บทที่ 3 รู้ความจริง

สองแม่ลูกกำลังพูดคุยอยู่ในห้องอย่างมีความสุข ได้ยินเสียง ตุ้บ! ประตูก็ถูกเปิดออก ทั้งสองคนตกใจ หันมามองก็เห็นฐิสาในใบหน้าที่โกรธยืนอยู่ตรงประตู “ทำไมเธอต้องทำกับฉันแบบนี้ ทำไมต้องทำร้ายฉัน” ฐิสาพูดเสียงดังก้อง ทอรุ้งกลับไม่มีความหวาดกลัวสักนิด ค่อยๆยิ้ม พร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ “พี่ ฉันทำร้ายพี่อย่างไร นี่ฉันกำลังช่วยพี่นะ ไม่งั้นพี่จะเป็นลูกสะใภ้ของครอบครัวเคนได้อย่างไร อยู่กับครอบครัวเคนคนที่เสพสมเงินทองลาภยศเงินทองก็คือพี่ คู่รักที่เล่นมาแต่วัยเยาว์ได้ถูกฉกไป คนที่ตกอับเป็นฉันนี่ ฉันต่างหากเป็นผู้เคราะห์ร้าย” ฐิสาโกรธจนตัวสั่น “ทอรุ้ง เธอรักเคนไม่ใช่หรอ เธออยู่ด้วยกันกับเขามาแปดปี รู้จักกันมาแปดปี ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ล่ะ” ฐิสาคิดไม่ออก คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก ทอรุ้งกลับไม่เเสดงอาการอะไรออกมาเช่นเดิม “พี่นี่โง่จังเลย ครอบครัวเราล้มละลายแล้ว ถ้าฉันแต่งงานออกไปมันจะมีข้อดีอะไรสำหรับฉันล่ะ ถ้าฉันจะเป็นลูกสะใภ้ก็จะไม่เป็นลูกสะใภ้ที่ไม่ได้เรื่องแบบนี้” ในสายตาของทอรุ้งบ่งบอกถึงแววตาที่โกรธ “นี่เธอ” ฐิสาชี้หน้าทอรุ้ง หล่อนคิดว่าน้องสาวของตัวเองนั้นเป็นสาวที่สวยฉลาด กลับคิดไม่ถึงว่าน้องสาวของตัวเองจะเป็นแบบนี้ “ดังนั้น เธอเลยขายพี่สาวแท้ๆของเธอกิน ใช้ความรักของตัวเองให้เป็นประโยชน์อย่างนั้นหรอ” ทอรุ้งยิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าใช่แล้วจะทำไมละ ครอบครัวเราก็กลับมาตั้งตัวได้อีกครั้ง ในที่นี้พี่เองก็มีส่วนช่วยด้วย ตอนแรกครอบครัวเคนให้ค่าสินสอดแปดล้านแปดแสนแปดหมื่น เคนรู้สึกขอโทษฉันลับหลังเลยให้ครอบครัวเราอีกสิบล้านและยังให้ฉันอีกสามหมื่นหยวน บ้านพวกเราพึงพาสิ่งนี้ล่ะที่กลับมาฟื้นตัวอีกครั้ง” “……” “แต่ว่าไม่มีใครขอบคุณพี่หรอก ทุกคนพูดว่าพี่น่ะเป็นหญิงโสเภณีแผนสูง พี่ถือเพรชถือพลอยพวกนั้นมา มันก็เป็นได้แค่สิ่งที่น่าละอายใจก็เท่านั้นเอง ทุกคนรู้สึกแค่ว่าพี่เป็นสะใภ้ครอบครัวเคน ถึงสามารถเอาเพชรพลอยออกมาได้นิดๆหน่อยๆก็แค่นั้น แต่คุณงามความดีทั้งหมดอยู่ที่ฉัน ฮาๆๆๆ” เสียงหัวเราะของทอรุ้งช่างแสบแก้วหูนัก แล้วเสียงนั้นก็ค่อยๆทิ่มแทงใจของฐิสาอย่างลึกๆ แต่ไหนแต่ไรมาหล่อนไม่เคยคิดว่าน้องสาวตัวเองจะเป็นอย่างนี้ ฐิสามองไปที่คุณทิพย์ทันที “แม่ นี่แม่ไม่สนใจเลยหรอ ทอรุ้งทำแบบนี้แม่ไม่สนใจเลยหรอ” สายตาของคุณทิพย์นั้นเต็มไปด้วยความดูถูก “ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรที่ทำไม่ถูกนิ” พอได้ยินคำนี้ ฐิสารู้สึกจุกอกมาก นี่คือแม่แท้ๆของตัวเองเหรอ พวกหล่อนสองคนเป็นฝาแฝดกัน เพราะว่าทอรุ้งตอนเด็กนั้นทั้งฉลาดและหน้าตาก็สละสลวยพูดจาไพเราะพ่อและแม่ก็ชอบเป็นธรรมดา พ่อแม่มีความลำเอียง แต่นั้นก็เป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ “แม่ ตอนหนูเด็กแม่ลำเอียงก็ไม่เป็นไร แต่ว่าเรื่องที่ถูกผิดตรงหน้านี้ อย่างน้อยแม่ก็น่าจะรักษาความเป็นธรรมนะ ทอรุ้งเธอทำร้ายหนู แม่จะนั่งมองโดยไม่สนใจเลยหรอ” ฐิสากัดฟันกรอด เพ่งมองคุณทิพย์อย่างแน่วแน่ คุณทิพย์กลับยกชาที่อยู่บนโต๊ะขึ้นจิบอย่างเย็นใจ “ฉันจะบอกให้นะฐิสา วันนี้ฉันจะบอกเธอให้ก็ได้ว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวของฉัน” “ว่าไงนะ” ฐิสาเบิ่งตา มองคุณทิพย์ด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อ “พ่อเธอคนนี้น่ะเป็นคนเจ้าชู้ ในบ้านมีภรรยาอยู่แล้ว พอไปอยู่ข้างนอกก็ยังจะมีคนรักอีก ฉันกับแม่เธอเกือบจะท้องพร้อมกัน แต่แม่ของเธอใจไม่สู้ ตอนที่คลอดเธอออกมาก็ตาย ก็พอดีพ่อเธอเลยใช้โอกาสนี้มารับฉันให้ไปอยู่บ้านด้วยกัน ฉันเห็นเธอน่าสงสารเกิดมาแล้วแม่แท้ๆยังจะมาตาย ก็เลยเลี้ยงมาพร้อมๆกัน พ่อเธอไม่อยากถูกคนครหา เลยบอกพวกเธอตรงๆว่าคือพี่น้องฝาแฝดกัน” ฐิสาเหมือนถูกฟ้าผ่า ตัวเองนั้นเรียกหญิงที่อยู่ตรงหน้าว่าแม่มา20กว่าปี คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้จะเป็นแค่คนรักของพ่อที่คบกันมาจากข้างนอกเป็นคนเลี้ยงดูหล่อนมา มิหนำซ้ำไม่ใช่แม่ของตัวเอง คุณทิพย์เพ่งมองฐิสาไปมาครั้งหนึ่ง “จะว่าเธอโง่ เธอก็โง่ถึงจริงๆ ไม่ได้ดูสาระรูปตัวเองเลย เธอมีส่วนไหนดีกว่าทอรุ้งลูกสาวของฉัน” ทอรุ้งยืนอยู่ข้างก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา ฐิสาโกรธอย่างที่สุด เดินเข้าพรวดพราดเข้ามาจับปกคอเสื้อของคุณทิพย์ “ทำกับหนูอย่างนี้ได้อย่างไง ทำได้ยังไง” ทอรุ้งเดินเข้ามาตรงหน้า ผลักฐิสาออก ฐิสาไม่ได้กินข้าวเช้าเลยไม่มีแรง พอผลักเธอ เธอก็ล้มไปที่พื้น