บทที่ 5 กินยาคุมไปสามเม็ด

ฌอนขมวดคิ้ว คำพูดที่เธอบอกว่าชอบเขาดังก้องอยู่ในโสตประสาท เธอชอบเขาเหรอ? เหอะ… ผู้หญิงที่ชอบเขามีอยู่ถมไป เธอนี่ถูกจัดเรียงอยู่ในลำดับท้าย ๆ เลยก็ว่าได้ วันถัดมา ฌอนออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้า เลขาชินทร์เอายามาให้เธอกล่องหนึ่ง ปริมมองดูตัวหนังสือที่เขียนอยู่บนกล่องยา แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย เธอไม่ได้พูดอะไรมาก หยิบยาขึ้นมากินต่อหน้าของชินทร์ เธอเพิ่งจะเคยได้กินยาชนิดนี้เป็นครั้งแรก ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนัก ก็เลยกินเยอะกว่าปกติไปหน่อย ชินทร์รอจนเธอกินยาคุมฉุกเฉินเม็ดที่สามเข้าไปแล้วถึงได้พูดว่า “เม็ดเดียวก็พอแล้วครับ ยาคุมฉุกเฉินกินมากไปจะไม่ดีต่อสุขภาพเอานะครับ” ปริมตกใจเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดขอบคุณชินทร์ไปตามมารยาท แล้วเธอก็พยายามแลบลิ้นให้อาเจียนออกมา ใบหน้าของเธอแดงก่ำไปหมด “ฉันนึกว่าต้องกินตามรอบที่ทำเสียอีก” เมื่อคืนนี้ ฌอนทำกับเธอไปสามรอบ เธอก็เข้าใจไปว่าต้องกินสามเม็ด แต่จริง ๆ แล้วยาคุมฉุกเฉินนั้นไม่ได้กินแบบนี้ “กินครั้งละเม็ดก็พอแล้วครับ ถ้ากินเข้าไปมากกว่าสองเม็ดภายในเวลาหนึ่งปีจะเป็นอันตรายต่อร่างกายได้” “ขอโทษด้วยค่ะ ต่อไปฉันจะรอบคอบให้มากกว่านี้” ปริมหันไปขอโทษชินทร์อย่างจริงจัง ชินทร์ขมวดคิ้ว เขารู้สึกไม่ดีกับคำขอโทษของเธอเลย…ทั้ง ๆ ที่เขาก็สามารถบอกเธอก่อนได้ ชินทร์รู้สึกว่าเขามองปริมไม่ออกเลย ถ้าบอกว่าเธอมีอุบายและแผนการ…แต่ว่าการกระทำหลาย ๆ อย่างของเธอก็ดูเหมือนไม่น่าจะใช่เลย ก่อนที่เขาจะกลับไป ชินทร์ได้เอายาคุมระยะยาวไว้ให้เธออีกหลายกล่อง แล้วกำชับกับเธอไปว่า “หวังว่าคุณปริมจะเข้าใจความหมายของประธานฌอนนะครับ” ปริมรับมา แล้วพูดอย่างว่าง่าย “ได้ค่ะ ฉันทราบค่ะ ขอบคุณคุณชินทร์มากเลยนะคะ” หลังจากที่ชินทร์กลับไปแล้ว ปริมก็นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาเงียบ ๆ ในทีวีกำลังฉายละครตลกที่ช่วงนี้กำลังฮิตอยู่ ปริมดูไปพลางหัวเราะไป แต่เมื่อหัวเราะไปเรื่อย ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้ร้องไห้ออกมา …… เมื่อชินทร์ทำหน้าที่ ๆ ได้รับมอบหมายเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็กลับไปรายงานหัวหน้าที่ห้องทำงานของประธานบริษัทฐากูร “คุณปริมทานยาเรียบร้อยแล้วครับ” “อืม” ฌอนรับคำเบา ๆ แล้วถามกลับไปว่า “เธอไม่ได้พูดอะไรเหรอ?” ชินทร์ส่ายหน้า “เปล่าครับ” “ไม่ร้องไห้ไม่โวยวายเลยเหรอ?” “ไม่เลยครับ” แววตาของฌอนมีความเคร่งขรึม ชินทร์พูดเสริมขึ้นมาอีกประโยค “บางทีคุณปริมอาจจะไม่เหมือนกับผู้หญิงทั่วไปก็ได้นะครับ” ฌอนแค่นเสียง ‘เฮอะ’ ออกมาจากในลำคอเบา ๆ “ใช่ ไม่เหมือน เธอมีความทะเยอทะยานสูงน่ะ” ผู้หญิงที่วางแผนเพื่อที่ต้องการจะเป็นแฟนของเขา ความทะเยอทะยานจะไม่สูงได้อย่างไรกัน? …… ภายในคฤหาสน์ ปริมที่กินยาคุมฉุกเฉินเข้าไปสามเม็ดกำลังใช้ผ้าห่มห่อตัวเอาไว้แน่น ใบหน้าน้อย ๆ ของเธอซีดเผือด บริเวณหน้าผากมีเม็ดเหงื่อผุดซึมออกมาเป็นระยะ ๆ เธอปวดท้องน้อยมาก ประจำเดือนที่ปกติจะมาตรงเวลาตลอดครั้งนี้กลับมาเร็วกว่าปกติ เธอดื่มน้ำร้อนแล้วนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่ม เธอรู้สึกเวียนหัวมาก ช่วงบ่ายชินทร์ส่งข้อความมาให้เธอ : ‘ประธานฌอนจะไปถึงในตอนกลางคืนครับ’ ปริมตอบกลับไปว่า : ‘โอเคค่ะ’ แต่เมื่อนึกได้ว่าที่ฌอนมาที่นี่ก็เพื่อเรื่องอย่างว่า เธอก็เลยรีบส่งข้อความตอบกลับไปหาชินทร์อีกว่าตัวเธอไม่ค่อยสบาย คืนนี้อย่าเพิ่งให้ฌอนมาเลยจะดีกว่า ชินทร์รายงานฌอนไปตามความจริง ฌอนขวมดคิ้ว แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ตกดึก ฌอนก็ไม่ได้มาจริง ๆ ด้วย แต่ว่าวันถัดมา ชินทร์ก็ส่งข้อความมาหาเธออีกว่า : ‘ประธานฌอนจะไปถึงในตอนกลางคืนครับ’ ปริมตอบกลับไปว่า : ‘ฉันยังไม่หายดีเลยค่ะ อย่าเพิ่งให้คุณฌอนมาเลยนะคะ’ ปริมไม่รู้ว่าจะบอกชินทร์ไปอย่างไรดีว่าประจำเดือนของเธอมา ก็เลยบอกไปว่าไม่ค่อยสบาย แล้วชินทร์ก็รายงานฌอนไปอย่างนั้น ฌอนขมวดคิ้วแน่น “เธอเป็นอะไรเหรอ?” ชินทร์ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย แล้วก็ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงเท่าไรนัก ในหัวของเขาก็เลยไม่มีเรื่องประจำเดือนอยู่เลย เขาได้แต่เดาไปว่า “สงสัยเป็นเพราะว่ากินยาคุมฉุกเฉินเข้าไปเกินขนาดล่ะมั้งครับ ก็เลยมีผลข้างเคียง” “เกินขนาด? กินไปกี่เม็ด?” “สามเม็ดครับ” แล้วสีหน้าของฌอนก็เปลี่ยนเป็นโกรธจัดในทันใด เขาขว้างเอกสารในมือใส่ชินทร์ แล้วรีบเดินออกไปโดยที่ไม่แม้แต่หยิบเสื้อคลุมตัวนอกไปด้วย