已经是第一章了
บทที่57 พี่เขยในอนาคต
บทที่57 พี่เขยในอนาคต
บนเวทีผู้มาใหม่สองคนได้เริ่มพิธีแล้ว รินรดารู้สึกว่ามันจ้าจนแสบตา
" ฉัน.....ฉันจะไปห้องน้ำ " พูดขณะหยิบกระเป๋าขึ้น เหมือนกับจะหนีไปจากสถานที่ที่เต็มไปด้วยความสุขนี้
ติณห์ส่งสายตาเป็นการเตือนให้กับสศิชา ก่อนตามออกไป
" รินรดา คอยก่อน "
ติณห์มองรองเท้าส้นสูงของเธอที่ยังเดินเร็วขึ้นเรื่อยๆ
รินรดาช้าลงเล็กน้อย แต่ขาคู่นั้นก็ยังไม่ได้หยุดลง ราวกับไม่ว่าจะเดินไปที่ไหนเสียงของพิธีกรก็ตามเธอเป็นเงา
" เธอเป็นอะไรกันแน่? " ติณห์ดึงข้อมือเธออย่างหมดความอดทน กดเธอไว้กับผนัง
นั่นจึงทำให้ได้เห็นอย่างชัดเจน ใบหน้าของรินรดาเต็มไปด้วยความสับสน รวมทั้งน้ำตาที่ไหลลงมาโดยที่ตัวเขาไม่ได้สังเกต
" เธอ...ร้องเหรอ.... " ติณห์มองน้ำตานั้นอยากจะเช็ดมันออก แต่รินรดากลับหันหน้าหนี
" ติณห์....นาย....นายกลับไปก่อนเถอะ...... " ออกมาสองคนไม่ดีเท่าไหร่ ถึงเวลาก็พบว่า.....
" เธอไม่อธิบายมาให้ชัดเจนก็อย่าหวังว่าฉันจะไป " ติณห์ไม่ใช้คนหลอกง่ายขนาดนั้น ตอนนี้ก็ไม่ง่ายที่รินรดาจะถูกเขาจับได้
ใครจะไปรู้ว่าหากตัวเขาไปแล้วเธอจะไปที่ไหนอีก
" ติณห์......ฉันขอร้องล่ะ...... " รินรดาอ้อนวอนติณห์อย่างไร้เรี่ยวแรง หวังว่าเขาจะปล่อยตัวเองไป
ติณห์มองลงไปที่กระหม่อมของรินรดา อยากจะยื่นมือไปลูบให้รินรดาของเขาสงบลงสักนิด
แต่เมื่อยื่นมือไป เธอกลับดิ้นอย่างหวาดกลัว เขาจึงเก็บมือนั้นกลับมา
ตอนนี้เธอ เศร้าเพราะใครกัน?
คิดถึงปัญหาข้อนี้ ติณห์รู้สึกว่าตัวเองจะต้องถามให้เคลียร์ให้ได้
" รินรดา เงยหน้ามองฉัน " น้ำเสียงของติณห์ค่อนข้างเยือกเย็น ทำให้รินรดาเงยหน้าขึ้นมามองอย่างช่วยไม่ได้ มองติณห์อย่างหวาดกลัว
" น้ำตาของเธอ...... " เขาพูดพลางเอื้อมมือออกไปเช็ดคราบน้ำตาของเธอ " หลั่งออกมาให้ใครกัน...... "
รินรดาเม้มปาก ไม่สามารถพูดออกมาได้
ติณห์เข้าใจในทันที " มันคุ้มค่าไหม? "
น้ำเสียงของติณห์นุ่มนวลกว่าปกติ แต่รินรดาก็ยังสั่นโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
ตอนนี้เธอไม่สนปัญหาที่ทำให้เธอร้องไห้แล้ว มันไม่สำคัญอีกแล้วว่าใครจะเป็นคนแต่ง
" ติณห์......ใจเย็นก่อน...... "
เริ่มต้นพูดขึ้นใหม่
ครั้งแรกที่รินรดาพบว่าติณห์มีปัญหานี้ ก็ตอนที่รู้จักกันได้ไม่นาน
ตอนนั้นเธอแค่คิดว่าติณห์มีบางอย่างแปลกๆ อารมณ์ดีก็จะพาคุณขึ้นสวรรค์ อารมณ์ไม่ดีก็ลากลงนรกได้
วันนั้นรินรดาเพียงเพราะเรื่องเล็กๆเรื่องหนึ่งก็พูดกราดไปทั่ว พูดว่าติณห์ไม่มีการศึกษา
