บทที่ 5 จำได้

วินเห็นว่าเป็นฐิสาก็ตกใจ ชายอ้วนยังไม่ยอมหยุด เห็นฐิสาหันหน้าไปทางอื่นก็เตรียมตัวจะเข้าไปหา วินรีบมาขวางที่ข้างหน้าของฐิสาทันที “คุณครับ ดื่มหนักแล้วมาอาละวาดที่นี่ไม่ค่อยเหมาะสมนะครับ ต้องการให้เรียกยามมาทำให้คุณสร่างเมาไหม” ชายอ้วนเตรียมจะพูดก็ถูกคนมาขวางไว้ “ยังจะเถียงอีก นี่คุณวินแห่งกรุ๊ปบริษัทซันชาย แกชดใช้ใช้ไหวไหมฮะ” ชายอ้วนเป็นใบ้ทันที รีบใช้สองมือทำท่าเคารพน้อบน้อมสีหน้าพลันเปลี่ยนไปทันที “โอ้ที่แท้ก็เป็นคุณวิน ขอโทษจริงๆครับ” วินไม่สนใจ รีบหันตัวกลับไปดูฐิสาแต่กลับพบว่าหล่อนนั้นออกไปอย่างรีบร้อน วินรีบตามไปติดๆ “ฐิสา” ฐิสาหยุดเดิน หันตัวกลับมาด้วยสีหน้าอึดอัดใจ “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง” ฐิสาฝืนยิ้มที่มุมปาก เธอจะตอบคำถามนี่อย่างไรดี ไม่ต้องถาม วินก็พอจะเดาได้ “เขาทำกับเธออย่างนี้ได้อย่างไร ไป ฉันจะพาเธอไปถามให้ชัดเจน วินจับข้อมือของฐิสาเตรียมตัวจะจูงเธอเดิน” “ซี้ด” ฐิสารู้สึกเจ็บท้องอย่างฉับพลัน “เป็นอะไรไป” วินปล่อยมือทันที เห็นฐิสาจับท้อง เขารีบถามว่า “ไม่สบายหรอ” ฐิสาส่ายหัว “ไม่เป็นไร” ฐิสาปวดจนสีหน้าเปลี่ยน แต่ยังคงรวบรวมกำลังยืนขึ้น “วันนี้ขอบคุณมากนะ แต่ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเคน” “ทำไมจะไม่เกี่ยว ถ้าไม่ใช่เขา เธอจะอยู่ในสภาพนี้หรอ” วินยังไม่หายโกรธ “ไม่เกี่ยวกับเขา ยิ่งกับเธอ....ยิ่งไม่เกี่ยวเลย” เมื่อฐิสาพูดคำนี้ก็หันหน้าไปอีกทางหนึ่ง วินตะลึงงันหลังจากนั้นก็ก้มหัวลง นั่นสิมันจะเกี่ยวอะไรกับเขา นี่คือเรื่องครอบครัวของฐิสา ฐิสาไม่ใช่ไม่รู้ว่าวินนั้นชอบตัวหล่อนเอง เพราะเขาก็เคยมาสารภาพ แต่น่าเสียดายตอนนั้นหล่อนแอบชอบเคนมาตลอดจึงปฎิเสธวิน ตอนนี้หล่อนกับเคนแต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าความสัมพันธ์ในรูปแบบสามีภรรยาจะไม่ดีนัก แต่ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเคยชอบหล่อน ฐิสายังคงรู้จักผ่อนปรน “ฐิสา เรื่องของเธอกับเคนฉันพูดอะไรมากไม่ได้ แต่ฉันหวังว่าเธอจะไม่ทรมานตัวเอง ไม่อย่างนั้นแล้ว มีคนปวดใจแทนนะ” “ฉันรู้ ขอบคุณในความหวังดี ฉันเลิกงานแล้วขอตัวก่อนนะ” พูดจบ ฐิสารีบเข้าเปลี่ยนเสื้อผ้า หล่อนถึงเวลาเลิกงานแล้วจริงๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เพราะว่าเป็นงานpart time รายได้จึงให้ในวันนั้น คิดตามจำนวนเหล้าที่ได้ขายออกไป หล่อนได้มาห้าร้อยกว่าหยวน นี่ก็ถือว่าไม่ได้มาที่นี่ฟรีๆ บนถนนทางกลับบ้าน ฐิสารู้สึกว่าท้องปวดขึ้นเป็นระยะๆ เธอรีบเอายาที่ฟ้าจ่ายให้ออกมากิน แต่ว่าถึงบ้าน ตอนเธอเข้าห้องน้ำยังคงเห็นเลือดสีแดงสด ฐิสาไม่ล่าช้ารีบเอาโทรศัพท์โทรหาฟ้าทันที —— หลังจากฐิสาออกจากบาร์ไปแล้ว วินดื่มเหล้าแก้กลุ้มอยู่คนเดียว เห็นสภาพของฐิสาเป็นเช่นนั้น เขาก็รู้สึกปวดใจตลอดเวลา ชายบุคลิกเคร่งขรึมคนหนึ่งเดินฝ่าฝูงชนเสียงดังมาหาอยู่ข้างๆวิน ท่าทางและใบหน้าของเคนเย็นชาพอๆกัน “เรียกฉันมามีอะไรหรือเปล่า’ สองคนนี้โตมาด้วยกัน เป็นพี่น้องกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเคนตอนเด็กมีนิสัยเย็นชา วินคือเพื่อนเพียงคนเดียวของเขา