ตอนที่ 2 นายน่าจะเรียกเธอว่าคุณนายนะ

ตอนที่ 2 นายน่าจะเรียกเธอว่าคุณนายนะ “มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ?” ผู้ช่วยเดินขึ้นมาขวางอยู่ด้านหน้าลู้ซือจิ่น อย่างระมัดระวัง และถามแทน ถังรั่วชูเดินมาตรงหน้าของทั้งสองคน พร้อมกับพยักหน้า จากนั้นก็พูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่า : “เมื่อกี้ได้ยินท่านประธานพูดว่ากำลังหาคนมาแต่งงานด้วย ไม่รู้ว่าฉันจะมีสิทธิ์นั้นไหม?” “อ่า?” ผู้ช่วยแสดงสีหน้างุนงง ร่างทั้งร่างตะลึงงันไปชั่วขณะ ลู้ซือจิ่นเห็นได้ชัดว่าเขาเองก็คาดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่เรียกเขาหยุดกะทันหันคนนี้ จะกล้าหาญชาญชัยได้ขนาดนี้ เลยอดที่จะมองไปทางเธอมากขึ้นด้วยแววตานิ่งเฉยไม่ได้ เขามองไปทางชุดเจ้าสาวสีขาวนวลบนตัวของถังรั่วชูนัยน์ตาที่ดูนิ่งสงบคู่นั้น กลับเปล่งประกายระยิบระยับแปลกประหลาดออกมาฉับพลัน ดูเหมือนกับประหลาดใจไม่น้อย เมื่อถังรั่วชูถูกมองจึงรู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย ถึงแม้ว่าเธอจะถามขึ้นด้วยท่าทางนิ่งเฉยก็ตาม แต่ในใจกลับไม่มั่นใจในคำตอบของลู้ซือจิ่นเลยแม้แต่น้อย ถึงอย่างไรลู้ซือจิ่นก็เป็นบุคคลที่เรืองอำนาจและมีวงศ์ตระกูลที่ชื่อเสียง ผู้หญิงที่อยากแต่งงานกับเขาจึงมีมากมายก่ายกองราวกับฝูงปลาทอง ซึ่งในจำนวนเหล่านั้นย่อมดูโดดเด่นงดงามมากกว่าเธออย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้ เธอจึงทำได้เพียงแค่หอบเอาความคิดแบบฟลุ๊ค ๆ ไปถาม ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะหยุดชะงักไปชั่วขณะ ลู้ซือจิ่นจึงได้เอ๋ยปากพูดออกไปว่า : “แล้วคู่หมั้นเธอละ?” เสียงที่ฟังดูต่ำ ๆ เต็มไปด้วยแรงดึงดูดของเขา เมื่อได้ยินก็ทำให้รู้สึกหลงใหลมากทีเดียว “หนีไปกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว เมื่อกี้ฉันได้ยินท่านประธานลู้ พูดว่ากำลังตามหาคนที่จะมาแต่งงานด้วยเข้าพอดี ดังนั้น ถ้าคุณยังไม่มีตัวเลือกมากมายนัก บางทีอาจจะร่วมมือกับฉันได้นะคะ คุณวางใจได้เลย ฉันทำกับข้าวเป็น ซักผ้าเป็น รู้เรื่องและเอาใจใส่ เป็นภรรยาที่ดี และไม่ยุ่งกับผู้ชายคนอื่นโดยเด็ดขาด ซื่อสัตย์ต่อชีวิตแต่งงาน อีกทั้งยังดูแลสามีของตัวเองได้เป็นอย่างดี แสดงบทบาทในฐานะภรรยาได้ดีแน่นอนคะ” ถังรั่วชูกระพริบตาปริบ ๆ พร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย ใช้น้ำเสียงผ่อนคลายราวกับพูดคุยกันเรื่องดินฟ้าอากาศอย่างไรอย่างนั้น เผชิญหน้ากับกลิ่นอายที่ดูเย็นชาของเขาอย่างไม่เกรงกลัว ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างจึงได้สติกลับมาในที่สุด ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นมาในทันที แต่งงานแบบฟอร์มทีม? เธอคิดว่าพวกเธอกำลังอัพเลเวลเพื่อไปต่อสู้กับสัตว์หรอ? แล้วสิ่งที่เธอได้พบ มันดูเหมือนน่าสงสารไปหน่อยมั้ง? “คุณผู้หญิง ต้องขอประทานโทษด้วยจริง ๆ ท่านประท่านของเรานั้น........” ผู้ช่วยกำลังจะปฏิเสธถังรั่วชู แต่กลับเห็นลู้ซือจิ่นโบกมือไปมา หยุดคำพูดต่อจากนั้นของพวกเขาไว้ ผู้ช่วยอึ้งในทันที ยังไม่ทันที่จะได้สติกลับมา ก็เห็นลู้ซือจิ่นหรี่ตาลง แล้วจ้องมองไปทางถังรั่วชูด้วยสายตายากคาดเดาอยู่นานสองนาน สุดท้ายก็พยักหน้า : “ได้สิ ฉันจะแต่งงานกับเธอ” “หา? ตกลงเหรอ?” ถังรั่วชูรู้สึกไม่ยากจะเชื่อขึ้นมา เขายังไม่ได้ถามอะไร ก็ตกลงง่าย ๆ ซะงั้น นี่.....ตอบตกลงเร็วเกินไปรึเปล่า? ไม่เพียงแต่ถังรั่วชูเท่านั้น ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างก็ตื่นตกใจไม่แพ้กันด้วย “ท่านประธาน คือ...... มันไม่ค่อยเหมาะสมรึเปล่าครับ ? เราไม่รู้ที่มาที่ไปของผู้หญิงคนนี้เลย ลองสืบค้นข้อมูลของผู้หญิงคนนี้ก่อนดีกว่าไหมครับแล้วค่อยตัดสินใจ?” ผู้ช่วยรีบตอบสนองอย่างรวดเร็ว พร้อมกับพูดโน้มน้าวลู้ซือจิ่น ให้คิดทบทวน ผู้หญิงที่หยิ่งยโสในยุคสมัยนี้มีมากมายก่ายกอง แล้วยิ่งถ้าเป็นผู้หญิงที่ตะโกนเรียกเขาว่าประธาน ลู่คนนี้ เห็นชัด ๆ ว่ารู้สถานะของเขา ไม่มีใครรู้ว่าเธอนั้นลอบวางแผนร้ายเอาไว้หรือไม่? “ไม่จำเป็นหรอก” ลู้ซือจิ่นตอบอย่างไม่ได้ใส่ใจ ดวงตาคู่นั้นกลับจ้องไปทาง ถังรั่วชู : “แต่งงานกับฉันแล้ว จะมาเสียใจภายหลังไม่ได้แล้ว เธอคิดดีแล้วนะ?” “คิดดีแล้วคะ ฉันจะไม่มีวันเสียใจ” ถังรั่วชูพยักหน้าอย่างจริงจัง เพื่อแสดงให้เห็นว่าได้ตัดสินใจดีแล้ว “เอาทะเบียนบ้านมาไหม?” ลู้ซือจิ่นก็ไม่อ้อมค้อมเหมือนกัน แสดงสีหน้าเด็ดเดี่ยวออกมา “ไม่ได้เอามาคะ” ถังรั่วชูอึ้งไปพร้อมกับส่ายหน้า ลู้ซือจิ่นยกมือขึ้นมองนาฬิกา : “ไปเอามาตอนนี้ อีก1ชั่วโมง ไปเจอกันที่กระทรวงกิจการพลเรือน มีปัญหาไหม?” “ไม่มีคะ” ถังรั่วชูตอบกลับอย่างไม่ลังเล “ดี มู่หลิงขับรถไปส่งเธอ” ลู้ซือจิ่นหันไปบอกคำสั่งกับผู้ช่วยที่อยู่ด้านหลัง มู่หลิง: “………” …… หลังจากนั้น 1 ชั่วโมง ถังรั่วชูและลู้ซือจิ่นทั้งสองคนก็จดทะเบียนกันเสร็จสิ้น หลังจากที่ถังรั่วชูเดินถือหนังสือจดทะเบียนที่เพิ่งจดกันไปสด ๆ ร้อน ๆ ออกมาจากกระทรวงกิจการพลเรือน เธอก็รู้สึกเหมือนราวกับความฝัน หลังจากวันนี้เป็นต้นไป เธอคือเป็นหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว ถึงแม้ว่าจะมีการเปลี่ยนสามีก็ตาม แต่ถังรั่วชูก็ไม่เสียใจภายหลังสักนิด “ท่านประธานลู้คะ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณพอจะมีเวลาว่างไหมคะ? ฉันขอคุยด้วยสักหน่อย?” ถังรั่วชูเรียกชื่อของลู้ซือจิ่นที่เดินนำอยู่ข้างหน้าขึ้นมาฉับพลัน “ได้สิ” ลู้ซือจิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ปฏิเสธแต่อย่างใด ทั้งสองคนหาร้านกาแฟใกล้ ๆ แถวนั้น ถังรั่วชูได้นั่งลงตรงข้ามกับลู้ซือจิ่น เมื่อนั่งลงแล้ว ลู้ซือจิ่นก็เริ่มเปิดประเด็นขึ้นมา : “เธออยากจะคุยอะไร?” “อาจจะเป็นการละลาบละล้วงหน่อยนะคะ แต่ฉันคิดว่าท่านประธานลู้จะต้องยอมรับเงื่อนไขหนึ่งของฉัน” น้ำเสียงของถังรั่วชูที่ได้ยินนั้นดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก ถึงอย่างไรทั้งสองคนก็เพิ่มแต่งงานกัน ใบจดทะเบียนก็ยังไม่หายร้อนก็มาพูดเงื่อนไขกับเขา ความจริงมันไม่สมควร “ลองพูดมาก่อน” ลู้ซือจิ่นที่จะขมวดคิ้วออกมาใต้ความรู้สึก แต่กลับไม่ได้แสดงสีหน้าแบบไม่ค่อยสบายใจออกมา ถังรั่วชูผ่อนคลายลง จากนั้นก็รวบรวมความกล้าแล้วพูดขึ้นมาว่า : “ถ้าเป็นไปได้ละก็ เรื่องการแต่งงานของเรา อย่าพึ่งป่าวประเกศออกไปก่อนได้ไหมคะ? ฉันยังมีเรื่องส่วนตัวที่ยังไม่จัดการ ไม่อยากให้มันกระทบถึงคุณ แน่นอนว่าคุณอยากทำอะไรก็ได้ตามใจปรารถนา ฉันจะไม่ก้าวก่าย” เมื่อฟังถังรั่วชูพูดจบลง สีหน้าของลู้ซือจิ่น ก็ไม่ได้แสดงออกถึงความรู้สึกใด ๆ จะดีหรือจะร้ายก็ไม่อาจรู้ได้ แม้แต่แววตาคู่นั้นก็ฉายแววที่ยากจะคาดเดาได้ หลังจากที่ไตร่ตรองอยู่นานสองนาน เขาก็เอ่ยปากออกมา : “เงื่อนไขของเธอ ฉันตกลง แต่ ฉันเองก็มีเงื่อนไข” “คุณพูดมาได้เลย!” ถังรั่วชูพยักหน้า “1 ต้องย้ายเข้ามาอยู่ห้องเดียวกับฉัน นี่เป็นพื้นฐานของการแต่งงานอยู่แล้ว 2 ฉันมีความวิตกกังวลของตัวเองอยู่แล้ว ด้วยเหตุนี้ เธอจำเป็นจะต้องเปิดเผยสถานะของเธอ อย่างไม่มีข้อโต้แย้ง” “ฉันตกลง” ในเมื่อลู้ซือจิ่นยอมตกลงเงื่อนไขของเธอ ถังรั่วชูก็ย่อมไม่มีเหตุผลอะไรต้องปฏิเสธ หลังจากที่ทั้งสองคนพูดคุยกันเสร็จแล้ว ถังรั่วชูก็ไม่ได้อยู่ต่อ เธอขอตัวกลับก่อน เมื่อเธอเดินออกมา มู่หลิงก็เดินเข้าไป เมื่อเห็นลู้ซือจิ่นก็อดที่จะพูดขึ้นไม่ได้ว่า : “ท่านประธานครับ จะไม่สืบค้นข้อมูลของคุณผู้หญิงสักหน่อยจริง ๆ เหรอครับ?” ถ้าในเวลาปกติละก็ ลู้ซือจิ่นต้องบอกให้เขาไปสืบค้นแล้ว ไม่มีทางขัดขวางครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนกับครั้งนี้อย่างแน่นอน ? มันผิดปกติเกินไปจริง ๆ “ไอสืบมันต้องสืบอยู่แล้วแหละ ฉันอยากรู้สาเหตุที่ว่าทำไมเธอถึงมาหาคนแปลกหน้าไปแต่งงานด้วย” ลู้ซือจิ่นเม้มปาก พร้อมฉายแววตาที่กำลังครุ่นคิด “ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ แต่ท่านประธานครับ.......” “อะไร?” “ผมมีข้อสงสัยอย่างหนึ่ง ท่านประธานรู้จักกับคุณผู้หญิงถัง มาก่อนไหมครับ?” ไม่อย่างนั้น ทำไมถึงได้ตกลงแต่งงานกับอีกฝ่ายโดยที่ไม่ถามเลยสักนิด นี่มันไม่ใช่สไตล์เขาเลย! คำถามของมู่หลิง ลู้ซือจิ่นไม่ได้ตอบคำถามอย่างใด เขาได้แต่มองไปยังทิศทางที่ถังรั่วชูหายไป พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากอย่างมีความหมาย : “หลังจากนี้ นายต้องเรียกเธอว่าคุณนาย! ”