บทที่ 2 เกิดเรื่อง
ตอนมาชุดแต่งงานและสินสอดเต็มคันรถ, ตอนไปมีเพียงตัวเปล่า, มีเพียงกระเป๋าเดินทางใบเดียว.
แต่เธอยังไม่ทันได้ก้าวเท้าออกไปจากประตูบ้านฉิน, เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา.
ฉีโน่รับสาย, ก็ได้เสียงคนในสายรีบร้อนพูด: “คุณหนูใหญ่, ประธานฉีเข้าโรงพยาบาล, คุณรีบมาดูหน่อย. ”
“เกิดอะไรขึ้น”
“ในการประชุมของบริษัท, จู่ๆคนของบริษัทฉินกรุ๊ปก็พูดว่าประธานประกาศถอนเงินทุน, ประธานฉีกังวนมาก, ทำให้โรคหัวใจกำเริบ ”
ที่โรงพยาบาล, ตอนที่ฉีโน่ไปถึง, แม่ฉีโน่เดินวนไปมาอยู่หน้าห้องผ่าตัด. ทันทีที่เห็นฉีโน่, ก็เหมือนกับว่าได้เห็นผู้ช่วยชีวิต.
“โน่โน่, ในที่สุดลูกก็มา. ลูกว่าถ้าพ่อของลูกเป็นอะไรไป, เรา2คนแม่ลูกจะทำยังไง ”
“แม่, พ่อจะไม่เป็นอะไร, พ่อเขาไม่ยอมทิ้งแม่ไว้คนเดียวหรอก ”
ปากพูดปลอบใจอยู่, แต่ในใจก็มั่นใจอะไรไม่ได้เลย.
นี้เป็นหัวใจ, ไม่ใช่อวัยวะส่วนอื่น, ที่จะไม่เอาก็ไม่เอาได้.
ประตูห้องผ่าตัดเปิดออก, หมอเดินออกมาอย่างรีบร้อนแล้วเดินกลับเข้าไป, ฉีโน่ยื่นนิ่งมองดู.
จู่ๆฉินจินหลินก็ถอนเงินทุน, โครงการที่เซ็นสัญญาไว้แต่ยังไม่ได้เริ่มโครงการก็ต้องสูญเปล่า, และเงินค่าปรับก็ต้องเป็นเงินจำนวนมาก, บ้านฉีจะเอาเงินมาจากไหนเยอะขนานนั้น
คิดๆแล้วปัญหาที่ทับโถมมาเพราะการถอนทุนกะทันหันพวกนี้, พ่อจะไม่กังวนได้ยังไง
พูดไปแล้ว, ก็เป็นความผิดของเธอ.
ในที่สุดประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก, แม่ฉีโน่กระโจนเข้าไปทันที, “เป็นยังไงบ้าง”
“อาการไม่ค่อยดี, ขอให้ญาติเตรียมใจเผื่อไว้. ”
“เป็นไปไม่ได้, เป็นไปไม่ได้, เป็นไปได้ไงที่เขาจะ”
“แม่”
ทันใดนั้น, แม่ฉีโน่ก็ตัวอ่อนแรงล้มลง, ฉีโน่โน้มลงรับไว้, หมอไวกว่าเธอก้าวหนึ่งอุ้มแม่ของเธอไปตรวจร่างกาย.
“ความดันสูงทำให้เลือดออกในสมอง, อาจทำให้เป็นอัมพาตของแขนขาบางส่วน. ”
ฉีโน่ได้ยินหมอบอกอย่างนั้นแล้ว, เกือบจะล้มลงมาจากบนเก้าอี้.
เวลาสั่นๆแค่ไม่กี่วัน, เธอเสียสามี, พ่อแม่นอนป่วยอยู่บนเตียง, ทุกอย่างที่เคยปกติเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเพียงเพราะคำว่าหย่าคำเดียวของเธอ.
บนทางเดินเท้าของโรงพยาบาล, ฉีโน่นั่งอยู่อย่างเลื่อนลอย, จนกระทั่งมีคนกลุ่มหนึ่งแต่งตัวชุดเครื่องแบบเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วย, ฉีโน่ถึงมีสติขึ้นมา, “พวกคุณเป็นใคร, คิดจะทำอะไร ””