แต่ว่าตั้งแต่เขาทั้งสองชอบผู้หญิงคนเดียวกันความสัมพันธ์จึงเปลี่ยนไปเป็นในรูปแบบที่ยากจะเข้าใจได้ วินวางแก้วเหล้าลงแล้วชกเข้าที่หน้าเคนทันที เคนไม่ทันตั้งตัว หลังจากที่ยืนได้ที่แล้วก็เช็ดเลือดที่อยู่ข้างริมฝีปาก วินเอาสองมือคว้าปกคอเสื้อของเคนไว้ “เคนนายยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า ในเมื่อแต่งงานกับฐิสาแล้วก็ดูแลเธอให้ดีๆ นายดูสินายทรมานเธอให้กลายเป็นอะไร” เคนยิ้มอย่างเยือกเย็น “ที่แท้ก็เป็นเพราะฐิสา ถึงว่าล่ะทำไมนายถึงว่างนัดฉัน” วินปล่อยเคน และกลับไปนั่งที่เดิมอีกรอบ “นายรู้ไหมว่าฉันเพิ่งพบใครในบาร์นี้” “ใคร” เคนนั่งลงข้างๆวิน “ฐิสา” เคนตะลึง ฐิสามาบาร์หรอ “เธอมาเป็นบริกร ขายเหล้า” มือที่เคนยกแก้วเหล้านั้นสั่นขึ้นมาทันใด “ฐิสาเป็นลูกสะใภ้นะ ครอบครัวนายปฎิบัติต่อลูกสะใภ้อย่างนี้หรอ และเคนนายปฎิบัติต่อภรรยาอย่างนี้หรอ” เคนถือเหล้าขึ้นจิบอย่างเยือกเย็น “สมน้ำหน้า” “สมน้ำหน้า นายก็กล้าพูดออกมาได้ ถ้านายไม่ได้แต่งงานกับเธอ เธอคงไม่ต้องตกต่ำถึงขั้นนี้ ในเมื่อนายแต่งงานกับเธอเเล้ว ก็ต้องรับผิดชอบเธอสิ” “ถ้าตอนแรกฐิสาไม่ได้วางแผนไว้ดิบดีก็คงไม่ตกมาอยู่ขั้นนี้หรอก” เคนแผดเสียง ถ้าทั้งหมดเป็นไปตามแผนการที่เขาทำขึ้น เขากับฐิสาอาจจะมีชีวิตที่มีความสุข วินถอนหายใจ “สำหรับเรื่องที่นายโดนวางยาฉันไม่อยากพูดมาก ถึงอย่างไรฉันก็ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่ว่านายลองถามใจนายดูหน่อยว่าฐิสาที่นายรู้จักเป็นคนอย่างนี้จริงๆหรอ” คำพูดนี้สะกิดใจเคน ใบหน้าไร้เดียงสาในวัยเด็กของฐิสาผุดขี้นมาต่อหน้าเขา “ฉันยังจำได้นายพูดกับฉันว่า ตอนที่นายได้เห็นฐิสาเป็นครั้งแรกก็ถูกดึงดูดด้วยรอยยิ้มที่บริสุทธิ์ของเธอ เธอสามารถหัวเราะเสียงดังได้โดยไม่อายใคร ไม่มีข้อผูกมัดใดๆ เพราะว่าความไร้เดียงสาของเธอนี้ไม่ได้เสแสร้งเพื่อจะดึงดูดนาย ดังนั้นนายรู้สึกจริงๆหรอว่าฐิสาจะทำเรื่องแบบนี้” เคนเงียบ ตั้งแต่หลังจากถูกวางยา แผนการของเขาทั้งหมดก็ยุ่งเหยิง เขาเหมือนถูกความโกรธเข้าครอบงำ แน่ใจว่าฐิสาป็นคนวางยา แน่ใจว่าฐิสาเป็นผู้หญิงโลภ และใช้วิธีการของเขาเองลงโทษเธอ แต่เขากลับลืมไปว่าตัวเองตัวเองชอบผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไร “เคนถ้านายรังเกียจฐิสาจริงๆก็ปล่อยเขาไปเถอะ ทำไมจะต้องทรมาณเขา ทรมานเขาก็เหมือนกำลังทรมานตัวเองด้วย” เคนฮืมอย่างเย็นชาทันที วินปกป้องฐิสาทำให้เขารู้สึกหึง “เขาคือผู้หญิงของฉัน ฉันจะทำอย่างไรก็ได้ นายไม่ต้องยุ่ง” เคนวางแก้วเหล้าลงและเดินออกไป “ฉันจะแย่งฐิสาคืนมา วินตะโกนออกมาอย่างโกรธๆ” จังหวะการเดินของเคนเป็นไปอย่างช้าๆและเบาๆ ไม่มีคำพูด แล้วออกมาอย่างหุนหัน เขานั่งอยู่บนรถของตัวเองพร้อมกับสูบบุหรี่ ใบหน้าของเขาที่อยู่ในควันนั้นยิ่งปรากฎชัดถึงความเมินเฉย คำพูดของวินดังก้องที่ข้างหูเขาตลอดมา สองปีมานี้ฐิสาก็พูดตลอดว่าคนที่วางยาไม่ใช่ตัวเอง แต่คนทั้งเมืองZรู้ว่าฐิสาเป็นคนวางยา ฐิสาเป็นโสเภณีแผนสูง ทำไมเขาต้องเชื่อเหมือนคนอื่นๆ ทำไมไม่ฟังฐิสาอธิบาย หรือบางทีก็อาจจะถึงเวลาที่พูดกับหล่อนแบบดีๆแล้ว เคนสตาร์ทรถเตรียมตัวกลับบ้าน ก็พอดีกับโทรศัพท์ดังขึ้นมาอย่างถี่ๆ