已经是第一章了
บทที่ 44 ฉันอยากอุ้มแกให้มากๆ
“ได้ค่ะ, ได้! ”
ฉีโน่อุ้มลูกตัวเองอย่างผิดๆถึงๆ, อาจเป็นเพราะสัมผัสถึงความอบอุ่นของแม่, ต่อให้ต้องจากไปตั้งแต่เกิดมา, แต่ว่าสัมผัสที่เชื่อมถึงกัน, เวลานานขนานนั้น, ที่ลูกอยู่ในท้องเธอตลอด, พวกเขาผ่านมาด้วยกัน.
เพิ่งหาแม่เจอ, เสียงร้องของลูกเบาลงไปมาก, ฉีโน่ปลอบเสียงเบา, ไม่นานลูกก็หยุดร้อง. เห
已经是最新一章了
加载中
