บทที่ 7 ท้องตั้งแต่เมื่อไหร่

ทอรุ้งยิ้มแบบเมมปาก ในมือนั้นถือพวกกล่องยาบำรุง เลขารีบเดินออกไป เคนให้ทอรุ้งเข้ามาในห้อง “เคน ตอนแรกฉันอยากไปเยี่ยมพี่ฐิสาที่บ้านนะ แต่คิดไปคิดมาพี่สาวก็มีเจตนาร้ายต่อฉันมาโดยตลอด อาจจะเป็นเพราะถือสาที่แต่ก่อนพวกเราเคยดีกันมากขนาดนั้น ฉันก็เลยต้องมาหาเธอแทน” เคนทอดสายตาลงมองของที่อยู่ในมือทอรุ้ง มันคือยาบำรุงเลือด “ได้ข่าวมาว่าพี่ฐิสาทำแท้งมาก็เลยอยากเอายาบำรุงมาให้กิน แต่อย่าเพิ่งดูถูกว่าพี่สาวไปทำมา นี่พี่เขายังต้องอยู่ไฟอีกนะ” “เธอพูดอะไร” เคนสีหน้าเปลี่ยนอย่างฉับพลัน จ้องทอรุ้งอย่างไม่กระพริบตา ทอรุ้งตัวแข็ง “ทำไม ฉันพูดอะไรผิดหรอ” “เธอพูดว่าใครทำแท้งนะ” “ก็พี่ฐิสาไง หลายวันก่อนเพิ่งจะทำแท้งเสร็จไปไม่ใช่หรอ” ทอรุ้งมองเคนอย่างกระวนกระวายใจแต่สีหน้าแสดงถึงความไร้เดียงสา “จะเป็นไปได้อย่างไร ฐิสาท้องตั้งแต่เมื่อไหร่”เคนพูดเสียงตวาดใส่ เดินเข้าไปจับข้อมือทอรุ้งและยกขึ้น สายตานั้นเหมือนจะกลืนกินทอรุ้ง ทอรุ้งก็ตกใจเหมือนกันที่เคนเป็นแบบนี้ “ก็หลายวันก่อนอ่ะ พี่ฐิสา......เขา....เขากลับมาบ้านบอก.....บอกว่าท้อง ต้องการจะเอาเด็กออก” เคนขมวดคิ้วแน่น “หรือว่าเธอยังไม่รู้เรื่องนี้อีกหรอ” ทอรุ้งรู้สึกว่ากระดูกตัวเองจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ “ปล่อยฉันเธอบีบฉันจนเจ็บไปหมดแล้ว” พอทอรุ้งพูดคำนี้เคนถึงปล่อยมือ ฐิสาท้องแล้ว...... ฐิสาทำแท้ง...... ทำไมเขาไม่รู้ ทอรุ้งเห็นหน้าที่ช็อคของเคน ก็รีบเดินเข้าไปหาตรงหน้า “หลายวันก่อนพี่ฐิสากลับบ้านบอกว่าต้องการจะทำแท้ง ฉันกับแม่ก็ช่วยพูดแต่พี่ฐิสาบอกว่าตัวเองกับเคนนั้นอายุยังน้อย เคนเองตอนนี้ก็กำลังยุ่งกับงาน เลยไม่อยากคลอดลูกเร็ว และก็ยังบอกอีกว่าเคนต้องการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับเธอสองคน ดังนั้นก็เลยตัดสินใจร่วมกันว่าจะเอาเด็กออก” “ฐิสาว่าอย่างนี้หรอ” เคนเพ่งมองท้อรุ้งด้วยสายตาที่เย็นชา ทอรุ้งตกใจจนตัวสั่น แต่ว่าก็ยังพยักหน้ารับ “ใช่ เดิมทีแม่กับฉันก็พูดโน้มน้าวพี่ฐิสา แต่พี่เขาก็พูดไม่หยุดว่านี่คือมันเจตนาของเคน แม่ฉันก็ไม่พูดว่าอะไร เคนเรื่องที่พี่ฐิสาท้องเธอ เธอไม่น่าจะไม่รู้นะ” ตุ้ง เคนกำมือทุบกำแพง ส่งเสียงดังตุ้งออกมา เขาอยากจะระเบิดอารมณ์ “ฉันไม่รู้แม้กระทั่งว่าฐิสาท้องเลย” “โห ตอนนั้นฉันก็รู้สึกแปลกใจ เธอจะไม่ต้องการเด็กได้อย่างไร ถึงแม้ว่าเธอจะยุ่งแต่ว่าพี่ฐิสาก็ไม่ได้ทำงาน พี่ฐิสานี่เลอะเลือนจริงๆ นั่นมันคือชีวิตคนหนึ่งชีวิตเลยนะ พี่ฐิสาบอกว่าจะทำก็ทำเสียแล้ว” เคนกระทืบเท้าอย่างรุนแรง “ไม่ เป็นไปไม่ได้ ฐิสาไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะใจร้ายขนาดนั้น” ปากของเคนก็พร่ำพูดไป ทันใดนั้นทอรุ้งก็บีบน้ำตาออกมาสองหยด ทำเสียงสะอึกสะอื้น “เคน พี่ฐิสาจะไม่ใจร้ายอย่างนี้ได้อย่างไรกันล่ะ ฉันคือน้องสาวเขา ทุกคนรู้ว่าฉันกับเธอเป็นเพื่อนเล่นกันมาแปดปี แต่ว่าพี่เขาวางแผนฉันกับเธอเพื่อตำแหน่งลูกสะใภ้ไม่ใช่หรอ ตอนแรกฉันยังคิดว่านี่คือพี่สาวแท้ๆของตัวเอง ขอแค่เขาดูแลเธอดีๆ ฉันก็ยอม แต่ว่าฉันคิดไม่ถึงว่า......” ทอรุ้งร้องห่มร้องไห้ขึ้นมา “ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ที่ฐิสาจะใจร้ายขนาดนั้น นั้นคือลูกของเรา” ทอรุ้งเช็ดน้ำตา “พี่ฐิสาเป็นคนที่มีความคิดลึกซึ้งมาก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเด็กที่อยู่ในท้องเป็นผู้หญิงหรือเปล่า.....” “เด็กผู้หญิง” ทอรุ้งพยักหัว “ฉันฟังพี่กับแม่พูดมา พี่หาหมอจีนที่อยู่แผนกสูตินารีในโรงพยาบาลให้จับชีพจรให้เห็นหมอบอกว่ายี่สิบเปอร์เซ็นต์เป็นเด็กหญิง แม่ฉันบอกว่าอายุครรภ์น้อยเกินไป หมอจีนยังบอกอีกว่ายังไม่แน่ใจว่าจะใช่หรือเปล่า แต่พี่ก็ยังบอกว่าหมอจีนนั้นตรวจตรงมาก พี่ตั้งใจไปสอบถามและยังให้เงินกับหมอคนนั้น เพื่อไม่ให้สาวเรื่องไปถึงตัวเอง” “.........” “พี่สาวบอกว่าจะต้องคลอดลูกชายเท่านั้นถึงจะทำให้ครอบครัวเคนมั่นคง ลูกสาวไม่มีประโยชน์” ทอรุ้งพูดแทรกเข้ามาอีก เคนได้ฟังดังนั้นก็รีบออกไปอย่างโกรธๆ ไม่ ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ใช่แน่นอน พอเคนออกไป ทอรุ้งก็โล่งใจ บนใบหน้าแสดงถึงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “พี่สาวน่าโง่ เตรียมตัวย้ายออกจากไปได้เลย อยากมากล้าดีกับฉัน หึ” ทอรุ้งหัวเราะขึ้นมา เคนรีบมาที่แผนกสูตินารี ที่ทอรุ้งพูดมานั้นเขาไม่เชื่อสักคำ เขาจะมาพิสูจน์ด้วยตัวเอง อาศัยอำนาจของครอบครัวเคน เคนเลยเจอผอ.ศักดิ์ที่อยู่แผนกสูตินารี “คุณเคน มีลมอะไรพัดคุณมาที่นี่เนี่ย” ผอ.ศักดิ์รีบเชิญให้เคนเข้ามาในห้องทำงานและให้นั่งบนโซฟา “ผอ.ศักดิ์ ผมไม่อยากอ้อมค้อมนะครับ ผอ.