บทที่70 อาหารอันล้ำค่า

บทที่70 อาหารอันล้ำค่า แต่เมื่อเดินไปตามสถานที่ในรูปภาพก็กลับหาไม่เจอ เธอจึงเข้าใจได้ว่า ติณห์คงจะย้ายมันไปแล้ว สำหรับนายแล้ว หล่อนคงจะสำคัญมากเลยสินะ ในขณะนั้น ที่ชั้นล่างก็มีบางอย่างเกิดขึ้น รินรดาไม่ระวังแม้แต่ประตูห้องหนังสือก็ไม่ได้ปิดให้ดีแล้วเดินลงไป เธอพบกับแม่อ้อยที่ไม่ได้เจอกันนาน " แม่อ้อย มาได้ยังไงกันคะ? " " มาหาพวกคุณไง ครั้งก่อนแม่อ้อยมีธุระต้องกลับบ้าน จึงไม่ทันได้ต้อนรับคุณรินรดากลับมา " แม่อ้อยพูดไปแล้วเริ่มทำความสะอาดเศษซากของเมื่อวาน รินรดาครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะทนความอยากรู้ไม่ไหวแล้วถามออกไป " แม่อ้อย ก่อนหน้านี้ ติณห์เคยมีแฟนมาก่อนแล้วใช่ไหมคะ? " แม่อ้อยได้ยินคำนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย แล้วพูดอย่างยิ้มๆ " คุณชายเคยมีอยู่แล้วค่ะ ตอนหนุ่มๆน่ะ ความรักที่ไม่สมหวัง...... " รินรดาเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ริณรดารู้สึกว่าแม่อ้อยเลี่ยงที่จะตอบ จึงหยุดคำถามที่ตัวเองคิดจะถาม " ฮะฮะ แค่ถามดูน่ะค่ะ " รินรดาคิดในใจ ครั้งหน้าฉันต้องหาโอกาสถามให้ได้ แต่แม่อ้อยกลับเรียกเธอไว้ " คุณรินรดา ก่อนหน้านี้คุณชายเคยมีแฟนมาก่อน แต่คุณเชื่อเถอะนะ ยายเฒ่าคนนี้ดูออกหมดแล้ว เขาชอบคุณมากๆเลยล่ะ " รินรดาพยักใบหน้าแดงเรื่อ " รู้แล้วล่ะค่ะแม่อ้อย " ติณห์สำหรับเธอแล้ว ก็แค่มีความรู้สึกดีๆด้วยเท่านั้น ถ้าหากว่าเธอไม่ได้อ่านจดหมายฉบับนั้นมาก่อน เธอก็คงจะเชื่อในสิ่งที่แม่อ้อยพูด แต่ความรักลึกซึ้งในจดหมายนั้น กลับทำให้เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ติณห์ ที่เขาชอบที่สุดคือผู้หญิงในรูปภาพนั้น ในเวลาเดียวกัน ติณห์เองก็ได้รับจดหมายปริศนาแบบเดียวกัน โดยลูกน้องของเขาที่นำเข้ามา " Boss มีจดหมายถึงคุณครับ " ติณห์ประหลาดใจเล็กน้อย สมัยนี้แล้วใครยังจะส่งจดหมายด้วยวิธีเก่าๆแบบนี้อีก ปกติแค่ส่งทางอีเมล์ก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างมันถูกส่งมาโดยนิรนาม เขาเปิดจดหมายด้วยความสงสัย " นิกม์ นี่คงไม่ใช่จดหมายสยองขวัญอะไรแบบนั้นใช่ไหม? " " Boss คิดว่าคงไม่ใช่ครับ " เมื่อติณห์เปิดออกมา กลับชะงักไปด้วยตัวอักษรที่คุ้นเคย นี่มันลายมือของจินตนาไม่ใช่เหรอ? ติณห์หยุดความคิดโลดแล่นก่อนค่อยๆอ่าน " ติณห์ ไม่เจอกันนานเลยนะ คิดไม่ถึงว่าฉันจะเขียนจดหมายถึงนายล่ะสิ ไม่รู้ว่านายจะจำเรื่องราวในความทรงจำได้มากแค่ไหน ฉันจำมันได้ทั้งหมดเลยนะ ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง ฉันสบายดี ฉันจะกลับไปหานะ " ติณห์กวาดตามองเนื้อหา แล้วตกใจ นี่มันหมายความว่ายังไงกัน? จะบอกว่าจินตนายังไม่ตายงั้นเหรอ? แต่เขาเห็นกับตาว่าเธอวิ่งเข้าไปในกองเพลิง ทำไมถึงยังมีชีวิตอยู่...... ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ติณห์ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับจดหมายฉบับนี้ ในตอนนั้นเอง เขาจึงโทรไปหาแม่อ้อย " คุณชาย วันนี้ฉันไม่รู้ว่าคุณรินรดาดูของแปลกๆอะไร ถึงได้มาถามฉันเกี่ยวกับเรื่องในอดีตของคุณ " " เธอถามว่าอะไรเหรอครับ? " " ก็ประมาณว่าคุณชายเคยชอบใครมาก่อนรึเปล่า...... " ติณห์เข้าใจแล้ว คงมีบางอย่างส่งไปถึงรินรดาที่นั่น เธอถึงได้ไปถามแม่อ้อย แต่ที่ส่งมาให้เขาคือจดหมายหนึ่งฉบับ แล้วทางเธอเป็นอะไรกันนะ? ดังนั้นติณห์จึงไม่คิดที่จะนั่งอยู่ที่สำนักงานต่อจนเลิกงาน เขาหยิบสูทแล้วเตรียมจะออกไป " นิกม์ เตรียมรถ " นิกม์เหลือบมองสีหน้าที่ไม่ดีนักของติณห์ ตามคำสั่งของเจ้านายใหญ่ที่ให้รายงานเมื่อนายน้อยมีสีหน้าไม่ดี นิกม์จึงเดินตามติดไปกับติณห์พลางกดโทรศัพท์ส่งรายงานย่อไปให้ วรภัทรมองข้อความแล้วจึงตอบกลับ " ฉันรู้แล้ว " " นิกม์ วันนี้นายขับ พวกเราไป...... " " Boss ไปที่ไหนครับ? " " ไปที่สุสานก่อน " พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงช้าๆ ขับไปรึ่งทางฝนตกลงมา ติณห์มองกระจกรถที่ถูกฝนสาด ไม่อาจรู้ว่ากำลังคิดอะไร ผ่านไปสักพัก เขาเอ่ยถามขึ้น " นิกม์ นายคิดว่าคนที่ตายไปแล้วจะกลับมามีชีวิตได้ไหม? " " ผมคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้หรอกครับ..... " นิกม์ตอบกลับช้าเล็กน้อย ในเมื่อมันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเกินไป " ฉันก็คิดอย่างนั้น งั้นจดหมายนั่น ใครเป็นคนส่งมาให้ฉันกัน..... " นิกม์ไม่ตอบส่งเดช เขาเหลือบมองติณห์ทางกระจกหลัง พบว่าอีกฝ่ายไม่ได้ต้องการคำตอบจากเขา เขาจึงเลือกที่จะขับรถอย่างจริงจัง ไม่พูดอะไรมาก รถค่อยๆจอดที่ประตูสุสาน ติณห์มองออกไปข้างนอก รอจนรถจอดดีจึงเปิดประตูลงไป