บทที่3 ปวดกระเพาะ

ปาลิดาสวยมาก ร่างสูงระหง คู่กับรวิชญ์เหมาะมาก แต่หลังเธอเป็นแม่บ้าน ใส่แต่เสื้อยืดและกางเกงขายาว ไม่แต่งหน้า เหมือนเมียแก่ที่บ้าน ชาคริยาและปาลิดาเปรียบเทียบกันไม่ได้ เพราะเธอนอกจากให้รวิชญ์เห็นสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเธอแล้ว ไม่สนใจคนอื่นเลย “รวิชญ์ เนคไทนี้สวยมาก เหมาะกับคุณจัง” ปาลิดาเอาเนคไทมาลองดู รวิชญ์ยิ้มและพูดอย่างตามใจว่า “ เธอเลือกอะไรก็สวยหมด” ปาลิดายิ้มแบบขี้อาย “งั้นคุณรีบเปลี่ยนซิ” รวิชญ์ถอดเนคไทอย่างเชื่อฟัง ยื่นเนคไทเก่าให้ปาลิดา แล้วเอา เนคไทใหม่มาลองบ้าง ปาลิดาพูดว่า เนคไทนี้เชยจัง ทิ้งเลยเน้อ เราซื้ออันใหม่ “เออ” ชาคริยาอยู่ตรงข้ามพวกเขา มีเพียงเสื้อผ้าไม่กี่ชิ้นปกปิดร่างอึดอัดใจของเธอไว้ ดูปาลิดาเอาเนคไทที่เธอเลือกตอนเช้าถูกทิ้งลงถังขยะ เหมือนน้ำใจของเธอก็ถูกปาลิดาทิ้งลงถังขยะเช่นกัน “หน้าด้านไร้ยางอาย ฉันช่วยเธอตบมัน” นิรดาด่าไปพลางทำท่าจะเดินไปหา ชาคริยาดึงนิรดาไว้ สั่นศีรษะ “อย่า ตามใจเขา” “เธอมีความกล้าแค่นี้นะ รวิชญ์เป็นผัวเธอนะ” ชาคริยากัดริมฝีปากตัวเอง พูดอย่างเสียใจว่า ต่อไปก็ไม่ใช่แล้ว” “เธอไม่ยอมบอกเขาใช่ไหม ห้าปีก่อนเธอเป็นคนช่วยเขาแท้ๆ ทำไมกลายเป็นปาลิดา เรื่องนี้เธอเก็บมานานแล้ว หรือจะเก็บมันตลอดชีวิต” นิราดาไม่ชอบความอ่อนแอของเพื่อน ชาคริยาเงยหน้าขึ้น เธอเคยบอกเขาแล้ว แต่รวิชญ์ไม่เชื่อเท่านั้น เพราะความจำบางส่วนของ เขาหายไป อนาคตข้างหน้าเธอก็อยากให้รวิชญ์มีคนอยู่เคียงข้าง แยกย้ายกับนิราดาโดยไม่สุขใจ ชาคริยาเอาชุดสูทที่เลือกไว้มาให้รวิชญ์ที่บริษัท เธออยากเอาชุดสูทที่เตรียมเรียบร้อยแล้วให้รวิชญ์ ไม่ว่าที่ทำงานหรือที่บ้าน เธอไม่อยากให้เขาต้องกังวลเรื่องเล็กๆที่ไม่สำคัญพวกนี้ หน้าประตู ได้ยินเสียงปาลิดาดังขึ้น รวิชญ์คุณอย่าทำแล้ว พอแล้ว......อือ...... “ เสียงจางๆเบาๆทำให้ชาคริยายืนแข็งอยู่ที่เดิม ครั้งนี้ไม่ใช่เจ็บใจ แต่คือปวดกระเพาะ ความเจ็บปวดนี้ทำให้กล้ามเนื้อในร่างเธอกระตุก เธอผลักประตูเข้าไป เห็นรวิชญ์และปาริดานอนอยู่บนโซฟา ด้านหลังของปาริดาเกือบเปลือยหมด เธอเห็นชาคริยาเข้ามาตื่นตกใจเข้าหาอ้อมกอดของรวิชญ์ รวิชญ์ขบเคี้ยว ส่งเสียงขับไล่ “ออกไป” ชาคริยาฝืนใจทำเป็นสงบนิ่ง พูดยิ้มๆว่า “คุณปาริดาใจร้อนจัง ขณะมาชู้ถึงที่บริษัท” ปาริดามองรวิชญ์อย่างน่าสงสาร สีหน้ารวิชญ์ดำสุดขีด พูดอย่างเย็นชาว่า “ชาคริยา ฉันกับปาริดาจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยว กับเธอ “ออกไป” ชาคริยากำมือแน่น หัวใจแน่น รู้สึกว่ามีกระแสร้อนจะล้นออกมาจากลำคอ เธอวางสูทลงบนโต๊ะทำงาน ฝืนยิ้ม “รวิชญ์ นี่คืนชุดสูทของคุณ ต่อไปอย่าลืมอีก มิฉะนั้นงานคุณยุ่งขึ้นมาคุณก็ลืม หากต้องออกงานก็ต้องให้ผู้ช่วยเตรียมให้อีก ถึงฉันไม่อยู่ คุณก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ “เธอบ้าอะไร รวิชญ์ไม่พอใจ ยืนหลังชาคริยา ชาคริยาหันหน้าไปหา แววตาแฝงด้วยความรักใคร่จ้องมองรวิชญ์ “ไม่มีอะไร กลัวคุณจะดูแลตัวเองไม่ดี” “ชาคริยา เธอไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลรวิชญ์ให้ดี”ปาริดากอดแขนรวิชญ์ “ฉันต้มโจ๊กทะเลให้รวิชญ์ เธอก็มากินหน่อยซิ” พูดไป ปาริดาก็เทโจ๊กให้ชาคริยาถ้วยหนึ่ง ชาคริยากินไปนิดหนึ่ง กลิ่นคาวปลา ก็ทำให้เธอปวดกระเพาะอาการจุกเสียด ได้กลิ่นคาวเลือดเข้าสู่หลอดลม ชาคริดาทนไม่ไหว ถ้วยล้มลงกับพื้น ปิดปากแล้วรีบวิ่งไปอวกที่ห้องน้ำ เลือดสีแดงเปื้อนกระเบื้องสีขาว ดูแล้วน่ากลัวมาก ใบหน้าชาคริยาซีดมาก มองกระจก เห็นรวิชญ์เดินเข้ามา เธอรีบเปิดก๊อกน้ำล้างเลือดให้สะอาด