บทที่ 2 ท่านประธานภัครต้องการผู้หญิงคนหนึ่ง ขอยืมตัวเธอหน่อย…

ภัครนอนอยู่บนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะถอดเสื้อผ้า โดยมีมือข้างขวาทาบไว้บนหน้าผากตามความเคยชิน จากนั้นหลับตาพักผ่อน เพราะเรื่องที่อเมริกาทำให้เขาต้องไปกลับถึง 4 รอบ และด้วยทามโซนที่ต่างกัน จึงทำให้ปวดหัว เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ภัครขมวดคิ้ว จากนั้นรับสาย “ พี่รองครับ คืนนี้เราออกมาเจอกันหน่อยสิครับ พี่สาม พี่สี่ และน้องหกก็มา พวกเราไม่กินข้าวด้วยกันนานแล้วนะครับ พี่คงไม่ได้ไม่มีสาวให้ควงอีกแล้วใช่มั้ยครับ? ฮึๆ พี่สามบอกว่าพี่เป็นแน่ๆ พวกเราก็เกือบจะเชื่อกันแล้วนะครับ” ภาคภูมิคุยกับพี่ชายแบบติดตลก มีเรื่องให้ภัครต้องรู้สึกหงุดหงิดอีกจนได้ เขาลุกขึ้นนั่ง พร้อมบอกกับปลายสาย “ รู้แล้วหน่า เจอกันสองทุ่มละกัน” ชายหนุ่มเปิดประตูพร้อมบอกกับผู้ช่วยของตน “ช่วยหาผู้หญิงมาให้ฉันคนหนึ่ง คืนนี้สองทุ่มฉันมีนัด” “แล้วท่านประธานต้องการผู้หญิงประมาณไหนครับ” พชรถามเจ้านาย ประตูถูกปิดลง พชร : “......” ท่านประธานของเขาดีทุกอย่าง หน้าตาดี หุ่นดี ชาติกำเนิดดี ไม่ดีก็ตรงไม่ถูกโฉลกกับผู้หญิง คุณหญิงแนะนำผู้หญิงให้มากมาย แต่ท่านประธานไม่แม้แต่มอง บางครั้งถึงกลับไม่ไปเลย พชรถึงกับถอนหายใจ คู่ควงชั่วคราว เขาต้องติดต่อไปที่แผนกบริการถึงจะเจอ แต่เอ๊ะ ผู้หญิงที่เจอเมื่อกี้ก็สวยใช้ได้เลย ขาดก็แต่การแต่งตัว ถ้าจับแต่งตัวใหม่น่าจะสวยแน่ๆ ชายหนุ่มรีบวิ่งออกไปข้างนอก แต่กลับไม่พบผู้หญฺงคนนั้นเสียแล้ว แต่เอ๊ะตรงหน้าต่างรถเบนซ์มีนามบัตรของเธอนิ พชรถึงกับหัวเราะออกเสียง เดี๋ยวนี้ผู้หญิงที่ทำงานงานด้านบริการ ทุ่มเทกับงานดีจัง พชรกดโทรออกไป “สวัสดีครับ ผมเป็นผู้ช่วยของประธานภัครนะครับ อยากทราบว่าคืนนี้คุณว่างไหม?” “ผู้ช่วยของประธานภัคร?” เอมมิกาแทบจะไม่อยากเชื่อหูตัวเอง “เมื่อกี้คุณเสียบนามบัตรเอาไว้ตรงหน้าต่างรถเบนซ์ใช่ไหมครับ” “เอ่อ ใช่ค่ะ” เอมมิกาตอบกลับไป “ฉันว่างค่ะ ไม่ว่างยังไงก็ต้องว่างค่ะ” พชรฟังจากปลายสายก็พอจะเดาออกว่าหล่อนน่าจะดีใจขนาดไหน จากนั้นหยิบนามบัตรทิ้งลงถังขยะ “คุณคิดชั่วโมงละเท่าไหร่” “เอ่อ…” เอมมิกากำลังพิจารณา ทนายในบริษัทคิดค่าว่าความชั่วโมงละ หนึ่งหมื่นห้าพันบาท แล้วคนไม่มีใบอนุญาติเป็นแค่เด็กฝึกงานอย่างฉันหนึ่งพันยังไม่รู้จะได้รึเปล่าเลย? แต่ฝ่ายนั้นเป็นถึงประธานภัครเลยนะ ถ้าบอกว่าพันเดียวคงดูน้อยไปแน่ๆ “หนึ่งหมื่นห้าพันบาทค่ะ” “ครับ งั้นเย็นนี้ 5 โมง เจอกันที่เซนทรัลชั้นบิวตี้นะครับ” พูดจบพชรก็ตัดสายไป “เยส” เอมมิกาดีใจถึงขั้นกระโดดโลดเต้น ถ้าเธอได้ทำเรื่องฟ้องหย่าของประธานภัครคนนี้ชนะละก็ เธอจะต้องดังในวงการทนายความแน่ๆ และยังมีเงินไปช่วยค่ารักษาของพี่สาวอีก ดีมากเลย เอมมิกาเหลือบมองไปยังโทรศัพท์ของตนเอง ตอนนี้ก็ 4 โมงครึ่งแล้ว ถ้าเข้าบริษัทตอนนี้ก็เลิกงานแล้วแน่ๆ เอมมิกาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแพรวา “คนสวย ถึงบริษัทรึยังจ๊ะ” “ฉันไม่เข้าบริษัทแล้วนะ รูปถ่ายฉันส่งไปให้หัวหน้าทีมแล้ว วางใจได้” “เยี่ยมมาก วันนี้เหนื่อยหน่อยน้า เจอกันพรุ่งนี้น้า บ้ายบาย” “บ้ายบาย” ตอนที่เอมมิกาไปถึงชั้นบิวตี้ของห้างหรู พชรก็ไปถึงแล้ว พชรมองเอมมิกาอย่างพิจารณา ผู้หญิงตรงหน้าพชร มีผิวที่ขาวดุจหิมะ ดวงตาก็กลมโตเปร่งประกายเหมือนดาวบนท้องฟ้า จมูกก็โด่ง ริมฝีปากอวบอิ่ม แก้นิดแก้หน่อย ต้องสวยมากแน่ๆ “ท่านประธานภัครต้องการคู่ควงไปงานเลี้ยงคืนนี้ เธอปลอมตัวเป็นคู่ควงประธานนะ” “อะไรนะคะ?” เอมมิกาถึงกับตกใจ นายภัครโดนภรรยานอกใจเสียใจจนบ้าไปแล้วรึเปล่า ถึงให้ฉันปลอมเป็นแฟนไปงานเลี้ยง ถ้าฉันทำแบบนี้จะซวยไหมเนี่ย? แล้วสรุปเค้าหย่าหรือไม่หย่ากันเนี่ย ! ! !