ในตอนนั้นแม่อ้อยก็อยู่ด้วย เมื่อได้ยินคำนั้นก็หน้าซีด ขณะคิดว่าจะยกมือพูดอะไร กลับพบรอยยิ้มประหลาดที่ปรากฎบนใบหน้าของติณห์
" ฉันไม่มีการศึกษา? " เขาพูดขณะย่างเข้าหาเธอ ต้อนเธอจนมุม
" ติณห์......นายจะทำอะไร...... "
รินรดากลัวเล็กน้อย เธอไม่เคยเห็นติณห์เป็นแบบนี้มาก่อน
แม่อ้อยที่อยู่ข้างๆเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นก็พูดขึ้น " คุณรินรดารอฉันก่อนนะคะ " แล้วหมุนตัวหาของบางอย่าง
แต่ในเวลานั้น ติณห์ยังคงยิ้ม พูดเสียงแผ่วนุ่ม แต่มือกลับบีบคอของรินรดาอย่างไม่ปรานี
" นาย...... " ในตอนนั้นรินรดาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ เพราะถูกบีบคอ ไม่นานก็เริ่มขาดอากาศหายใจ
แขนขาเริ่มที่จะตะเกียกตะกาย แต่ก็ไร้ประโยชน์ จนแม่อ้อยที่ไม่รู้ว่าหยิบอะไร ตีเข้าที่ติณห์อย่างแรงอย่าครั้ง
นั่นถึงทำให้ตัวเธอหนีออกมาจากความตายได้
ดังนั้นรินรดาในตอนนี้เห็นติณห์แบบนั้น ความรู้สึกกลัวต่อความตายแล่นปราดจากหลังขึ้นมาที่ท้ายทอย
" ติณห์......พวกเราคุยกันดีๆนะ...... "
จากนั้นมารินรดาถึงได้รู้ว่า ที่แท้แล้วติณห์เป็นคนหลายบุคลิก ซึ่งไม่ควรไปกระตุ้น
เพียงแต่โรคนี้ไม่ได้กำเริบออกมานานแล้ว ตัวเธอเองก็เกือบจะลืมไป ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปกระตุ้นมันขึ้นมาอีกได้ยังไง!
" รินรดา เธอแคร์บรรพตขนาดนั้นเลยเหรอ? " ติณห์ไม่ใช่คนโง่ สศิชาพูดอะไรใส่หูรินรดา ถึงทำให้เธอตอบสนองออกมามากขนาดนี้ บวกกับปฏิกิริยาของรินรดาในครั้งแรกที่บรรพตมาที่บริษัทหอยทากเมื่อก่อนหน้านี้
ติณห์เดาไว้ไม่คลาดเคลื่อนมากนัก
" ฉัน...... " รินรดาไม่รู้ว่าตอนนี้ติณห์ยังรู้สึกตัวดี เป็นคนธรรมดา
" ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่ค่อนข้างอ่อนไหวกันเรื่องในปีนั้น เรื่องนั้น.....จะเรียกว่าเป็นหัวใจของฉันเลยก็ได้ "
ติณห์มองเธออย่างเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไร
รินรดามองเขาอย่างกล้าหาญ " เป็นความจริง ตอนที่เห็นภารดีก็รู้ว่า ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับบรรพตอีกแล้ว "
คำพูดนี้รินรดาไม่ได้โกหกเลย ภารดีเป็นคนยังไง ถ้าหากพูดก่อนหน้านี้รินรดาที่ปิดหูปิดตาคงยังไม่กระจ่าง
แต่เมื่อผ่านการเปลี่ยนแปลงมาแล้ว พูดอีกอย่างคือภารดีสามารถพาเธอเข้าบีแอมเคได้ จะบอกว่าอำนาจของเธอน้อยคงจะไม่ได้
ดังนั้น รินรดาจึงค่อนข้างเข้าใจจุดยืนของภารดี รวมถึงเบื้องหลังอันลึกลับและดำมืดของตระกูลธนะวิวัฒน์ของเธอ
已经是最新一章了
加载中
