บทที่7 จะใช้เด็กผูกมัดผมหรือ

ชาคริยาจุงมือนิรดาเดินหน้าต่อไป เงยหน้าก็เห็นรวิชญ์ทันที แปลกใจนิดๆ แต่แป๊ปเดียวก็ปรับตัวทัน เดินต่อไปด้วยใบหน้าสงบ “เธอมาทำอะไรที่นี่? ” รวิชญ์ถาม สีหน้านิรดาบ่งบอกว่าไม่พอใจ “คุณรู้ไหมชาคริยาเธอ……” ชาคริยาดึงแขนนิรดาไว้ ไม่อย่าให้เธอพูดต่อ “ฉันมาดูปาริดา” รวิชญ์เม้มปาก พูดอย่างประชดประชันว่า “เธอจะใจดีขนาดนี้เหรอ” “อื้อ ไปดูหน่อย นอนตั้งครึ่งเดือนแล้ว “ชาคริยาก็พูดอย่างประชดประชันเช่นกัน ตามรวิชญ์ไปถึงหน้าประตูห้องผู้ป่วย ชาคริยาเห็นหน้าซีดของปาริดาทันที หน้าผากยังฉีกยาบาดทะยักอยู่ แค่ครึ่งเดือน เธอผอมลงมาก เรียกร้องความสนใจด้วยการทำร้ายตัวเอง เธอโง่มาก เพื่อจะกระตุ้นความสัมพันธ์ระหว่างชาคริยาและรวิชญ์ เธอก็ทำได้เสียทุกอย่างจริงๆ “รวิชญ์……” ประตูเปิดออก ปาริดาร้องอย่างดีใจ พอเห็นชาคริยา สีหน้าตึงเครียดทันที พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “เธอมาทำไหม จะมาดูว่าฉันตายหรือยังเหรอ” ชาคริยาไม่โกรธ เดินเข้ามาอย่างสง่างาม “มาดูคุณปาริดาคะ นอนโรงบาลตั้งครึ่งเดือน ยังไม่ดีขึ้นเลยเหรอ รวิชญ์เป็นหว่งแย่เลย ดวงใจปาริดาคุกรุ่นและเร่าร้อนเหมือนมีไฟสุมอยู่ในอก เธอแย่งสามีของชาคริยา ยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำเหมือนเรื่องของคนอื่นด้วยซ้ำ ทำให้ปาริดายิ่งเกียจพฤติกรรมของชาคริยามากขึ้น ถ้าคุณไม่อิจฉาฉัน ครอบครองผู้ชายของฉันไว้ ทำไมฉันต้องมานอนที่นี้ละ ชาคริยา เธอโหดร้ายมาก กรรมจะตามสนองแก่สักวันหนึ่ง ชาคริยายิ้ม ถึงจะมีกรรมตามสนองก็ไม่ใช่ฉัน ปาริดา คำพูดนี้ออกมาจากปากเธอไม่รู้สึกแปลกๆเหรอ เธอครอบครองสามีฉันเป็นเวลาห้าปี เป็นกิ๊กทำได้ถึงขนาดนี้ ก็สุดยอดจริงๆ ปาริดาหน้าแดงหน้าดำ โดนชาคริยาประชดประชันอย่างนี้ ยิ่งได้ที ตอนนั้นฉันกับรวิชญ์แต่งงานกันแล้ว เธอนั้นแหละเป็นกิ๊ก บีบบังคับทำให้แม่ฉันต้องตาย เธอมีสิทธิ์อะไรว่าฉันเป็นกิ๊ก เธอนั้นแหละเป็นกิ๊ก “ใช่เหรอ” ชาคริยาพูดอย่างไม่สะทกสะเทือนสักนิด เพราะไม่ได้ทำอะไรผิด “ หากรวิชญ์ไม่ลืมฉัน เธอว่าเขาจะรักเธอไหมเนีย ปาริดา เธอปลอมตัวเป็นฉันอยู่มาห้าปี อยู่ในเงาของฉัน มีสิทธิ์อะไรว่าฉันเป็นกิ๊ก ถ้าเธอไม่พูดโกหก ชาตินี้รวิชญ์ก็คงไม่มองหน้าเธอหลอก คำพูดที่ก้าวร้าวทำให้ปาริดาได้รับความกระตุ้น จ้องมองชาคริยาด้วยหน้าตาเหมือนพญามัจจุราชมาทวงวิญญาณ เธอปลอมตัวเป็นชาคริยาครอบครองรวิชญ์มาห้าปี แล้วไง ขอให้มีเล่ห์เหลี่ยม เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เธอสมควรได้รับ “ฉันท้องแล้ว” ชาคริยาพูด “เป็นลูกของฉันกับรวิชญ์เอง” ปาริดาตกใจตาโต "กรี๊ดๆสุดขีด"จับสิ่งของโยนชาคริยา ยังดีที่ชาคริยาหลบทัน โยนไม่ถูกตัว “ชาคริยา”เธอไปตายซะ เธอไม่ได้ตายดีแน่ ปาริดาพาลโมโหโกรธเกรี้ยว รวิชญ์ได้ยินเสียงทะเลาะดังออกมาจากห้อง ก็รีบวิ่งเข้ามา ปาริดาโวยวาย เห็นรวิชญ์เข้ามา ร้องไห้ ร้องเรียก “รวิชญ์ คุณให้ชาคริยาออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ เธอโหดร้ายมาก ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ” สีหน้ารวิชญ์เปลี่ยนไปทันที ถามอย่างสงสัยว่า “ชาคริยา เธอทำอะไรปาริดา” “ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่บอกเธอว่า ฉันท้อง” คำพูดนี้เหมือนลูกระเบิด รวิชญ์ตื่นตระหนก ไม่คิดว่าชาคริยาจะมีเล่ห์เหลี่ยมขนาดนี้ ทำอะไรลับหลังให้ตัวเองท้องได้ รวิชญ์ลากมือชาคริยา พูดอย่างเย็นชาว่า “เธอออกไป” ชาคริยาเดินตามรวิชญ์ออกไปอย่างสงบ ไม่ได้ตกอกตกใจอะไร แต่วิธีทำของเธอกระแทกใจรวิชญ รวิชญ์ไม่ชอบชาคริยาเล่นเล่ห์เหลี่ยม แม้แต่เรื่องตั้งครรภ์ก็เอามาหลอกล้อเขา พูดเสียงต่ำๆว่า “เธอท้องกับผมได้ไง เธอทำอะไร ” ชาคริยาสัมผัสท้อง “ฉันเคยพูดแล้วว่าอยากมีลูก ฉันก็มีวิธีของฉัน คุณวางใจได้ ก่อนที่ลูกจะออกมา ฉันจะดูแลเอง คุณไม่ต้องกังวล “ชาคริยา” รวิชญ์เรียกอย่างตะโกน แววตาดุดันจ้องมองเธอ “จะคลอกลูก เธอไม่ได้ถามคำยินยอมของผม อยู่ๆก็มีลูกโผ่ออกมาคนนึง เธอจะใช้ลูกผูกมัดผม แล้วไม่อยากหย่าใช่ไหม”