เธอคลำท้องของตัวเองอย่างรู้สึกตัว “จะโทษก็โทษตัวเธอเองที่โง่ ยังจะมาโทษคนอื่นอีก” ฐิสาลุกขึ้นจากพื้นอย่างระมัดระวัง เพราะกังวลลูกของตัวเองจะได้รับความกระทบกระเทือน หล่อนรู้ว่าตัวเองไม่สามารถยื้อต่อไปได้ “ได้ ฉันไปหาพ่อ ฉันจะบอกทุกอย่างกับพ่อ” “เธอไปหาก็ไม่มีประโยชน์อะไร ถ้าพ่อเธอสนใจเธอจริงๆ ตอนนั้นเขาคงไม่เอาฉันมาอยู่บ้านในขณะที่แม่ของเธอเพิ่งตายหรอก ยิ่งกว่านั้นเรื่องทั้งหมดนี้พ่อเธอก็รู้” ฐิสากัดริมฝีปากตัวเอง เลือดสดๆนั้นไหลเข้าปากหล่อนโดยๆไม่รู้ตัว “พ่อฉันรู้มาตลอดเลยหรอ” “แน่นอนล่ะ เขาถึงไม่สนใจไงว่าลูกสาวตัวเองแต่งงานกับใคร สนใจแค่ว่าครอบครัวเราจะกลับมาตั้งตัวได้อีกครั้งหรือเปล่า พ่อเธอกำลังยุ่งเรื่องการเตรียมตัวนำกิจการเข้าสู่ตลาด ถ้าเธออยากถูกด่าก็ไปสิ” ฐิสาจากไปด้วยความโศกเศร้า ทอรุ้งกับคุณทิพย์มองฐิสาจากไปด้วยความเศร้าโศก กลับยิ่งดีใจมากขึ้นกว่าเดิม บนใบหน้าของสองแม่ลูกเต็มไปด้วยความสุขใจ แต่ไม่นาน รอยยิ้มของคุณทิพย์บนใบหน้าก็หายไป “ทอรุ้ง ถ้าลูกอยากแย่งเคนกลับมาก็รีบทำเวลานะ ถ้าเกิดฐิสามันตั้งท้องขึ้นมาจะทำอย่างไร” ทอรุ้งพอได้ยินคำนี้กลับยิ้ม “แม่วางใจเถอะ มันท้องนั้นแหละถึงจะดี” “ว่าไงนะ จะบ้าหรือเปล่า ถ้ามันท้องเด็กในท้องก็ต้องเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของครอบครัวเคน นั้นก็แปลว่าไม่สามารถหย่ากันได้นะลูก ถ้าเกิดฐิสามันใจสู้คลอดลูกออกมา นั่นยิ่งไม่ได้ใหญ่ แม้ว่าจะหย่ากัน แต่ถ้าลูกแต่งงานไปชีวิตนี้...” ทอรุ้งมองแม่ตัวเองที่แสดงใบหน้ารีบร้อน ก็รีบพูดขัดขึ้นมา “วางใจเถอะแม่ ฉันจัดการให้พี่แก้ววางยาในอาหารของฐิสาทุกครั้งที่เคนเข้าไป พี่แก้วก็จะให้มันดื่มซุปร้อน ซุปนั้นฉันหาคนมาจ่ายใบสั่งยาให้” ทอรุ้งเข้าไปใกล้หูของแม่ “มันคือยาคุมกำเนิด” คุณทิพย์ตกใจ “ยาคุมกำเนิด” “ใช่แล้ว ไม่งั้นสองปีมานี้มันคงตั้งครรภ์ไปนานแล้วล่ะ ที่ผ่านมาดื่มซุปคุมกำเนิดมาสองปี ร่างกายดื่มจนเสีย แม้ว่าจะตั้งครรภ์ก็ต้องแท้ง และถึงแม้ว่ามันจะคลอดออกมาได้ เด็กก็ต้องออกมาพิการ พอถึงเวลานั้นได้แค่ทำให้ครอบครัวเคนก็จะเกลียดมัน” ทอรุ้งแสดงสีหน้าโหดเหี้ยม คุณทิพย์ก็ค่อยๆวางใจ “อย่างนี้ก็ดีน่ะสิ แต่ว่าทอรุ้งแม่ยังมีเรื่องที่เข้าใจอยู่เรื่องหนึ่ง ตอนแรกทำไมถึงเอาฐิสาไปนอนกับเคนล่ะ ทำไมจะต้องทำถึงขนาดนั้น”