บทที่ 8 กันต์ ฉันเกลียดนาย

อดีตบ้านโยธินที่ร่ำรวย ในเวลาสั้นๆนี้กลับแตกสลาย คุณหญิงบ้านโยธินจะกระโดดตึกตาย ส่วนคุณผู้ชายก็ถูกจับขัง คนทั้งบ้านต่างก็เป็นบ้าหมด เมื่อรู้ว่าดุจดาวเข้าโรงพยาบาง หาดุจดาวจนเป็นบ้า ให้เธอคืนเงิน และด่าเธอว่า ขอให้ไม่ให้ทั้งบ้านเธอไม่ตายดี ดุจดาวไปงานศพของคุณแม่พร้อมกับร่างกายที่ยังไม่แข็งแรง ส่วนกันต์ที่หายไปเนิ่นนานก็ปรากฏตัวแล้ว แววตาของดุจดาวไม่ได้โฟกัสอะไร ว่างเปล่าและไร้ความรู้สึกมากๆ ถึงแม้กันต์จะปรากฏตัวตรงหน้าเธอ แววตาเธอก็ยังคงว่างเปล่า จนกระทั่งกันต์ยื่นมือไปจับเธอ เธอถึงได้สติขึ้นมา คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้คือใคร เธอจ้องไปทางเขา "....กันต์" เสียงของเธอแหบมาก เหมือนจะกระอักเลือดออกมา "ทำไม?" "ทำไม? ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เธอควรได้รับ!" "ฉันเคยพูดแล้วว่า...ไม่ใช่....ฉัน....ฉันไม่ได้เป็นคนทำ....ฉันขอร้องให้นายเชื่อฉัน....กันต์ ขอร้องนะ เชื่อฉันเถอะ....ทำไมพอถึงตอนสุดท้าย นายยังจะฆ่าคนอีก?!" "พ่อของเธอทำตัวเอง แม่เธอจะฆ่าตัวตาย โทษฉัน? ยังไม่ยอมรับอีก? บ้านโยธิน--" "กันต์!" ดุจดาวใช้แรงทั้งหมด ตะโกนชื่อเขาออกมา ภายใต้ความรังเกียจของเขา เธอพูดออกมาทีละคำๆว่า "...เธอไม่ต้องเสียใจ กันต์ เธออย่าเสียใจเด็ดขาดที่ทำแบบนี้!" มือที่อยู่ข้างๆก็กำหมัดอย่างแน่น จากนั้นสีหน้าก็ซีดจางลง กันต์หัวเราะออกมา "เสียใจ? สิ่งที่ฉันเสียใจที่สุด ก็คือไม่ได้ทำให้บ้านโยธินตาย!" ทันใดนั้น เขาดึงดุจดาวเข้ามา ไม่สนใจการโต้ตอบของเธอ แล้วนำเธอเข้าไปในรถ "ปล่อยฉัน! กันต์! นายปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับไป ฉันจะไปส่งแม่ฉัน! กันต์ ฉันไม่ได้ติดนาย ฉันไม่ติดฟ้าใสแม้แต่นิด กันต์--!" "ตอนนี้เธอเป็นคนของบ้านฉัน! ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันจะเกลียดเธอ อยากให้เธอไปตาย แต่เธอก็ยังเป็นภรรยาของกันต์! ภรรยาของกันต์ จะไปร่วมงานศพของบ้านโยธินได้ไงล่ะ?" ทันใดนั้น กันต์ก็โยนดุจดาวเข้าไปในรถ แล้วล็อกประตูทันที "กันต์...!" ตาของดุจดาวแดงไปหมด จากนั้นเธอก็จับไปที่หน้าอก พูดที่ปากว่า "ฉันเกลียดนาย...ฉันเกลียดนาย--!" "เกลียดเถอะ" เขาไม่มีความรู้สึกอะไรบนหน้าเลย แม้กระทั่งแววตายังแฝงความสั่นที่เขาหัวเราะ …… ดุจดาวถูกกันต์ปิดกั้นไว้ พูดอย่างทางการก็คือถูกขังแล้ว เธอถูกขังในวิลล่าของกันต์ ไม่อนุญาติให้ไปไหนทั้งนั้น เธอรู้ ถ้าไม่ใช่เพราะในร่างกายเธอมีหัวใจของฟ้าใสอยู่ เธอคงจะจากโลกนี้ไปเหมือนแม่ของเธอ ในตอนที่เธอถูกกันต์ลากกลับไปที่วิลล่า เขาบอกกับเธอว่า ถ้าเธอกล้าฆ่าตัวตาย เขาก็จะให้พ่อของเธอที่ยังอยู่ในคุกตาย นี่ก็คือกันต์ ผู้ชายที่เธอรักมาจะสิบปี เธอไม่รู้ว่าตัวเองถูกขังนานแค่ไหนแล้ว ตอนนี้ที่เธอถูกขังในวิลล่า นอกจากแม่บ้านแล้ว เธอก็ไม่สามารถสัมผัสกับใครได้อีก รวมถึงกันต์ …… ณ บริษัทเจริญพร ห้องทำงานท่านประธาน บรรยากาศในห้องดูเงียบเหงามาก หลังจากที่ผู้ช่วยนำเอกสารเกี่ยวกับดุจดาวที่สามารถสืบได้มาวางที่โต๊ะทำงานของกันต์แล้ว อารมณ์ของกันต์ก็ยิ่งสุขุมลง ผู้ช่วยไม่กล้าแม้กระทั่งหายใจ ตอนนี่กำหนดว่าให้สืบอย่างชัดดจนในเวลาครึ่งเดือน แต่เขากลับใช้ไปสองเดือนเต็มๆ ฟ้าดินรู้ว่าตอนทที่เขาสืบเรื่องนี้ เขาประหลาดใจขนาดไหน ยิ่งคิดไม่ถึงว่า ตอนนั้นบ้านของโยธินและบ้านเจ้านายเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันขนาดนั้น และตอนนี้ บ้านโยธินได้หายไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าหลังจากที่เจ้านายดูเอกสารหมด เขาจะโต้ตอบอะไรออกมา และในขณะที่ผู้ช่วยคิดไปไกล กันต์ที่จับเอกสารอย่างแน่นก็เปิดปาก