已经是第一章了
ตอนที่ 323 เราไปด้วยกัน
ตอนที่ 323 เราไปด้วยกัน
ฮ่าฮ่า ปุริมไปกับเพ็ญภัทร์แล้วจริงๆ ตอนแรกเธอยังไม่เชื่อ แต่เมื่อคุณแม่จีรพรพูดออกมาจากปากว่าเพ็ญภัทร์กำลังจะไปต่างประเทศจริงๆ เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เชื่ออีกแล้ว “พรุ่งนี้แม่กับปัณฑาไปที่เมืองดรัลและพาอ้อยกับส้มกลับมาในวันมะรืนนี้นะคะ” ถ้าหากเธอไม่ได้มีอาการติดยา เธอจะต้องไปรับกลับมาด้วยตัวเองแน่นอน
คุณแม่จีรพรตอบตกลงทันที รู้สึกมีความสุขกว่าอะไรทั้งสิ้น วันนั้นจึงถือโอกาสอยู่ที่บริษัทเพ็ญภนต์การขายส่งไม้แปรรูปและเข้าครัวทำอาหารให้เพ็ญนีติ์ทานเองกับมือ อาหารเต็มโต๊ะ ตอนที่ทยอยนำมาเสิร์ฟเพียงแค่มองก็อร่อยแล้ว ครบถ้วนทั้งสีสันและกลิ่นอันหอมหวน และสิ่งที่เข้มข้นที่สุดก็คือรสมือของแม่ ในที่สุดเธอก็ได้ลิ้มรสอาหารที่ลงมือปรุงโดยแม่ของเธอ
ความรู้สึกของการที่มีแม่มันช่างดีจริงๆ
วันถัดมา คุณแม่จีรพรกับปัณฑาก็ออกไปรับอ้อยกับส้มด้วยกัน เรื่องบริษัทขายส่งไม้แปรรูปได้วางโครงการเกือบเสร็จแล้ว เรื่องสาขาก็มอบหมายให้พี่จู๋ตไปทำ อาการบาดเจ็บของเขาก็หายตั้งนานแล้ว ฉารารับผิดชอเรื่องจัดซื้อสินค้า นภนต์รับผิดชอบเรื่องการขยายธุรกิจ เพ็ญนีติ์เองก็ไม่ได้ว่าง ถึงแม้จะไม่เคยเรียนการบัญชี แต่เธอก็อ่านหนังสืออยู่ตลอดเวลาเพื่อเตรียมสอบใบอนุญาตสอบบัญชี จากนั้นก็จะรับมอบอำนาจจากนภนต์เพื่อจัดการเรื่องทรัพย์สินทั้งหมดของบริษัทเพ็ญภนต์
วันนี้เธอเลิกงานแล้ว ปัณฑากับคุณแม่จีรพรกว่าจะกลับก็วันมะรืน หลังอาหารค่ำเพ็ญนีติ์บอกว่าเธอจะออกไปเดินเล่นจากนั้นจึงออกมาจากบริษัทเพ็ญภนต์ ยังไงเธอก็ไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่าปุริมจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนในชั่วพริบตาเดียว
คนเปลี่ยนแต่สิ่งต่างๆ ยังคงเดิม คนจากไปเหลือแต่ความว่างเปล่า เธอมักจะคิดอยู่เสมอว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นในคืนนั้น
เพ็ญนีติ์ยืนเหม่อมองไปยังสถานที่ที่ปุริมเคยไปจากระยะไกล เธอยืนอยู่เป็นเวลานาน นานจนขาทั้งสองข้างเกือบจะไร้ความรู้สึก ทันใดนั้น เสียงแปลกหน้าแต่คุ้นเคยดังเข้ามาในหูของเธอ “คุณผู้หญิงท่านนี้ ดูเหมือนว่าคุณคือ...”
เพ็ญนีติ์ได้สติกลับมา ที่กำลังเผชิญหน้าอยู่คือผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเคยเป็นผู้ช่วยหญิงในห้องครัวของปุริม “สวัสดีค่ะ”
ผู้หญิงคนนั้นกวาดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “สบายดีใช่ไหมคะ?”
“สบายดีค่ะ” เรื่องการแท้งลูกไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ตอนนี้อาการติดยาต่างหากที่ทรมานเธออยู่ทุกวัน
“เฮ้อ บ้านหลังใหญ่โต แต่พอบอกจะแยกย้ายก็แยกย้ายกันไปทันที” ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจ “ทำไมคุณถึงไม่ตามคุณปุริมไปล่ะคะ?”
เพ็ญนีติ์กัดริมฝีปาก ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เขาไปกับเพ็ญภัทร์แล้ว”
“เพ็ญภัทร์? หมายถึงผู้หญิงที่มากับแม่ของเธอแล้วยังมีหน้าตาเหมือนคุณน่ะเหรอ?”