รีบไปที่แผนกสูตินารีเอาคอการ์ดรายชื่อที่มีการทำคลอดก่อนกำหนดในอาทิตย์นี้ให้ผมดูหน่อย” “คุณเคน นี่คือคุณ.......” ผอ.ศักดิ์ไม่ค่อยเข้าใจ “ไม่ต้องถามอะไรเยอะ” “ได้ๆๆครับ ผมจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้” “เดี๋ยวก่อน ได้ข่าวว่าที่นี่มีหมอจีนที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง สามารถจับชีพจรแล้วก็รู้ได้ว่าเป็นลูกผู้ชายหรือลูกผู้หญิงหรอ”สีหน้าเคนเริ่มโกรธ “อ้อ มีหมอจีนคนหนึ่งตรวจได้ดีมากครับ แต่ว่าการจับชีพจรของแพทย์แผนจีนนั้นไม่ได้แม่นยำอะไรมาก อีกทั้งบ้านเรายังมีกฎตอนนี้ว่าห้ามบอกเพศของเด็ก” ผอ.ศักดิ์รีบอธิบาย “ไม่เห็นเป็นไร แค่เรียกเขาเข้ามาก็พอแล้ว” “ได้ครับ” ไม่นาน คอการ์ดการผ่าตัดที่เป็นปึกๆก็อยุ่ในมือของเคน เขาพลิกดูทีละหน้าๆ สีหน้ายังคงเย็นชาเหมือนเดิม การทำคลอดก่อนกำหนดไม่ใช่การผ่าตัดที่ใหญ่ ในแผนกสูติก็เหมือนกับทำการบ้านในแต่ละวัน ในทุกๆวันก็จะมีผู้คนหลากหลายด้วยเหตุผลที่ต่างกันจึงมาทำ ดังนั้นการผ่าตัดของสัปดาห์นี้ปริมาณคนคือเยอะมากๆ เคนพลิกดูใบทำการผ่าตัดอย่างรีบร้อน จนกระทั่งมีชื่อคนๆหนึ่งในสายตาของเขา ฐิสา มองดูหน้านี้แล้ว หัวใจของเขาเหมือนจะขาด เดิมทีเขาก็แบกความหวังว่าเมื่อเขาพลิกจนจบหน้าสุดท้ายจะไม่เห็นชื่อนี้ บนหน้ากระดาษเขียนชื่อฐิสาอย่างชัดเจน ข้อมูลทั้งหมดในหน้ากระดาษตรงตามสอดคล้องกับฐิสา บนหน้ากระดาษนั้นยังมีลายเซ็นต์ของฐิสา ลายมือของฐิสา เคนก็ดูออก ลูก..... ฐิสาเอาเด็กออกแล้วจริงๆ “คุณเคนครับ นี่คือคุณหมอหลิวที่อยู่แผนกหมอจีน” เคนวางใบการผ่าตัดไว้อีกฝั่งหนึ่ง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ผอ.ศักดิ์ รบกวนออกไปหน่อย ผมต้องการคุยกับหมอหลิวเป็นการส่วนตัว” “ครับ” ผอ.ศักดิ์รีบออกไปพร้อมกับปิดประตู คุณหมอหลิวเป็นหมอจีนที่อายุจะเข้าใกล้หกสิบ เส้นผมนั้นมีบางส่วนที่ขาว “ขอโทษนะครับ ที่เรียกผมมามีธุระอะไรหรอครับ” “คิดดูให้ดีๆสิว่าช่วงนี้มีใครมาหาคุณให้คุณดูว่าเด็กในท้องเป็นลูกผู้ชายหรือลูกผู้หญิง” “เอ่อ......ขอโทษจริงๆครับ ในแต่ละวันผมมีคนไข้ที่ตั้งครรภ์เยอะ พวกหล่อนก็ถามกัน แต่ว่าประเทศเรามีกฎ อันนี้ก็ไม่สามารถบอกได้” หมอหลิวโบกมือแล้วโบกมืออีก “อย่ามาทำเป็นเสแสร้ง ให้ผมตายใจ คุณทำเรื่องอะไรไว้ ได้รับเงินมาเท่าไหร่ ผมรู้หมด” เคนกัดฟันพูด หมอหลิวอึ้งทันที “คุณเคน เสียเปรียบล่ะครับ”