已经是第一章了
บทที่ 23 คนที่เขารักคือชาคริยาเสมอ
วรพลยิ้มอย่างขุ่นเคือง เขาเห็นชาคริยาก้าวออกมาทีละก้าวๆ เดินออกจากขอบเขตความตาย ต้องทุกข์ทรมานขนาดไหน ทั้งหมดนี้เขาเห็นแก่ตาเอง เขาจะปิดบังได้ยังไง เขาทำไม่ได้ที่จะให้รวิชญ์นอนหลับ
อย่างสงบสุข และไม่สามารถตอบสนองความต้องการของชาคริยาได้ เขาจะให้รวิชญ์ประสบความทุกข์ตลอดชีวิต
“เฮี้ย วรพล มึงกำลังโก
已经是最新一章了
加载中