“อืม ใช่แล้ว” เพ็ญนีติ์พยักหน้าและจับจ้องที่ปลายรองเท้า
“ไม่น่าจะเป็นไปได้ คุณเพ็ญภัทร์สลบไปก่อนที่คุณปุริมจะพาเธอขึ้นไปยังห้องรับแขกชั้นบนสุด พอเธอฟื้นขึ้นมาได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก็ออกไปแล้ว ฉันไม่เห็นคุณเพ็ญภัทร์ออกไปคุณปุริมนะ แต่เป็น...แต่เป็น...เด็กผู้หญิงที่อยู่ในห้องใต้ดินคนนั้นออกไปกับคุณปุริมแทน”
“คุณว่าอะไรนะ?” เพ็ญนีติ์เงยหน้าขึ้นแล้วคว้าคอเสื้อของผู้หญิงคนนั้นเข้ามา เธอไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม ทำไมสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้พูดไม่เหมือนกับนรวรเลย?
“ฉัน...ฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น สิ่งที่ฉันพูดคือความจริง” การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของเพ็ญนีติ์ทำให้เธอกลัว นึกว่าตัวเองพูดอะไรที่ทำให้เพ็ญนีติ์โกรธออกไป เธอยังจำได้ว่าคุณปุริมเอาใจใส่ดูแลเพ็ญนีติ์มาก มักจะสั่งกำชับให้ในครัวทำอาหารอย่างนั้นอย่างนี้ให้เพ็ญนีติ์และเลือกแต่สิ่งที่เพ็ญนีติ์ชอบกิน ไม่มีใครรู้ว่าคุณปุริมจะกลับมาอยู่อีกหรือเปล่า ทำงานกับคุณปุริมทั้งเงินเดือนสูงและผ่อนคลาย ดังนั้นเธอจึงไม่อยากล่วงเกินเพ็ญนีติ์
“ไหนคุณพูดอีกครั้งซิ คืนนั้นปุริมออกไปกับใคร เล่าความจริงทั้งหมดที่คุณรู้ให้ฉันฟังก็พอ” เพ็ญนีติ์มองผู้หญิงคนนั้นตาเป็นประกาย เธออยากรู้ความจริงมากจริงๆ
“มันคือความจริง...เขาออกไปกับเด็กผู้หญิงที่ห้องใต้ดินจริงๆ” ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างรีบเร่ง “คุณปล่อยฉันเถอะ ที่ฉันพูดคือความจริง ไม่ได้โกหกเลยแม้แต่คำเดียว”
เพ็ญนีติ์จึงปล่อยมือออกแล้วพึมพำเสียงเบาว่า “ทิพย์ ทิพย์นั่นเอง...” ถ้าอย่างนั้นก็มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว ปุริมพาทิพย์ไปพบกับณภัทร
และการพบณภัทรก็เพื่อเธอ เธอเท่านั้น
เมื่อนึกถึงส่วนผสมและยาเสริมที่จะมีในวันรุ่งขึ้น เพ็ญนีติ์ก็เข้าใจทุกอย่างได้ในทันที จึงรีบวิ่งกลับไปที่บริษัทเพ็ญภนต์การขายส่งไม้แปรรูป นภนต์จะต้องรู้เรื่องทุกอย่างแน่นอน เธอยืนหอบอยู่ตรงหน้านภนต์ “นภนต์ คุณบอกมานะ ในคืนนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นใช่ไหม?” เพราะเมื่อเธอตื่นขึ้นมาปุริมก็ไม่อยู่แล้ว ส่วนนภนต์ก็เข้ามารับเธอ
นภนต์นั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงานอย่างใจเย็น เขายิ้มเล็กน้อย “คืนไหนเหรอ?”
“คืนก่อนที่ฉันจะเลิกยา”
“ไม่เห็นมีอะไรนี่”
“แล้วคุณได้ส่วนผสมของรอยยิ้มของนางฟ้ามาจากปุริมได้ยังไง? อีกอย่าง ยาที่ช่วยในการบำบัดยาเสพติดนั้นเอามาจากไหน?”
“ฮ่าฮ่า ส่วนผสมผมทำการตรวจสอบเกือบเสร็จแล้ว เหลือแค่ต้องเปรียบเทียบกับสิ่งที่นรวรได้มาก็เรียบร้อย ขาดอีกเพียงนิดเดียวเท่านั้น ในส่วนของยาน่ะเหรอ? แน่นอนว่ามันถูกผลิตขึ้นตามผลการทดสอบของผม”
“คุณโกหก ถ้าคุณรู้วิธีตั้งนานแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องทนติดยามาตั้งนาน และไม่จำเป็นต้องใช้ความคิดอย่างหนักเพื่อจะชิงตัวทิพย์มา นภนต์ คุณบอกความจริงฉันมา เกิดอะไรขึ้นกับปุริมหรือเปล่า?” ขณะที่พูดออกไปเช่นนี้ ในหัวของเพ็ญนีติ์ก็เริ่มจินตนาการถึงภาพการปะทะอันดุเดือดที่ปุริมพาทิพย์ไปเจอณภัทรในคืนนั้น มันต้องรุนแรงมากแน่ๆ
已经是最新一章了
加载中
