บทที่ 3 อยู่กับคุณ เป็นผู้หญิงของคุณ

“เธอเป็นใครกัน?” หยกไม่พอใจมาก ในช่วงสองปีที่ผ่านมานี้เธอพยายามอ่อยฌอนมาโดยตลอด กว่าเธอจะหาโอกาสแบบวันนี้ได้ เธอไม่มีทางยอมให้ใครมาทำให้เสียเรื่องได้หรอก ใจของปริมอยู่ที่ฌอนคนเดียวเท่านั้น สายตาของเธอมองเลยหยกไป เธอเน้นย้ำคำพูดของเธอเมื่อสักครู่นี้อีกครั้ง “ฌอนคะ คำพูดของคุณเมื่อเช้ายังถือว่าเป็นผลอยู่หรือเปล่าคะ?” ฌอนมองเธอด้วยสายตาที่กรุ้มกริ่ม “เมื่อเช้า? ผมพูดว่าอะไรเหรอครับ?” ปริมเม้มปาก เธอพูดออกมาเบา ๆ อย่างลำบากใจว่า “อยู่กับคุณ เป็นผู้หญิงของคุณ” สีหน้าของหยกดูแย่มาก เธอกลัวว่าผู้หญิงที่มาจากไหนไม่รู้คนนี้จะมาทำเสียเรื่อง เธอคว้าเอาแขนของฌอนมากอด “ประธานฌอนคะ ฉันตั้งใจเลี่ยงงานแถลงข่าวในวันนี้เพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนคุณเลยนะคะ” ฌอนก้มหน้าลงมองสำรวจผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง ถึงแม้ว่าหยกจะหน้าตาสวย แต่เธอก็ไม่ใช่สเป็คของเขา ส่วนปริมนั้นถึงจะไม่สวยมากนัก แต่กลับทำให้เขารู้สึกมีอารมณ์มาก ฌอนยิ้มมุมปาก “คุณกลับไปเถอะ บทที่คุณอยากได้ ผมจะจัดการให้เอง” …… หยกกลับไปแล้ว ในตอนที่เธอกลับไปก็ยังไม่ลืมที่จะหันมาจ้องใส่ปริมอย่างไม่พอใจอีกด้วย ปริมไม่ได้สนใจหยกเลย ในสายตาของเธอมีเพียงแค่ฌอนเท่านั้น ชายหนุ่มรูปร่างสูงเดินเข้ามาหาเธอ ในตอนที่เธอเอ่ยเรียกชื่อเขานั้น เขาก็อุ้มช้อนเธอขึ้นมา เมื่อปริมรู้สึกตัวก็รีบเอามือขึ้นมากอดรอบคอของชายหนุ่มไว้อย่างอัตโนมัติ ฌอนอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน เขาวางเธอลงบนเตียง ชายหนุ่มซุกไซร้ที่ซอกคอของเธอ กลิ่นของแอลกอฮอล์บวกกับกลิ่นหอมบนเรือนร่างของเขาลอยเข้ามาในจมูก เขามักจะทำให้เธอหลงใหลเคลิบเคลิ้มอยู่ได้ตลอดเลย “ฌอน…” เมื่อใจสั่นแล้ว เสียงของเธอก็สั่นคลอนตามไปด้วย หลังจากนั้นร่างกายก็ขยับขึ้นลงตามแรงกระแทกของเขา นอกจากเสียงของร่างกายที่ขยับไปมาอย่างเป็นจังหวะนั้น ก็มีเสียงลมหายใจกระเส่าดังขึ้นมาอย่างหอบถี่ พวกเขารีบเร่งอย่างอดรนทนไม่ไหวด้วยความคลั่ง และดื่มด่ำกับความสุขที่เกิดขึ้นจากเนื้อสัมผัส คืนนี้เป็นค่ำคืนที่หอมหวานอีกคืนหนึ่ง เช้าวันถัดมา ฌอนส่งบัตรให้เธอใบหนึ่ง ปริมถามเขา “ต้องให้ฉันรับไว้ให้ได้เลยใช่ไหมคะ?” ฌอนไม่ได้ตอบอะไร เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ปริมเลยรับบัตรใบนั้นมาอย่างระวัง “ฌอนคะ ทานอาหารเช้าไหม? เดี๋ยวฉันทำให้ค่ะ” ฌอนได้แต่สวมใส่เสื้อผ้าแล้วเดินลงไปข้างล่าง เขาออกจากบ้านไปทั้งอย่างนั้น ไม่ทิ้งคำพูดอะไรไว้ให้เธอเลย ปริมรู้สึกผิดหวังในใจ เธอไม่รู้ว่าที่ทำแบบนี้มันถูกแล้วหรือเปล่า เธอเป็นกิ๊กของฌอน ไม่ใช่คนรักของเขา ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ชินทร์เลขาของฌอนก็มาถึง เขากำชับปริมเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ ข้อที่ 1 ต่อไปให้อาศัยอยู่ที่นี่ ข้อที่ 2 ถ้าต้องการอะไร ให้บอกกับเลขาชินทร์ ข้อที่ 3 ต้องเรียกฌอนว่าประธานฌอน หรือคุณฌอน ข้อที่ 4 เธอไม่สามารถแสดงตัวให้คนอื่นรู้ได้ ข้อที่ 5 ต้องรู้สถานะของตัวเอง ถ้าหากว่าไม่ปฏิบัติตามข้อใดข้อหนึ่งต่อไปนี้ ประธานฌอนจะไม่พอใจเป็นอย่างมาก ทำให้ปริมได้รู้ว่า ที่แท้แล้วเขาไม่ชอบให้เธอเรียกเขาอย่างนั้นนี่เอง เมื่อเช้าเขาเลยไม่พอใจออกจากบ้านไปทั้งอย่างนั้น …… ปริมเก็บบัตรของฌอนเอาไว้ในกล่อง เมื่อคิดว่าตัวเองจะต้องอาศัยอยู่ที่นี่ เธอก็เลยไปซื้อของใช้ในชีวิตประจำวันที่ร้านสะดวกซื้อ ในขณะที่เธอกำลังเดินช็อปปิ้งอยู่นั้น ก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็นแม่บ้าน ทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมามาก แค่ให้ได้อยู่ข้างกายเขา ต่อให้จะต้องอยู่ในฐานะอะไร เธอก็ยังมีโอกาสที่จะทำให้เขาชอบเธอได้ เธอซื้อแปรงสีฟัน แก้วน้ำ ผ้าเช็ดตัว รองเท้าสำหรับใส่ในบ้าน และชุดนอนที่เป็นลายคู่รักมา ในร้านขายชุดนอนนั้น ปริมมองเห็นชุดนอนเซ็กซี่ยั่วสวาท เธอก็ทำใจกล้าหน้าด้านซื้อกลับมาด้วยชุดหนึ่ง เธออ่านหนังสือมาเยอะ ในหนังสือเขียนเอาไว้ว่าพวกผู้ชายชอบของแบบนี้มาก หลังจากนั้น เธอก็ไปซื้อของสด เพื่อเตรียมทำกับข้าวมื้อเย็นไว้ให้เขา …… เธอยุ่งอยู่ในครัวตลอดช่วงบ่าย ในตอนที่เธอเตรียมพร้อมจนใกล้จะเสร็จอยู่แล้วนั้น เธอตั้งใจจะโทรไปถามฌอนว่าจะกลับมาทานข้าวเมื่อไร เธอถึงได้รู้ตัวว่า เธอยังไม่มีเบอร์โทรของเขาเลย นึกไปนึกมา เธอก็เลยติดต่อไปทางคุณชินทร์เลขาของเขา คุณชินทร์บอกกับเธอว่า “คืนนี้ประธานฌอนมีงานเลี้ยงสังสรรค์กับลูกค้า อาจจะไม่ได้กลับไปทานข้าวกับคุณหรอกครับ ถ้าหากว่าประธานฌอนจะกลับไป ผมจะแจ้งให้ทราบล่วงหน้านะครับ” สายถูกตัดไป ทำให้ปริมที่อยากจะทำดีกับฌอนนั้นถึงกับผิดหวังจนหงอยไปเลย เขาอาจจะไม่มา แล้วเธอจะทำกับข้าวต่อดีไหมนะ? ทำไว้ก็แล้วกัน เผื่อว่าเขากลับมาล่ะ?