนผสมของสิ่งมึนเมาไว้ แล้วเอ่ยให้ฉันดื่มมัน เสี่ยชายก็ยื่นรับอย่างเร่งรีบ